12 gazeteden 46 yazar Can Dündar ve Erdem Gül'ün tutuklanmasını yazdı

Cumhuriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Can Dündar ve gazetenin Ankara Temsilcisi Erdem Gül, MİT TIR’ları ile ilgili yaptıkları haber yüzünden casusluk, terör örgütü üyeliği ve devlet sırlarını ifşa etme iddiasıyla suçuyla tutuklanması köşe yazarlarının ana gündemi oldu. 12 gazete 45 yazar tutuklamaları kaleme aldı.

Hürriyet’ten Ertuğrul Özkök, Taha Akyol, Ahmet Hakan, Akif Beki, Cengiz Semercioğlu, Oral Çalışlar; Sabah’tan Fahrettin Altun, Ersin Ramoğlu; Cumhuriyet’ten Emre Kongar, Özgür Mumcu, Hikmet Çetinkaya, Ali Sirmen, Aydın Engin, Çiğdem Toker, Ahmet İnsel, Nilgün Cerrahoğlu, Tayfun Atay, Doğan Satmış, Celal Üster, Orhan Can, Gülengül  Altınsay, Barış Erten; Sözü’den Emin Çölaşan, Uğur Dündar, Bekir Coşkun,  Yılmaz Özdil, Mehmet Türker, Rahşan Gülşan; Milliyet’ten Melih Aşık, Güneri Cıvaoğlu, Abbas Güçlü; Habertürk’ten Umur Talu, Nihal Bengisu Karaca; Yeni Şafak’tan Ali Bayramoğlu; Birgün’den Nazım Alpman; Star’dan Ahmet Kekeç, Cem Küçük; Vatan’dan Güngör Mengi, Reha Erdem,  Okay Gönensin; Bugün’den Fatih Dağıstanlı; Akit’ten Ali Karahaslanoğlu, Hasan Karakaya Can Dündar ve Erdem Gül'ün tutuklanmasını değerlendirdi.

 

Umur Talu - Habertürk

TIR sahası, hava sahası, itibar sahası, haysiyet sahası!

Burası Cumhurbaşkanı’nın özel şikayeti ve yargıdan önceki “bedel ödeyecekler”ilanıyla iki gazetecinin “haber” yüzünden, “casusluk, silahlı terör örgütü mensupluğu” gibi suçlamalarla tutuklandığı bir ülke.

Sanki silahları onlar taşımış gibi!

Sanki “terör örgütü” Işid’le petrol ticareti yapmışlar gibi!

Ülkenizde “tutuklanan” (bir kez daha) demokrasi, vicdan-ifade-eleştiri özgürlüğü, halkın gerçekleri bilme hakkıdır.

Can Dündar ve Erdem Gül için “ağır” isnatlarla tutukluluk istendiği (ve istenen olduğu) sırada, Nokta yöneticilerine 20 yıl, Today Zaman Yönetmeni’ne 8 yıl istenmiş, bir tweet’e bir yıl hapis verilmiş, iktidarın istemediği bir gazeteci kovulmuştu.

İktidarın önce “insani yardım”, sonra “Bayırbucak Türklenlerine silah” dediği, önce inkâr edenlerin şimdi “silah taşısa ne olur taşımasa ne olur” buyurduğu bir yerde halkın hakikate ihtiyacı vardır.

Yüzde 50’nin de yüzde 50’nin de!

Hele mesele öyle tam manada “vatan savunması” bile değil, “başkalarının vatanı” üzerine bir takım kurgular ise!

Türkiye’nin kısaltması mecazen TR’den TIR’a dönüşüyor belki de. Hem yükü itibariyle hem de o yükü sorgulayanlara çarpması yüzünden!

Yalan haber yalanlanır, düzeltilir, hapsedilmez. Tabii yalansa!

Doğru haber, haysiyettir. Casusluk değil! Terörizm değil!

Demokrasinin kibirle, kinle, intikamla, tehdit ve gözdağıyla ne ilgisi olabilir ki.

“Tramvay”sa bile olmaz!

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın

---

Ertuğrul Özkök - Hürriyet

Can 24 saat önce ne dedi

 

Sayın Cumhurbaşkanı bana ne kadar kızarsanız kızın ama lütfen şu sözüme kulak verin

Siz bir şiir okudunuz, 3.5 ay hapis yattınız...

İçinizde çok derin iz bıraktı bu hapis...

Haklıydınız...

Belki o dönemde size yeterince destek vermedik... Biz hatalıydık...

Ama bu gazeteci de, bir haber yaptı diye, iki defa ağırlaştırılmış müebbetle yargılanacak...

Silivri’de yapılan yanlışlıkları, insanlara yapılan zulmü, haksızlıkları hep birlikte yaşadık...

Eminim, sonradan siz de çok üzüldünüz buna...

Lütfen yeni bir Silivri faciasına yol açmayalım...

Zor günler geçiriyoruz...

Belki de bir savaşın eşiğindeyiz...

Zor günler birlikle aşılır...

Tek yürekle aşılır...

Tek yürek ise vicdan dediğimiz o güzel duygunun hepimizin içinde yer etmesiyle sağlanabilir…

 

Yazının tamamı için tıklayın 

---

Taha Akyol - Hürriyet

Yargı ne yapıyor?

 

Can Dündar ve Erdem Gül’ün tutuklanmasının hukuki değil, siyasi olduğu bellidir. Nereden bellidir?

AB İlerleme Raporları’nda ayrıntılarıyla anlatıldığı gibi, yargı sistemi 2014 yılındaki “yapboz kanunlarıyla” siyasi iktidarla uyumlu hale getirildiği için bellidir.

Sulh ceza hâkimlikleri bu amaçla kurulduğu için bellidir.

HSYK seçimlerini Adalet Bakanlığı baştan sona organize ettiği için bellidir.

Anayasa Mahkemesi’nin iptal ettiği Bakanlık bürokrasisi hâlâ HSYK’da görev başında olduğu için bellidir!

Siyaset yargıyı bu yönde ‘dizayn’ ettiği için yargıdan böyle kararlar çıkabiliyor; evrensel hukuka aykırı yargı kararları.

 

Yazının tamamını için tıklayın 

---

Ahmet Hakan - Hürriyet

Hiç lamı cimi yok

 

HİÇ lamı cimi yok: Can Dündar ve Erdem Gül, sırf gazetecilik yaptıkları için Silivri zindanına tıkılmışlardır.

Hiç lamı cimi yok: Türkiye’de gazetecilik tutuklanmıştır, hem de en pervasız bir şekilde.

Hiç lamı cimi yok: Artık Türkiye’de gazetecilik, tutuklanıp hapse tıkılmayı göze alma mesleğidir. Şeksiz, şüphesiz ve tartışmasız.

Hiç lamı cimi yok: Türkiye’de basın özgürlüğünün kalan son küçük parçası da boğulmuştur. Gazetecilik zindandadır.

Hiç lamı cimi yok: Gerçek gazeteciler, hapishane çıkınlarını her an yanlarında taşımak durumundadır.

Hiç lamı cimi yok: Can Dündar ve Erdem Gül’ün içine düştüğü durum, Türkiye’de gazeteciliğin içine düştüğü durumun ta kendisidir.

Hiç lamı cimi yok: Can Dündar ve Erdem Gül yalnız bırakılırsa... Türkiye’de gazeteciliğin ipi tamamen çekilmiş olacaktır.

İşte tam da bu yüzden biz gazeteciler, bir varoluş çığlığı gibi haykırmalıyız:

Hepimiz Can Dündar’ız.

Hepimiz Erdem Gül’üz.

TIR’larda silah olsa ne olacak, olmasa ne olacak

Cumhurbaşkanı Erdoğan, üstünü ve altını çizerek şöyle dedi?

“O TIR’larda silah olsa ne olacak... Olmasa ne olacak?”

