Barış Terkoğlu'nun savunmasının tam metni

Libya’da hayatını kaybeden olan MİT mensubunun cenaze törenine ilişkin haber yaptıkları için tutuklu bulunan Oda TV Genel Yayın yönetmeni Barış Pehlivan, OdaTV muhabiri Hülya Kılınç ve Yeniçağ yazarı Murat Ağırel ile ilk duruşmada tahliye edilen OdaTV Haber Müdürü Barış Terkoğlu, Yeni Yaşam gazetesi yöneticileri Ferhat Çelik ve Aydın Keser bugün ikinci kez hâkim karşısına çıktı.

Duruşma öncesi mütalaasını açıklayan savcı, sanıklar hakkında 19 yıla kadar hapis cezası istedi.

"Devlet sırlarına karşı suçlar" ve "MİT Kanununa muhalefet" iddialarıyla hakkında  8 yıldan 19 yıla kadar hapis cezası istenen gazeteci Barış Terkoğlu'nun, İstanbul 34’üncü Ağır Ceza Mahkemesi’nde yaptığı savunmanın tam metni şu şekilde:

"Biliyorum, hakkımda karar vereceksiniz. Beni doğrudan ilgilendirse de affedin ama merak etmiyorum. Hatta sonucu yine beni ilgilendirse de önemsemiyorum.

Çünkü seçilmiş sanıklar için yaratılmış böyle davaların bir özelliği var. Daha soruşturma bile açılmadan hakkınızda hüküm veriyorlar. Gözaltına bile alınmadan cezanız kesiliyor. Savcılar iddianame hazırlamak için gösterecekleri çabayı yandaşlarına evrak sızdırmaya harcadıkları için, duruşmaya çıkmadan iddia tüketiliyor. Haberlerin savcı bilgisayarında mı yoksa iddianamelerin bazı gazetelerde mi yazıldığını bilmediğimiz bu davada, özür dilerim ama hüküm anına bir şey bırakmadılar.

Öte yandan…

İnsan kendisine verilmiş ömrü kendi eylemleriyle dolduruyorsa asıl olan kendi yazdığı hükümdür.

Sayın Hakimler;

3 ay önce tahliye kararım okunduğunda bu salonu üzüntüyle terk ettim. Zira ardımda bıraktığım adaletsizlik, önümde açılan kapılara sevinmeme engel oluyordu. Çalışma arkadaşım Barış Pehlivan vedalaşırken, “sen buraya geri dönmeyeceksin ben çıkacağım ona göre” diye beni uyardı. Tekrar içeri girmedim ama 3 ay içinde yargının kimi unsurlarıyla yine karşı karşıya geldik.

Mutlaka okumuşsunuzdur. Yıllardır devlet protokolünde gördüğümüz, önemli kişilerin önünde eğildiği, elini öptüğü bir tarikat şeyhi 12 yaşında bir çocuğu istismar etmişti. Günlerce olayın izini sürdük. Şeyh öyle güçlüydü ki insanlar yaşadıklarını anlatmaya çekiniyordu. İstismar edilen çocuğun aynı tarikatın müridi olan babası jandarmanın önünde kemikleri kırılıncaya kadar dövülmüştü. Trajedi yaşayan aile tehdit ediliyordu.

Bir ses çıkarmak gerekiyordu. Haber yaptık, çığlık oldu. Bütün ülke duydu. Hakkımızda yine soruşturma açıldı ama biz “doğru yaptık, iyi ki yaptık” dedik.

Benim söylemek istediğim ise şu…

Tarikat şeyhinin istismarını itiraf ettiği telefon konuşmalarını yayınladık. İstismar ettiği çocuğun babasına bir kez değil, iki kez Odatv dediğini duyduk. “Odatv yazar mahvolurum” diye korkusunu anlatıyordu.

Sayın Hakimler;

Yıllardır halkımızın dini duygularını sömüren, insanları dini kullanarak peşinden sürükleyen bir şeyh büyük bir günah işliyor. Fakat Tanrı’dan korkmuyor.

Yıllardır kamu görevlilerinin en yakınında olan bir şarlatan büyük bir suç işliyor. Fakat yargıdan korkmuyor.

Buna karşın her türlü hakareti ettiği Odatv’den korkuyor.

