Gazeteci ve yazar Ece Temelkuran, 7 Haziran’ın ardından AKP’nin tek başına iktidar olma şansını kaybetmesi ve HDP’nin barajı geçmesine ilişkin değerlendirmede bulundu.
12 Eylül dönemini farklı sınıflardan iki küçük çocuğun gözünden anlattığı romanı Devir’e atıfta bulunan Temelkuran, “romanındaki kelebekleri Türkiye için bir dilek olarak yazmıştım. Oldu. Bu ülke için dilediğim bir şeyin nihayet gerçekleştiğini görünce ağlamakla gülmek arası garip bir aralıkta kaldım” dedi. Temelkuran şöyle konuştu:
“Devir romanında Ali ile Ayşe, faşizmi tıpkı bugünlerin faşizmine benzeyen 1980’de Meclis’e kelebekleri sokuyorlardı. “Kelebeklerin kalbi Meclis’e giremeyecek kadar büyüktür, onlar fazla heyecanlı” diyordu Ayşe’nin annesi Sevgi. Ali ile Ayşe ise inat ediyorlardı, tıpkı bizim gibi. Devir romanındaki kelebekleri Türkiye için bir dilek olarak yazmıştım. Oldu. Bu ülke için dilediğim bir şeyin nihayet gerçekleştiğini görünce ağlamakla gülmek arası garip bir aralıkta kaldım. Bu ülke bizi hep öyle bir aralıkta bırakıyor ya zaten.
Seçimin kazananı bu ülkenin vicdanı oldu. Ülke, iktidardaki nefret dolu çılgınlığa “Hop!” dedi, “Bu ülke çılgın olabilir ama o kadar da demedik!” Ülkenin okumuşları, aklı başında, samimi beyaz Türkleri tembel olmadığını gösterdi, sandık başında bu ülkenin en ezilmiş insanlarının hakkını, oyunu korudu. Oy ve Ötesine hassaten selamlar!
Bu seçimin özeti şudur: Birbirini en sevmeyen, birbirini en tanımayan insanlar hakkını, geleceğini, umudunu birbirine emanet etti. Biz, kendimizi tanımadığımız kardeşlerimize emanet ettik. Bu sebeple diyebiliriz ki, bu seçimin galibi Gezi ruhudur. Çünkü biz birbirimizin insanlığına, samimiyetine, vicdanına güvenmeyi Gezi’de öğrendik. Ayşe ile Ali’yi bana yazdıran ruh da oydu. Diliyoruz ki yeni bir “Devir” göreceğiz. Tıpkı Gezi’deki gibi pişman olmayacağız. Ayşe ve Ali’ye teşekkürler. Her şeye rağmen büyük insanlığa inanmayı bana öğrettikleri için, inadı ve umudu “devrettikleri” için. Korkuyu devirdikleri için teşekkürler!
Bu seçim sonuçları için çok ölündü, çok insan hapse girdi, işsiz kaldı, aşağılandık, ağladık, kahrolduk. Meclis’e giren kelebeklerin bunu unutmayacağını biliyoruz. Çünkü kelebekler daha kuğuları kurtarmamız gerektiğini, hepimizin aslında uçmayı istediğini biliyor.”