Ne demek bu?

Şu demek:

Dert değil... Silah olsa da dert değil, olmasa da dert değil.

Silah var derseniz de dert değil, silah yok derseniz de dert değil.

İster silah var deyin, ister demeyin... Fark etmez.

O zaman soruyorum:

Madem dert değil, madem fark etmez...

O halde...

“TIR’larda silah var” diye haber yapan Can Dündar ve Erdem Gül’ü niye tutukladınız ki?

 Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Akif Beki - Hürriyet

‘Bugün de olsa’ Can Dündar

MİT TIR’larına müdahale kumpasını Can Dündar kurmadı. O görüntüleri Can Dündar imal etmedi. Ankesörlü telefondan ihbarla başlayan tertibi, Can Dündar planlamadı. Terör örgütlerine silah sevkıyatı yapıldığı algısı için MİT’e operasyonu Can Dündar çekmedi. Başkasının projesiydi. Paralel bir tasarımdı...

Can Dündar’ın dahli ise ürettikleri materyali yaymalarında tertipçilere alet olmaktan ibaretti.

Siz ‘muhalif gazetecilik’ dersiniz, ben ‘Erdoğan nefreti yüzünden kendini kullandırmak’ derim. Siz ‘kahramanlık’ addedersiniz, ben buradan niye bir ‘kahramanlık hikâyesi’ çıkmayacağını söylerim.

Nihayetinde Can Dündar, basın özgürlüğünün sınırlarını zorladı...

Ancak istediğimiz kadar zorlayalım, o haberi basmanın hiçbir yerinde ne siyasal ne askeri casusluk suçu bulamayız.

Hele hele ortada Paralel Yapı’yı ‘silahlı terör örgütü’ kabul eden bir yargı kararı bile yokken... Sormazlar mı; Can Dündar’ın ahlaken sorunlu bir yayınını gazetecilik faaliyeti saymayıp da hukuken var olmayan bir terör örgütüne yardım ve yataklık kapsamına mı sokuyorsunuz diye.

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Cengiz Semercioğlu - Hürriyet

Utandık!

 

Önceki akşam gözümüz, kulağımız haberlerde, Can Dündar ve Erdem Gül hakkında tutuklama kararı çıkıp çıkmayacağını bekliyorduk...Yapmazlar herhalde diyorduk...

Bu kadar akıl tutulması olmaz diyorduk...Ama olmaz denilen her şey oluyor bu ülkede...Yine oldu...Türkiye medyası ve demokrasisi adına bir kara gece daha yaşandı...Can Dündar ve Erdem Gül tutuklandı...Yandaş kanalları açtım, neredeyse zil takıp oynayacak yorumculardan geçilmiyordu ekran...Kurulan cümlelerden, yapılan yorumlardan mideme kramplar girdi...Televizyonlarında konuştular, konuştular...Gazetelerinde Can Dündar için ‘Cancık’ diye dalga geçen başlıklar attılar...Aynı meslekte olduğumuz için bizi bir kez daha utandırdılar…

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Oral Çalışlar - Hürriyet

Neden tutukluyorsunuz?

 

Can Dündar'a, Erdem Gül'e ve ailelerine, geçmiş olsun diyorum.

Yıllarca çalıştığım Cumhuriyet Gazetesi camiasına geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum. Umuyorum ki, bu tutuklama fazla uzamadan sonuçlanır ve bir an önce, gazeteci meslektaşlarımızın serbest bırakılmalarıyla neticelenir.

Can Dündar ve Erdem Gül'ün tutuklanması yanlış. Hukuken de, siyaseten de...

Uzun yıllar tutuklu yargılanmış bir “kıdemli sanık” olarak konuşuyorum... "Tutukluluk halinin devamına" deyimi, öfke yaratıcı bir ifade olarak, belleğimdeki canlılığını koruyor.

Tutuklama, bir “tedbir”dir. Bu tür soruşturmalarda, tutuklama için en çok gösterilen gerekçe, "kaçma şüphesi" ve "delilleri karartma ihtimali"dir.

İkisi de bu olay için geçerli değil. Can'ın da Erdem'in de, kaçma ihtimali söz konusu değil. “Delil karartılması” gibi bir olasılık yok. Deliller, 1.5 yıl önceki bir olaya ait ve eldeki belgeler(yani soruşturma konusu olanlar) yayınlanmış durumda.

Kişisel değerlendirmem şu: Gelişmiş bir demokraside; medya özgürlüğünün sınırlarını bu kadar daraltan bir uygulama, “basına yönelik baskı” olarak kabul edilir. Parlamenter demokratik rejime aykırı bir uygulama ile karşı karşıyayız.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Fahrettin Altun - Sabah

Gazetecilik bu değil!

 

Gazetecinin telefonu çalar. Karşıdaki ses "ortalığı ayağa kaldıracak görüntüler"den bahseder.

Buluşurlar. Bir yanda bir gazeteci, öte yanda elinde kıymetli belgeler bulunan bir örgüt mensubu. Gazeteci, örgüt mensubunu tanımakta, o belgelere nasıl ulaştığını bilmektedir.

Fakat o bir gazetecidir.

Onun için önemli olan o belgelerin ses getirip, getirmeyeceğidir. Sonuçları umurunda bile değildir.

Dedim ya, o bir gazetecidir. Belgeleri yayınlar. Sonra başı derde girer.

Basın tarihi böylesi olaylarla doludur.

Oysa basın özgürlüğü her şeyden önemlidir. 

***

İnandınız mı?

İnanmayın, çünkü uydurma bir hikâye bu.

Ben yazdım ama ben bile inanmadım.

Ne var ki bu uydurma hikâye bu aralar pek bir popüler. Türkiye düşmanlarının repertuarındaki birinci parça.

Bir kez daha "mahpus gazeteciler" söylemi üzerinden Türkiye'nin köşeye sıkıştırılmaya çalışılacağını göreceğiz.

Olayın hakikati şu şekilde. 

"Erdoğan'ı devirme" operasyonu tüm hızıyla devam etmektedir.

İttifaklar oluşmuş, bütün Erdoğan düşmanları son bir gayret küreklere asılmaktadır.

Onlar için bu, her yolun mubah görüldüğü "kutlu bir savaş"tır.

Erdoğan'ı toplum nazarında itibarsızlaştırıp zayıflatma operasyonu başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Erdoğan'ı Batı nazarında değersizleştirme operasyonundan da sonuç alınamamıştır.

Çünkü her ikisi de Batılı devletlerin pragmatizmine, kendi ülkesinde güçlü bir liderle karşı karşıya gelmeme tavrına toslamıştır.

Bu durumda geriye Erdoğan'ı "savaş suçlusu" olarak gösterip, uluslararası alanda yargılatmak kalmıştır. İşte o gazeteci ve örgüt mensubu bu ortamda bir araya gelmiştir.

Sadece bir belge için değil.

Çok daha kalıcı bir birliktelik için. Birlikte, ortak hedef için planlar yapılmıştır.

Eldeki bazı görüntüler, Erdoğan'ın "DAİŞ"e silah gönderdiği izlenimi yaratacak şekilde çarpıtılarak sunulmuştur.

Türkiye'nin "teröre destek veren ülkeler kategorisi"ne yerleştirilmesi istenmiştir. Diğer yandan Türkiye'nin Suriye politikasını, Rusya ve İran'ın çizgisine göre revize etmesi temin edilmeye çalışılmıştır.

Bir süre sonra devlet ve PKK karşı karşıya geldiğinde de, "Erdoğan'ı devirme" operasyonu uğruna, o gazeteci devleti suçlar, terör örgütünü masum gösterir.

Bir uluslararası terör örgütü Suruç'ta ve Ankara'da bombalar patlatıp insanları öldürdüğünde yine aynı operasyon uğruna bunu da devlete, hatta ve hatta Erdoğan'a yıkmaya çalışır. 