Ben huzurluyum. “Çok şükür” diye iç geçiriyorum. “Gazetecilik budur” diyorum. Otoritelerle savaşmadan, yerleşik olanla kavga etmeden, güç sahiplerini karşınıza almadan çürümüş dallara baltayı vuramazsınız. Emin olun; sözün, harfin, kelimenin yayını her gerdiğinizde size “uslu dur” diyen bir savcı karşınıza çıkıyor.

Bugün yargılandığımız dava da bir uslandırma davasıdır. Benim için bu nedenle de hükümsüzdür.

Sayın Başkan Sayın Üyeler;

Romantik filmlerde kırda el ele yürüyen sevgililer görürsünüz. Ayaklarına yıllar önce toprak altında kalıp işlevini yitirmiş demiryolu takılır. Unutulmuş o yolda demir ile toprak birbirine geçmiştir. Koyunlar, inekler otlar o yolda... İşte o yolda yürürken bize tren çarptı.

Ne demek istediğimi şöyle anlatayım...

Biz 1984 yılında Dündar Kılıç’ın MİT’te yapılan sorgusunun kayıtlarını gazetelerde okuduk. 1985’te Behçet Cantürk’ün MİT’teki ifadesini medyadan öğrendik.

MİT’in ASALA’ya yaptığı operasyonları bizzat MİT’çiler yıllarca gazeletelere çıkıp anlattı.

Birinci ve ikinci MİT Raporu’ndan Türk Medyası olmasa kimsenin haberi olmayacaktı.  Hatırlayın, Mehmet Eymür 2000’li yıllarda elinde MİT belgeleriyle ABD’ye yerleşti. Orada internet sitesi kurup gürül gürül istihbarat belgeleri yayınladı, okuduk.

2014’te keskinleşen MİT Kanunu milattır diyebilirsiniz…

Öyleyse çok daha yakını var.

Gazeteleri karıştırıyorum, biz tutuklanmadan sadece iki buçuk ay önce, şehit MİT mensubunu katledenlerin davası sonuçlanmış, fotoğrafı ve adıyla haber olmuş.

MİT Başkanı oğlunu evlendirmiş. Oğlu, adıyla ve fotoğrafıyla haber olmuş.

MİT Mensupları adli vakalara karışmış çarşaf çarşaf haber olmuş.

25 Temmuz 2018’de bir MİT mensubunun annesinin cenazesine devlet erkanı katılmış ve MİT Başkanı’nın da katıldığı cenaze fotoğrafı haber olarak yayınlanmış.

Hani şehit yakınlarını konuşuyoruz ya...

Şehit bir MİT’çinin amcası açık ismiyle hükümet medyasında programa katılıp yeğenini anlatmış. MİT, artık hayatta olmayan bir MİT mensubunun kızının anlatımlarıyla belgesel hazırlayıp kendi sayfasında yayımlamış.

Sayın Hakimler, öyle sıradanlaşmış ki...

Ben tutuklandığım gün Hükümet medyası bir MİT mensubuyla, adını ve soyadını vererek röportaj yapmış. MİT mensubu ifşa olmanın ne kadar kötü olduğunu anlatmış. Bunu anlatırken de kendi adı soyadı yayımlanmış.

Uzağa gitmeyeyim…

Suçlandığımız davanın savcıları kısa süre önce 7 Şubat MİT Kumpası’nın iddianamesini yazdı. Orada FETÖ tarafından mağdur edilen MİT mensubunun adını, soyadını, doğum yerini, anne-baba adını, hatta kimlik numarasını yayımladı. Açın bakın o iddianamenin 43 sayfası MİT’le ilgili yazı ve haberlere verilen referanslardan oluşuyor. Bir tanesi hakkında bile MİT Kanunundan soruşturma açılmamış.

Bütün televizyonlar canlı yayındayken MİT binası açılıyor, istihbaratçılar görünüyor, MİT binaları görünüyor. MİT’in yurtdışı operasyonlarını devletin Anadolu Ajansı servis ediyor.

Biz bile 2015 yılında çıkan Mahrem kitabımızda kumpas davalarına giren MİT belgelerine referans vererek FETÖ’yü anlatmışız.

Uzatmayayım…

Sayın Hakimler;

Mecelle’de “kötü misal emsal olmaz” der. Öte yandan “mücrim sayısı çoğalırsa suç ortadan kalkar” da der.

83’ten beri olan, 2014’te altı çizilen MİT Kanunu öyle bir hale gelmiş ki toprak altında kalmış. Görülüyor ki uzun süredir bizi cezalandırmak için kenarda bekleyenler, onu kazıyıp bizim için çıkardı. Yalnız bu davanın sanıklarına uygulanan bir hukuk yarattı.