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Ersin Ramoğlu - Sabah

Gazeteciliğe ağla casuslara değil

 

Gazeteci basın özgürlüğünü, halkın doğru haber alma, bilgi edinme hakkı adına kullanır.

Casusluk için değil.

Gazeteci kamu düzenini bozamaz.

Devlet sırrını ifşa edemez. Casusluk da yapamaz.

Artistliğe gerek yok.

Can efendi TIR haberleriyle Türkiye'ye ihanet etti.

TIR'ları durduran savcı cezaevinde, olayı planlayan Dumanlı Ekrem kaçak, zampara Can ise devlet sırlarını yayınlamanın keyfini çıkarıyor. 

"Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü"nün verdiği ödülle caka satıyor… 

Ne içün? 

Vatana ihanet ettiği için… 

Tuhaf değil mi?

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Emre Kongar - Cumhuriyet

Gönülsüz kahramanlar

 

Yayımlanan bir haber yüzünden, terör örgütü propagandası yapmakla ve casuslukla suçlanan Can Dündar ve Erdem Gül, aslında yargı kurbanıdırlar... 

Çünkü söz konusu haber, daha önce başka bir gazetede yayımlanmış olan, sosyal medyada defalarca paylaşılan, politikacıların üzerinde yemin billah ederek yorumlar yaptığı, yani “aleniyet kazanmış” bir haberdir. 

Üstelik dava açılması için gerekli olan usul koşullarına da uyulmamıştır. 

Bırakınız “Hukuk Devletini”, sadece yürürlükteki yasaların geçerli olduğu “Kanun devletinde” bile tutuklanmalarına gerek yoktur!

***

Can Dündar ve Erdem Gül, kahramanlık peşinde olmayan, işlerini iyi yapmaya çalışan iki gazetecidir. 

AKP’nin “İleri Demokrasi” rejimi ve bu rejimin adaleti, bu iki gazeteciden, iki kahraman yaratmaya çalışmaktadır! 

Can Dündar, savcılık ifadesinde, bu tutumu şöyle eleştiriyor:

“Bizler casus değiliz, hain değiliz, kahraman değiliz. Biz gazeteciyiz. Ve burada yapılan şey baştan sona bir gazetecilik faaliyetidir.” 

Erdem Gül ise görev bilincini şöyle dile getiriyor: 

“Ben devlet kurumlarının birbiriyle kavgalı olup olmadığına, haberimin kimin işine yarayacağına bakmam. Önemli olan haberin gerçekliği ve kamu yararı taşımasıdır.”

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Özgür Mumcu - Cumhuriyet

Yarışalım mı?

 

İki büyük terörist hapishanede. Biri Can Dündar diğeri Erdem Gül. 

Tanıyorum anlatayım. İtiraf edeyim. Bir çay ocağında tanıştılar. Gitgide radikalleştiler. Tam intihar bombacısı olup memleketi kana bulayacakken yakalandılar. 

Artık herkes mutlu. 

MİT TIR’ları ne taşıyordu diye soranın alnını karışlarım. 

MİT TIR’ları nereye gidiyordu, bunu aklına getireni ihbar ederim. 

Suudi kargo uçakları mı? Zinhar konuşmam. 

Ya ne iyi oldu. Bu gazete iki teröristten kurtuldu. 

Ne ahmak gazetedir bu yahu. İçinde ya cemaat terörist bulur ya iktidar. 

Sonra birden bu fena düşünceyi aklımdan kovalıyorum. 

Ey sen hukuku hatmetmiş savcı, ey sen kanunu ezbere almış hâkim. Ey onların sicil amiri iktidar. 

TIR için D sınıfı ehliyet lazım. 

8 adet vesikalık resim, 1 adet sabıka kaydı, 1 adet sağlık raporu, 1 adet noter tasdikli ilkokul diploması. 

Ben dosyayı hazırladım. Madem Can Dündar ve Erdem Gül artık engel değil. 

Yarışalım mı?

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet

Biz demokrasi sevdalısıyız

 

Can Dündar ve Erdem Gül... 

Onlar iki yiğit gazeteci! 

Gazetecinin görevi haber yapmaktır, dün yazdım uzun uzun... 

Can Dündar’ın son yazısının (23 Kasım Pazartesi) başlığı şuydu: 

“Bağımsızlık, bizim karakterimiz.” 

Yazı şöyle başlıyordu: 

“Lise yıllarım ‘Ülkücülerin kalesi’ olarak nam yapmış bir okulda geçti. Okulun girişindeki panoda ‘Komünizm görüldüğü her yerde ezilmelidir’ yazısı asılıydı; altında Kemal Atatürk imzasıyla. 

Sonra yönetim değişti. Okula sevgili Hocam Vecihi Timuroğlu müdür olarak atandı. Bir sabah geldik ki, girişteki Atatürk’e ait olmayan cümle değişmiş, yerine onun çok anlamlı bir sözü asılmış: 

-Bağımsızlık benim karakterimdir.

Mustafa Kemal Atatürk...”

Can, daha sonra şöyle diyordu okurlara: 

“Bağımsızlık Atatürk’ün karakterine yakıştığı kadar, kurduğu Cumhuriyete ve Cumhuriyet gazetesine de yaraşıyor...” 

Kucak dolusu selam, Can ve Erdem, herkesin adına…

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Ali Sirmen - Cumhuriyet

 Tutuklusun ey halkım!

 

Can Dündar ve Erdem Gül “silahlı terör örgütüne üye olmadan, bilerek ve isteyerek yardım etmekten”, siyasi ve “askeri casusluk amacıyla devletin gizli kalması gereken sırlarını açıklamaktan” tutuklanmış bulunmaktadırlar. 

Haber yapan gazetecileri bu isnatlarla tutuklamak bir ülkede ne kadar demokrasi ile bağdaşıyorsa Türkiye o kadar demokratiktir. 

Bir ülkede bu gerekçelerle iktidar çevrelerinden gelen telkinlerle, gazeteci tutuklayan yargı ne kadar bağımsız bir yargı ise, Türkiye’deki yargı da o kadar bağımsız bir yargıdır. 

Ve bir ülkede demokrasinin, niteliğini belirten ölçütler de bunlardır yoksa iktidar ve muhalefetin ne kadar oy aldıkları değil. 

Çağımızda bir ülkede rejimin demokratikliğinin ve özgürlükçülüğünün ölçütleri yerine gelmiyorsa, o ülkede rejim meşru değildir. İşbaşındaki iktidar veya kişi ne kadar oy almış olursa olsun! 

Çünkü oy, diktayı demokrasi kılamaz, çünkü oy, diktayı meşru hale sokamaz.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Aydın Engin - Cumhuriyet

Vız gelirsiniz, vız!..

 

Mapus damınız, duvarınız, zindanınız... 

Vız gelir bize vız... 

Hukuk reformu yapacağız deyip ülkede hukuku kazıyanınız... 

Twitter’da, mivitırda salya saçıp kin kusanınız... 

Mesleğimize bulaşıp yediği çanağa sıçanınız... 

Vız gelirsiniz bize vız...

Yatarız, çıkarız... 

Yattığımız günü yaşama eklenmiş onurlu günler sayarız. 

Çıkarız, kaldığımız yerden işimize bakarız... 

Işimiz hırsızın hırsızlığını, vurguncunun vurgununu, soyguncunun soygununu, hukuk tanımazının suçunu gün ışığına çıkarmaktır; halkın haber alma hakkını, tüyü bitmemiş yetim hakkı gibi savunmaktır.

Kaptanımız Can Dündar’ı, Ankara temsilcimiz Erdem Gül’ü mü sordunuz? 

Boşuna umutlanmayın, ne onlar yılar, boyun eğer; ne biz yokluklarını hissettiririz. “Çok yorulmuşlardı, biraz dinlensinler” deriz. Bir yandan Silivri kapılarına yeşil soğan yollarız; bir yandan da onları yeniden aramıza getirmek için canımızı dişimize takarız. Bilenler bilir, biz canımızı dişimize takarsak başarırız. 

Sonra da işimize bakarız... 

Işimiz? 

Söyledik ya, işimiz gazetecilik. Sadece gazetecilik. Ama gazeteci gibi gazetecilik... 

Yani sahici darbelerde susup, hatta alkış tutup, düne kadar sarmaş dolaş olduklarını ortaklık bozulunca darbeci ilan edip gazeteciliği tetikçiliğe dönüştürenlerden değiliz. 

Biz, sizin gecelerinizin karabasanı, gündüzlerinizde kapattığınız kapılardan sızanız...

Biz bu ülke insanlarının sesiyiz, gözüyüz, kulağıyız... 

Mesleğimizi iyi yaptığımızda sevinip övünen, beceremediğimizde kendimizi kıyasıya eleştirenleriz... 

Biz Cumhuriyet’iz…

---

Çiğdem Toker - Cumhuriyet

Can.. Erdem…

 

Can ile Erdem, gerçeği yansıtmayan devlet sırrı (!) niteliğinde olan haber aracılığıyla, “terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım” suçlamasıyla tutuklandılar. 

Kastedilen de yeni adliye literatüründeki adıyla “FETÖ” olan Cemaat... 

Hani o Cemaat’in, Cumhurbaşkanı’nın “Ne istediler de vermedik” dediği, yıllarca kol-kola mutlu-mesut yaşadıkları eski gayrı resmi koalisyon olduğunu bilmesek neyse... 

“Bugün bütün hukuk dışılıkların faturasının kesildiği Cemaat, 17-25 Aralık’tan önce bir melekler ordusu muydu acaba” diye sormayacağız. 

Ergenekon ve Balyoz davalarında onca hayatı çürüten sahte deliller, “ortaklık olmaksızın kendine yol bulabilir miydi” demeyeceğiz.

Bir insanı kuvvetli suç şüphesiyle özgürlüğünden ediyorsa iki koşuldan biri mutlaka olmalı: Delil karatma, firar etme. 

Tutuklanmadan üç gün önce Fransa’dan gazetecilik ödülü alıp dönen Can mı kaçacaktı; yoksa haberi yazdığı Haziran ayından bu yana her gün 8’de işe gelip haftada üç gün televizyon programlarına katılan Erdem mi? 

Ve hangi delili karartacaktı Can ile Erdem? 

Ulaşır ulaşmaz haberini yazıp, manşetten yayımladıkları haber miydi acaba karartılacak delil? 

Kaçma ve delil karartma ihtimalleri sıfırın altında olan Can ile Erdem’i tutuklanması kuvvetli suç şüphesinden dolayıymış. 

Peki, tek kişilik Sulh Ceza Hâkimliği, bir suçun esasına girip karar verecekse, heyet halindeki Ağır Ceza Mahkemeleri neden var? 

“Yargıya tekrar güven ve itibar kazandırmaktan sorumluyuz” görüşünü açıklamış HSYK başkanları bu tabloya ne diyor acaba? 

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Ahmet İnsel - Cumhuriyet

Despota karşı yurttaş haysiyetini savunanlar

 

Can Dündar ve Erdem Gül, zaman içinde kendini yalanlayan iktidarın yalanının belgelerini yayımlayıp halkı bilgilendirdikleri için tutuklandılar. Soruşturmanın beş aylık suskunluktan sonra aniden harekete geçirilmesi, Rus uçağının düşürülmesi sonrası köşeye sıkışan iktidarın, panik içinde medyanın ağzını kapatma, yeni belgelerin yayımlanmasını caydırma önlemi olduğunu düşünmek mümkün. Emir-komuta mekanizmaları gayet açık biçimde çalışan, Erdoğan devleti hukuku olarak nitelendirilmesi gereken yapının bastırma ve sindirme operasyonunun bir adımı bu. Aynı zamanda o tatmin olmak bilmeyen öç alma arzuTutuklanmadan birkaç dakika önce Can Dündar, tarihte hiçbir despotun halkı bilgilendirme hakkını gasp edemediğini, bizim de “kendi despotumuza bu hakkı vermeyeceğimiz, onun elinden bunu mutlaka alacağımızı” sakin bir sesle söyledi. 

Evet, Can Dündar ve Erdem Gül, bugün özgürlük hakkımızı, yurttaş onurumuzu despot iradeye karşı savundukları için tutuklular. Ama o despot irade ve hempaları bilmelidirler ki, bu toprakların insanları çok despot görmüştür ve bu topraklarda o despotlara karşı mücadeleyi bıkmadan, yılmadan ve bedeli ne olursa olsun vermeye devam edecek insanlar, hareketler hep var olmuştur. 

Korku dağları bekler, derler. Bugün Türkiye’de korku, despotları ve suç ortaklarını bekliyor.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Nilgün Cerrahoğlu - Cumhuriyet

‘Onu çay ve fındık toplayarak büyüttüm’

 

Gazetemiz Genel Yayın Yönetmeni Sevgili Can Dündar ve Ankara temsilcimiz Erdem Gül’ün tutuklanmasının ardından içimi gene en çok yakan saptamalardan birini, eski meslektaşımız, CHP Genel Başkan Yardımcısı Enis Berberoğlu yaptı. 

“Bu ülkede hukukun üstünlüğü değil, üstünlerin hukuku vardı...” diye söze giren Enis şöyle devam etti: 

“Ama bugün artık o üstünlerin hukuku da kalmadı. Tek bir kişinin hukuku kaldı. O kişi adeta kuş avlar gibi, armut toplar gibi, düşmanlarını, muhalefeti, özgür düşünceyi hedef alıyor. Tek tek avlıyor. Bizse gözüne far ışığı tutulmuş, fener ışığı tutulmuş tavşanlar gibi felç olmuş halde seyrediyoruz. Tek tek kurbanlarımızı sayıyoruz. Tek tek onların acılarını yaşıyoruz, yaşatmaya çalışıyoruz.” 

Zamanında genel yayın yönetmenliği yapmış yılların gazetecisi ve halen ana muhalefet partisi genel başkan yardımcısı olan bir kişi, yaşadığımız dramı; “gözüne far ışığı tutulmuş tavşanlar gibi, felç olmuş halde seyrediyoruz” diyerek tanımlıyor. 

Bir toplum adına bundan daha acı ne olabilir? 

“Gözüne far ışığı tutulmuş tavşan gibi tek tek kurbanları saymak” sendromu nasıl bu kadar içselleştirildi? 

Muhalefeti, gazetecileri ve aydınlarıyla nasıl bu denli kanıksandı? 

Başka vesilelerle önce de yazdım… 

Vaktiyle “paranoya” diye küçümsenen “Tehlikenin farkında mısınız?” manşetlerini bu gazetede attığımız günlerden beri ben kendimi yazgısı değiştirilemeyen bir büyük Kırmızı Pazartesi romanı içinde hissediyorum. 

Gabriel Garcia Marquez’in ünlü romanı Kırmızı Pazartesi, herkesin önden bildiği, haber aldığı, ancak önlemek adına hiçbir şey yapmadığı/yapamadığı bir cinayeti konu alır. 

Roman karakterleri, ipleri adeta başkalarının elinde olan kuklalar gibidirler. 

Yazgılarını kendi ellerine alıp bir türlü değiştiremezler. 

Bahis konusu cinayeti kimin ve ne zaman işleyeceğini bilirler. 

Seçilen kurbanı da gayet iyi tanırlar. 

Ama olayların akışını değiştirmeye; kâh neme lazımcılıktan, kâh pısırıklıktan/kadercilikten güçleri yetmez…

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Tayfun Atay - Cumhuriyet

Öncüler acı çeker ama yolu da onlar açar!