Sayın Başkan, Sayın Üyeler;

Bir karar vereceksiniz. Ne olduğunu bilmiyorum. Dediğim gibi merak da etmiyorum. Fakat bir beklentim var.

Kararınızda 19 Şubat’tan 3 Mart’taki Odatv haberine kadar binlerce paylaşım, onlarca haber yapıldığı halde neden sadece iki haber, iki mesajın seçilip bu davadaki sekiz kişinin sanık yapıldığının yanıtı olsun.

Kararınızda 19 Şubat’tan 3 Mart’a kadar gerek Cumhurbaşkanı’nın açıklamalarıyla, gerek Meclis’te yapılan basın toplantısıyla, sağır sultanın bile duyduğu Facebook-Twitter paylaşımlarıyla, Afrika medyasında bile haber olacak kadar aleni hale gelen bir bilginin nasıl gizli sayıldığının yanıtı olsun.

Kararınızda yüzlerce insanın katıldığı, protokolün poz verdiği, MİT Başkanı’nın çelenk gönderdiği, milletvekilinin de belediye başkanının da saf tuttuğu bir cenazenin nasıl sır görüldüğünün yanıtı olsun.

Kararınızda 19 Şubattan 3 Mart’a kadar hiçbir habere ya da paylaşıma erişim engeli bile istemeyen savcıların, 3 Mart gecesi bir anda harekete geçip sabahı bile bekleyemeden polisleri yataktan kaldırıp beni telefonla gözaltına aldırmalarının sebebi olsun.

Kararınızda kendi yazdıkları iddianamelerde bile MİT mensuplarının kimliğini açıkça yazan savcıların bir anda MİT Kanununu fark etmesinin sırrı olsun.

Kararınızda gizli diyerek avukatların bile uzak tutulduğu dosyadan savcıların yandaşlarına nasıl bilgi sızdırdıklarının yanıtı olsun.

Kendim için de bir şey söyleyeyim.

Kararınızda “Odatv Haber Müdürü” olmanın suçlu olmak için yeterli sayılmasının yanıtı olsun.

Bir birkaç satırlık habere, bir de ona düşmanca bir cevap olan soruşturmaya, iddianameye, mütalaaya bakıyorum. 6 insanı aylarca tecrit altında tutan özel infaz sistemine bakıyorum. Gece yarısı yapılan bize özel kanun düzenlemesine bakıyorum.

Bu davanın suçu bulan değil, suçu üreten bir dava olduğunu görüyorum. 

Bu dava kanunların kötüye kullanımıdır. Varlığı suçtur. Kanunun adalet ile karşı karşıya getirilmesidir.

Söyledim…

Biz gazeteciler gerektiğinde “Pro jure contra legem”, “adalet için kanunlara karşı” deriz. Kanunlarla çamurlaştırılan bu bataklıkta, nefes almak için dışarda tuttuğumuz başımızın üstünde adaleti taşıyoruz.

Anlattıklarımız var anlatmadıklarımız var.

Söylediklerimiz var, yarına bıraktığımız sözlerimiz var.

Hatırladıklarımız var, aklımızdan çıkarmamak üzere tuttuklarımız var.

Emin olun, bu soruşturmanın başından sonuna kadar yaşanmış tüm “olağanüstülükler”in bizde yanıtları var. Bir gün açıkça konuşulduğunda eminim ki utanan biz olmayacağız.

Bu mahkemede doğal olarak siz yukarıda biz aşağıdayız. Aklımı bu salonun dışına çıkararak, aynı ülkenin sizinle eşit bir yurttaşı olarak sesleniyorum.

Kumpas davalarına bakan hakim, savcı, polislerin herkesçe bilinen iftar buluşmasının fotoğraflarını haberleştirdiğim 2009 yılından bugüne, tam 11 yıldır, çeşitli bahanelerle ağır ceza mahkemelerinde yargılanıyorum. Hapis yattım çıktım, yine yattım yine çıktım, yine yatar yine çıkarım.

Kendim için değil, ülkem için, adalet için tek dileğim; kararınız başından sonuna suç olan bu soruşturmanın, bu iddianamenin, bu davanın, bu mütalaanın devamı olmasın. Bırakın bu suç, bu kağıttan kuleyi kuranların üstüne devrilsin."