 

Dündar ve Gül, önlerine devletin “sır” adı altında suç işlediğini kanıtlayan belgeler geldiğinde gazetecilik adına evrensel ölçekte ne öğrendilerse, ne bildilerse ve ne deneyimledilerse onun gereğini yaptılar. 

Her ikisi de bu yola insani, ahlaki, vicdani olarak yürek koyup çıktıklarında sonucun buralara varabileceğinin de bilincindeydiler.

*** 

MİT TIR’ları haberinin baskıya verileceği akşam gazetede, Can’ın yanındaydım. Olağanüstü hava, sezilmekteydi, 

Nedir diye sorduğumda da cevap netti. Ne yayımlanacağını da, sorumluluğu tamamen üstlendiğini de ve sonuçta “fincancı katırları”nın başına açabileceği işlerin iki gün önce Silivri’nin yolunu tutma sonucunu doğurabileceğini de söyledi. 

“Yüzde 99 nokta 9 mahpusluk var ucunda” dedi. 

Ne kadar yalnız olduğunun, yolda pek çok meslektaşı tarafından yalnız bırakılabileceğinin de bilincindeydi. 

O bilinçle “yenilecek öncü” olmayı göze alarak yola çıktı. 

Pırıl pırıl, yumuşacık ve müşfik gülümsemesiyle, “ismiyle müsemma” Erdem de yoluna karşıcı çıktı onun ve kol kola girip açıldılar!..

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Şükran Soner - Cumhuriyet

Türkiye’de gazeteci olmak

 

İktidarları işte bu medya yapılanmasını araç yaparak, iç-dış odaklı ittifaklar içinde, medya algı yönetimiyle, sivil otoriterleşmesinin önündeki hak-özgürlükler engellerini bir bir kırarak yürüdü... Medya, yargı operasyonlarının anahtarı önce iktidar ortağı Paralel’in elindeydi... Cumhuriyet’e, medyaya yönelik operasyonlar ona göreydi. Yollar ayrılınca aynı sivil darbe hukuku mantığıyla, halkın gerçeği öğrenme hakkının en ağır gasp edildiği ülke Türkiye’de, yeni senaryolarla daha ağır hukuksuzluklar gündeme girdi... 

Cumhuriyet okurları bu kez Can Dündar ve Erdem Gül’ün özgürlükleri için dayanışmada, yanımızdalar... Cumhuriyet, ilkelerinden sapmadan ayakta kalma savaşımını okurlarından aldığı güçle sürdürüyor hâlâ…

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Doğan Satmış - Cumhuriyet

Can Dündar Erdem Gül

 

Can Dündar’ı tutuklayan hâkim, “Ülke aleyhine bir haber olsa yayımlar mısınız” diye sormuş ifadesini alırken. 

Can Dündar’ın nasıl cevap verdiğini tahmin etmek zor değil. 

Çünkü bu soru, benzer soruları akıllara getiriyor. 

“Doktor Bey, bir düşman askerini ameliyat eder misiniz?” 

“İmam Bey, bir dinsizin cenaze namazını kıldırır mısınız?” 

“Hediye Teyze, çocuğu öldürülmüş bir düşman askerinin annesinin acısını paylaşır mısınız?” 

“Ey Atatürk, ülkenizi işgal etmiş, insanlarınızı öldürmüş bir ülkenin bayrağını çiğnemeyi reddeder misiniz?” 

Bu soruların tümünün yanıtı “Evet”tir. 

Kocaman bir EVET. 

Aksi halde doktor ettiği yemine bağlılığını, imam itikadını, Hediye Teyze insanlığını, Atatürk de Atatürk’lüğünü kaybeder. 

Bu yüzden gazetecilere böyle sorular sorulmaz. 

Bu evrensel bir kural. Gazeteci, ters giden bir şey gördü mü yazar. Bu zaten gazeteciliğin varlık nedeni. 

Ancak biz bunu nedense, bizim hukuk nosyonu yetersiz yöneticilerimize anlatamıyoruz. 

Kendi arkadaşlarımız bile bazen, “Yahu siz bunları nasıl yazarsınız?” diye şaşırıyorlar. 

Bilin ki, bu haberleri yazmak Can Dündar ve Erdem Gül’ün görevi…

---

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

 

Celal Üster - Cumhuriyet

Sözün özü

Can Dündar ve Erdem Gül tutuklu, demir parmaklıklar ardında. Başlık doğruydu: Gazetecilik tutuklandı. 

Demokrasiye, ifade özgürlüğüne, insan haklarına sıçratılan bu kara leke, gazeteciliğin ne olup ne olmadığını açık seçik ortaya koydu. 

Gazeteci postuna bürünüp gazetecilerin arasına dalan kurtlar dolaşıyor ortalıkta… 

Bazı sözler vardır, engin bir deneyimin imbiğinden süzülmüş, derin bir gözlem gücüne yaslanmış sözler. Bir düşünceyi, bir ilkeyi kestirmeden anlatıverirler: 

“Bilgilendirilmiş vatandaşlar, sağlıklı bir demokrasinin temeli olduğu için, büyük kuruluşlara bağlı olmayan, bağımsız medya bugün her zamankinden daha hayati bir önem taşımaktadır.” (Dahr Jamail; 2003’te Irak’ın işgali sırasında Irak’tan haber geçen az sayıda bağımsız gazeteciden biri.) 

“Günümüzde, medya diktatörlüğü askeri diktatörlüğün yerini alıyor. Büyük ekonomik gruplar medyayı kullanıyorlar ve kimin konuşabileceğine, kimin iyi adam kimin kötü adam olduğuna karar veriyorlar.” (Danny Glover; oyuncu, yönetmen ve politik aktivist.) 

“Gericiler gücü elinde tutuyor; yalnızca ordu ve poliste değil, basın ve okullarda da…” (John Dewey; filozof ve eğitim kuramcısı.) 

“İşler şöyle yürüyor: Başkan birtakım kararlar veriyor. O karar veri

ci. Basın sekreteri bu kararları açıklıyor ve siz basındakiler o kararları yazıp dizdiriyorsunuz. Karar ver, açıkla, yaz. Sonra da tashihini yapıp evine git.” (Stephen Colbert; politik taşlamacı, komedyen, medya eleştirmeni, TV sunucusu.)

“Özgür basın, büyük bir toplumda bir ayrıcalık değil, organik bir gerekliliktir.” (Walter Lippmann; yazar, gazeteci, politik yorumcu.) 

Can Dündar ve Erdem Gül tutuklu, demir parmaklıklar ardında. Ama yalnızca kendi kendilerinin buyruğunda oldukları, kendi kendilerinin efendisi oldukları için dışarıdaki pek çoklarından çok daha özgürler. 

Kendi mesleklerinin özgürlüğünü bile savunamayan semirmiş kölelerden, teröre kurban giden canları bile ortak bir vicdanla anamayan köktensürüngenlerden çok daha özgürler…

 

Orhan Can - Cumhuriyet

‘Haber namus, yorum hürdür…’

 

Böyle büyüdük biz bu meslekte... 

Eski yıllarda da güç yalakları, iktidar yalayıcıları vardı.. 

Ama haber hürdü. Özgürdü. Yorum, yazarlara aitti! 

Sorun, haberin “hür” olmasındadır! 

Haber hür olmazsa oyun değişirdi çünkü.. Tıpkı, futbol gibi.. 

Bu yüzden futbol ve hayat, ikiz kardeşti. 

Haber taraf tutarsa, adalet duygusu incinir. “Adalet” taraf tutarsa, hayat ölürdü! 

Tarafsız olması gerekenler ‘tarafsa’, “oyun bitmiştir” demekti. 

Bu yüzden yenilen, yeneni tebrik etmemektedir. 

Çünkü şimdi; kin vardır, nefret vardır, intikam hissi vardır! 

Şimdilerde oyun açık.. “Ya bendensin ya karşıdan”... 

Militan taraftarlığı ya da militan gazeteciliği. 

Can Dündar ve Erdem Gül’ün kaderi yazılırken, biz statta “görevdeydik”! Haberciliğin kaderiydi bu! 

Kalbin, aklın ve umudun gazeteci arkadaşlarının yanındayken, ‘sen’ haber için başka bir yerde görevde olursun! 

Haber peşinde, haber kovalarsın.

Hani, hayatın kardeşi futbolda da “Çakal şey senii...” diyeceğiniz oyuncular vardır ya! 

“Haram yemek tatlıdır, yedikçe yiyesi gelir insanın. Bir kez alışmasın insanoğlu...” derler! 

Futbolu sadece “aldatmadan” ibaret sanan futbolcular... 

Hani, yalan yere kendini yere atan futbolcular. 

‘Kandırdıkça’ bir daha yaparlar. 

Yaptıkça, yaptıkları yanlarına kâr kaldıkça, bir daha yaparlar! 

Onlar “yaptıkça”, ‘onlara’ uyanlar da çoğaldı.

Çünkü; ahlaksızlık, ahlak olmuştur bir kez. 

Sicilyalılar “Aldatan, bir kere daha aldatır” der! 

Oysa, ‘Birinin özgürlüğü, bir başkasının özgürlüğüne girdi mi’ faul olmalıydı! 

“Eşitlik” değil, “Adalet” önemliydi!

Ah o adaletsiz “düdükler”..

Oysa, ‘hoyrat’ ve ‘delice’ ne çok severdim seni…

---

Gülengül Altınsay

Gazeteciliğe devam!

 

Siyasetten gelip futbol yazan biri olarak benim için önemli olan sadece gerçekler. 

Hayatın her alanındaki gerçekler. İster futbolda ister siyasette bir gazetecinin varlık nedeni de bu değil mi zaten? Biz bazı kulüp yöneticileri gibi ne şampiyonluk kazanmak için oraya buraya tavizler veriyoruz ne de güç ve nüfus peşindeyiz. Biz yalnızca gerçeklerin peşindeyiz. 

Ama ne yazık ki bu ülkede gerçekleri açıklamak tehlikeli olabiliyor. 

İnsan futboldaki kirliliği yazıp mahkemelik olabilir mi? Olabiliyor. Şike sürecindeki iki yazım mahkemelik olmuştu mesela. 

Çünkü bizim birini suçlamak için sihirli iki sözcüğümüz var; “Hakaret” ve “İhanet”.. Ona hakaret buna ihanet.. O kadar çok hakaret kapsamına giren “hassas” noktalarımız var ki.. Yani her bir şeyi “hakaret” kapsamına koyabilirsiniz pekâlâ.

Asıl tutuklanan... 

Gazeteci olarak sınırlarımız dar. Böylesi zor koşullarda gazetecilik yapmak daha da zor. Ama işin en ilginç yanı bir eylemi yapanın değil, o eylemi açıklayanın suçlu gösterilmesi. Oysa ki gazeteci, eylemci değil. Gazeteci olayları aktarandır sadece.. Bu ifşa etme kısmına gazetecilik deniyor zaten. Yani Can Dündar ve Erdem Gül’le birlikte asıl tutuklanan gazetecilik. 

Peki, sürpriz mi bu? Ben bildim bileli gazetecilik baskı altında. 

Ama sakın baskılara alıştık ya da alışmamız gerek anlamı çıkmasın bundan.

Alışmak değil baskıyı kaldırmak olmalı şiarımız. 

Öyleyse gazeteciliğe devam..

---

Bağış Erten

Bizim meslek takım oyunudur

 

Benim için Cumhuriyet küçüklük kahramanıdır. 12 Eylül’ü sokakta top koşturarak yaşayan ama anlamayan kuşağın bir temsilcisi olarak ilk muhalif figürdür. Solculuğu, sorgulamayı ilk öğrenme kılavuzudur. 1980’lerin sonunda lisede okuyan bir genç için koltuğunun altığında taşıdığı gururdur. Sonradan ‘takımdan ayrı düz koşuya’ geçsem de, ‘oyuna dair’ temel itiraz yüzünden kendimi ‘kadro dışı’ bıraksam da, hatta bir dönem babaya isyan misali kapıları çarpsam da bilirim. Orada bir dünya vardır ve o dünyada vicdanı olanlara hep yer olur. 

Şimdi ülke diye yaşamaya çalıştığımız düdüklü tencerede bu değerlerin üstüne geliyorlar. Birileri diyor ki; biz bu takıma gıcığız. Küme düşürmek istiyoruz. Olmadı kaptanını, sol açığını keseceğiz. Mümkünse sahaya çıkartmayız. Tribünü bozacağız. Neticede oynayamaz hale getireceğiz.

Yanlış iş peşindesiniz. Bu takımı düşürmeye çalışanlar daha önce de oldu. Başaramadılar. Ankaragücü’nün o meşhur tezahüratındaki özneyi siz Cumhuriyet yapın: “Hükümet düşer, enflasyon düşer, Cumhuriyet zor düşer”.

İyi de bunlar seni ne ilgilendiriyor, sen spor yazarısın diyenler var: “Sen sporunu yaz, ekmeğine bak. Girme bu konulara.” En çok buna deliriyorum. Bu şuna benziyor: Varsayalım cerrahsınız. Hastaneye polis giriyor. Başhekimi alıyor. Ameliyata gireceksiniz. Anestezisti alıyor. Sonra da diyorsunuz ki yap sen ameliyatını. Karışma. Olacak iş mi? Gazetecilik, tıpkı doktorluk ve diğer kamusal meslekler gibi takım oyunudur. Biri eksilirse olmaz. 

Hadi diyelim ki sizin dediğiniz gibi olsun. Sadece spor yazalım. İyi de o da aynı yere çıkıyor. Yolsuzluğun, şiddetin, karanlık güçlerin bini bir para bu sektörde. Onları da yazmayalım. Sırf ‘maça’ odaklanalım. Öyle mi? O zaman da şunu unutuyorsunuz. Spor sahada da, tribünde de dayanışmasız olmaz. Adalet yoksa spor da yoktur. Rakibinle beraber büyürsün. Onu ezerek yaşanmaz.

---

Emin Çölaşan - Sözcü

Cehennemde gazetecilik yapmak

Cumhuriyet Gazetesi’nin Genel Yayın Yönetmeni Can Dündar ile Ankara temsilcisi Erdem Gül önceki gece tutuklandılar. Suç gerekçesi gazetede yer alan bir haber!..

Silahlı terör örgütü mensubu olmaksızın örgüte bilerek ve isteyerek yardım etmekle suçlanıp tutuklandılar.

Aman yarabbim, bu nasıl bir gerekçedir…

Cezaevlerinde yatan gazetecilerin sayısı giderek artıyor…

Amaç belli:

İktidarın hoşuna gitmeyen, istemediği bir haberi kullanan ve kullandıran, eleştiri yazısı yazan herkes içeri tıkılacak, tıkılmasa bile gözdağı verilip bu yolla korkutulacaktır. 

Cumhurbaşkanına hakaret ettiği iddia edilen her gazetecinin başına da aynı şey er veya geç gelecektir.

* * *

Gazetecileri böyle eften püften gerekçelerle içeri tıkmak kolay iş değildir. Nitekim bu son olay ABD’nin Ankara Büyükelçiliği tarafından dün kınandı.

AB tarafından da kınandı.

Bütün dünyadaki basın kuruluşları aynı yolu izledi.

Batı dünyasının, özellikle de AB ülkelerinin bu tür haksız tutuklamaları kabul etmesi mümkün değil. 

Türkiye’de fikir ve ifade özgürlüğü siyasi iktidarın ayakları altında çiğneniyor. 

Basın özgürlüğü aynı biçimde yok ediliyor.

Abdülhamit’in baskı ve zulüm döneminde de aynı şeyler olurdu. Demek ki Osmanlı’nın o utanç yıllarından sonra bir adım daha öteye geçmemiz mümkün olmamış.

Ben şimdi AKP iktidarının yerinde olsam ne yapıp yaparım, bütün tutuklu gazetecilerin derhal tahliye edilmesini sağlarım. 

Tayyipgiller iktidarı için içeride ve dışarıda başka çıkış yolu kalmadı. 

Her alanda rezil olduğumuz yeter, bizi dünyaya bu yolla da rezil etmeye hakları yok.

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Uğur Dündar - Sözcü

Basın özgürlüğü kelepçelenip zindana tıkıldı!.. 

Ön­ce­ki ak­şam Cum­hu­ri­yet Ga­ze­te­si Ge­nel Ya­yın Yö­net­me­ni Can Dün­dar ve An­ka­ra Tem­sil­ci­si Er­dem Gül ile bir­lik­te “Hal­kın ger­çek­le­ri öğ­ren­me hak­kı­” da tu­tuk­lan­mış­tır.

İk­ti­da­rın uzun sü­re­dir “Ola­ğan şüp­he­li­” ola­rak bak­tı­ğı “Ba­sın öz­gür­lü­ğü­” ke­lep­çe­le­nip zin­da­na tı­kıl­mış­tır.

Ed­ward Mu­rro­w’­un de­di­ği gi­bi; so­ruş­tur­ma ile zu­lüm ara­sın­da­ki in­ce çiz­gi aşı­lıp zul­me dö­nüş­tü­rül­müş­tür.

Yar­gı ba­ğım­sız­lı­ğı ve hu­ku­kun üs­tün­lü­ğü­ne ‘el­ve­da­’ de­nil­miş­tir.

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Bekir Coşkun - Sözcü

Yüreklerimizdeki hücredeler…

“Silahlı terör örgütü” ile ilişkileri yüce yargımız tarafından tespit edildiği için tutuklanan Can Dündar’ı ben iyi tanırım…

Silahsız gezmez…

Sağa sola sıkar…

Bazukası da vardır…

Çocukları öldürdü Gezi Parkı’nda…

Hiç acımadı, sıktı kafalarına…

Baktı itibarını kaybediyor, bir gecede kan gölüne çevirdi koca memleketi, gözü dönmüş zalimin tekidir…

Kan içer…

Erdem Gül keza…

Canlı bombadır…

Diyarbakır’da patlattı kendini, geçti Suruç’ta patlattı, oradan Ankara Garı’nda…

Kendini patlattıkça herkes öldü…

Onun ömrü uzadı…

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Yılmaz Özdil - Sözcü

Osmanlı… Cumhuriyet’i hapse attı

Yandaşların farfarasını boşverin…

Yayınlanan habere bakacaksınız.

Gerçek mi?

Gerçek.

Tartışma bitmiştir.

Gerçek, yayınlanır.

Gazetecilik dediğin, zaten budur.

Bakın size bir “halk sırrı” vereyim.

Devlet sırrı yoktur!

Eğer halk, “ben devletim” diyen siyasilerin aldığı kararlar neticesinde okka altına gidiyorsa… Halkın o kararları öğrenmesi ihlal değildir, haktır

Basın özgürlüğü terimi yanlıştır… Gerçeğin gizlenmesi, basın özgürlüğüne müdahale değildir, bizatihi halkın özgürlüğüne müdahaledir.

Cumhuriyet gazetesi, o haberin belgelerini cemaat’ten almış, budistlerden almış, pigmelerden almış, farketmez.

Tek kriter vardır…

O haber gerçek mi?

Gerçek.

Çatır çatır yayınlanır.

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Mehmet Türker - Sözcü

“Öyle bırakmam onu!” 

 

Ülkenin Cumhurbaşkanı’nın başlıktaki sözü söylediğinden yaklaşık 6 ay sonra “öyle” bırakılmadılar…

Tutuklandılar!..

İki gazeteci…

Biri haberi yazan Ankara temsilcisi…

Diğer haberi gazetenin birinci sayfasına koyan Genel Yayın Yönetmeni…

Konu: MİT TIR’ları…

Hani Cumhurbaşkanı’nın daha önce “İçinde silah varsa ne olacak yoksa ne olacak” dediği MİT TIR’ları!..

* * *

Cumhuriyet Gazetesi’nin Genel Yayın Yönetmeni Can Dündar ile Ankara Temsilcisi Erdem Gül önceki gün bu haber nedeniyle savcının karşısına çıkıp ifade verdiler…

Savcı onları tutuklama talebiyle Sulh Ceza Hakimliğine sevk etti…

Sulh Ceza Hakimi, “Yaz kızım” dedi, “Tutuklanmalarına…”

* * *

Tutuklama bir tedbirdir ve neden verilir?..

Kaçma şüphesi…

Delilleri karartma ihtimali…

Eğer kaçma şüphesi ise…

Can Dündar daha geçen hafta yurt dışındaydı, kaçacak olsa ülkeye dönmezdi!..

Erdem Gül Ankara temsilcisi, herkesin gözü önünde TV kanallarına tartışmacı olarak katılıyor…

Sopayla kovalayacak olsalar, yerlerinden kıpırdamayacak iki gazeteci…

Delilleri karartma meselesi ise, zaten her şey ayan beyan ortada!..

Ama Türkiye’deki hukuka bakarsanız, tutuklama bir cezalandırma yöntemi oldu!..

Yazının devamını okumak için tıklayın 

---

Rahşan Gülşan - Sözcü

Can Dündar'ın yanındaki dağ gibi kadın olmak!

 

Çok canımız yandı.

Can Dündar, Erdem Gül gibi sevdiğimiz isimlerin gazetecilik yaptığı için casusluk, terör gibi absürt görünen iddialarla tutuklanması hayli üzdü.

Bugün köşe yazarı arkadaşlarım ve büyüklerim bu konuda zihin açıcı ya da duygularını paylaşan yazılar paylaşacaktır eminim ki.

Bense bir fotoğrafa ve onun düşündürdüklerine takıldım.

Mahkemenin kapısında çekilmiş bir fotoğraf bu.

Can Dündar gülümsüyor fotoğrafta.

Eşi Dilek Hanım’ın yüzünde donmuş bir gülümseme var.

Meğerse tutuklama kararının açıklandığı gün evlilik yıldönümleriymiş.

Dilek Dündar belli ki sağlam çıkmış yola.

Çok değil, birkaç yıl önce eşi hayatın en tatsız tuzaklarının birinde hayatının en berbat performansını sergileyip tanıdık kokulardan uzaklaşıp bazı ‘yenilerin’ peşinde koşarken hayatının en zor kararlarından birini vermek zorunda kalmıştı.

Böyle hallerde kalmak zor olandır. Savaş alanını terk etmeyip kanının son damlasına kadar sevdiğin adam için kanını akıtmayı göze alırsın.

Belli ki Dilek Hanım, erkeğinin yanında (hayır, arkasında veya bir adım gerisinde değil! İslam Cumhuriyeti mi burası yahu!) durma kararı aldığında bunu sahip olduğu konfor bölgesini terk etmemek için yapmadı.

Sevgisine tutundu.

Dün bütün gün gazetedeki fotoğrafta, ülkenin en büyük adliyelerinden birinde, o adliyeden büyük bir dev gibi oturdu eşinin yanındaki taşta.

Belli ki bu korkunç günleri de atlatabilecek kadar sevgisi, saygısı ve inancı var yanındaki adama.

Bizim Can Dündar’a sevgimizin, saygımızın, sosyal medyada bas bas “Can Dündar yalnız değildir” diye bağırmamızın pek de önemi yok.

Önceki gece Can Dündar tek başına, Silivri’de bir hücrede geçirdi geceyi.

Dilek Hanım da özgür dünyadaki esaretinin ilk gecesinde yapayalnızdı.

Dilek Hanım’ın sınavı şimdi başlıyor. Sırtında mermi taşımayacak belki ama eşinin tüm yükünü alacak omuzlarına. Nefesi, gözü, özlemi, gözyaşı olacak geceleri bir hücrede tek başına uyuyan sevgilisinin…

Hep şiddetle, kanla, gurur kırıcı haberlerle çıkıyoruz biz kadınlar gazete manşetlerine bu ülkede.

Bu kez bir ada olarak çıktık manşetlere.

Twitter’daki kullanıcı adı ‘Can Dündar Adası’ olan adamın geceleri hayalinde sığınacağı, yeşil düzlüklerinde özgürlük hayalleri kuracağı, her şeyden ve herkesten kaçıp sığınacağı dev bir ada olarak!

Allah yardımcısı olsun demeyeceğim Dilek Dündar’a.

Onun içindeki kudret yardımcı olacak gibi görünüyor.

Allah tez zamanda ve sağsalim kavuştursun demek istiyorum.

O sevgi dolu özgürlük sarılması mümkün olan en kısa zamanda gelsin kollarına.

Kadını horlayan, ittiren, kaktıranlar, eve kapatmaya çalışanlar, her lafa “Bunu da biz biliriz” diye başlayanlar bilmez bu duyguyu.

Kusura bakmayın (ya da bakın, siz bilirsiniz) ama bunu en iyi biz biliriz!

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Melih Aşık - Milliyet

Silahın şakası yok

 

Can Dündar uzun yıllar sütun komşuluğu yaptığımız bir meslektaşımız... Körfez savaşı sırasında birlikte yoğun biçimde savaş karşıtı yazılar yazmıştık. Daha sonra yaptığı Atatürk belgeseli çok kötüydü, bütün yurttan doğal bir tepki aldı. Cumhuriyet gazetesine genel yayın müdürü olduktan sonra izlediği politikayı da hiç tutarlı bulmadık. Cumhuriyet değerlerini savunan yazarları arka plana çekmesini, yetmez ama evetçileri ön plana çıkarmasını eleştirdik. Can’ın daha pek çok eleştirilecek yanları olabilir. Ancak MİT TIR’ları haberinden Ankara Temsilcisi Erdem Gül’le birlikte tutuklanması onlarla ilgili olmadığı gibi bu sonucu haklı gösterecek hiçbir şey yok... Bir gazeteci yaptığı haberden dolayı 6 ay sonra tutuklanır mı? Diğer haberlere düzeltme veya tekzip gönderen bir iktidar neden o yola gitmez de bu defa gazetecinin tutuklanmasını destekler? Dış dünyada yerle bir olan imajımız neden bu yüzden biraz daha dibe çekilir? 

Mahkemeden siyasi bir karar çıktı... Gazetecilik ağır bir darbe aldı... Geleceğin sayfalarına kaygılı notlar düşüldü.

---

Güneri Cıvaoğlu - Milliyet

Hukuk renkleri

 

Cumhuriyet’in Genel Yayın Yönetmeni Can Dündar ve Ankara Temsilcisi Erdem Gül’ün tutuklanması için satırlarıma şöyle başlayayım.

“Yargıya güvenirim ve saygı duyarım.”

Peki yargı yanlış yapmaz mı?

Her meslek gibi yargı insanları da elbette yanlış yapabilirler. Ama...

Sonrasında yanlışı düzelten, yanlışı ortadan kaldıran da gene yargı olur.

Bunun son örneklerini “Balyoz” davasında yaşadık/yaşıyoruz.

“En ağır suçları işledikleri” iddia edilerek, müebbede mahkum edilen TSK mensupları, önce Anayasa Mahkemesi, sonra da mahkemeler tarafından özgürlüklerine kavuştular.

“Yargı yanlışlarına” simge olan dünyaca ünlü “Dreyfus Davası’nı” da hatırlamakta fayda var.

Genç bir Fransız yüzbaşısı olan Dreyfus 1894 yılında Almanya için casusluk yaptığı iddiasıyla yargılanmış, suçlu bulunmuş, mahkumiyetini çekmesi için Şeytan Adası’na gönderilmişti.

Yıllarca basın ve başta Emile Zola olmak üzere Fransız entelektüelleri “kararın yanlış olduğu” yolunda yayınlar yaptı, kampanya sürdürdü.

12 yıl sonra 1906’da yargıtay genel kurulu kararıyla Dreyfus beraat etti. Dreyfus’a sökülmüş olan rütbeleri iade edildi.

Göğsüne “Legion d’Honneur” nişanı takıldı.

Görüldüğü gibi, yargının yanlışını yine yargı onarmış oluyor.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Abbas Güçlü - Milliyet

Bu tablo bize hiç yakışmıyor!

 

Ortalık toz duman.

Rus- ya’yı çoktan unuttuk, kendi derdimize düştük.

Eş, dost tanıdık kim varsa, herkes arıyor.

Aman dikkat diye başlayan uzun uzun cümleler kuruyor, uyarıda bulunuyor, yazarken on kere düşün diyorlar.

Konu elbette gazetecilik, Cumhuriyet, Can Dündar ve Erdem Gül...

Hemen her olaya bakıldığı gibi bu konuya da şaşı bakılıyor.

İktidardan yana olanlar, fazlasıyla hak ettiler diye oh çekiyor.

Karşı olanlar ise sadece Can ve Erdem’in başına gelenlerle yetinmeyip anlattıkça, anlatıyor.

Her konudaki parçalanma ve öfke selini iktidar-medya gerginliğinde de görüyoruz.

Peki, haklıya haksıza kim karar verecek?

Sakın ha, yargı demeyin!

Çünkü en büyük tepki, son yıllardaki çelişkili kararları nedeniyle onlara geliyor. Özellikle de barolardan.

Özetin özeti: 2015 Türkiye’si böylesi bir tabloyu hiç hak etmiyor.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Nihal Bengisu Karaca - Habertürk

Devletin sırları ve medyanın sınırları

 

Can Dündar ve Erdem Gül’e verilen tutuklama kararının arkasında böyle bir realite var.

Herhangi bir güçlü Batılı ülkede, devlete “Medya bulduğunu yayınlar kardeşim, devletsen sırrını iyi sakla” diyebilirsiniz.

Ama Türkiye’de bunu söylemek, “milletin ve ülkenin her türden kumpasa karşı açık ve zayıf olması gerektiğini” söylemeye eşdeğerdir.

Cumhuriyet Gazetesi’nin yayınladığı görüntüler, devleti yönetenleri terör suçuyla yargılamayı ve bunun sonucunda Türkiye’yi teröre destek veren ülkeler kapsamına aldırmayı hedefleyen bir operasyonun uzantılarıydı.

Gazetecilik faaliyetinden ziyade 17-25 Aralık’ta başlayan ve 2014’ün Ocak ayında MİT TIR’larına yapılan baskınla devam eden devlet içi bir örgütlenmenin vesayet girişimine eklemlenme durumu söz konusu. Girişim başarıyla sonuçlansaydı yaşayacağımız şeyler arasında ülkenin tüm uluslararası banka hesaplarının dondurulması, Türkiye’ye ambargo uygulanması en son dert edeceğimiz şey olacaktı. Zira ilk bozulan güvenlik olacağından ve bir mahalleden bir mahalleye geçmek bile lüks haline geleceğinden asker darbe yapmak zorunda kalacaktı.

Gazetecilerin tutuklandığı ülke elbette insanın ağırına gidiyor, bütün bunların “Muhalif fikirleri bloke etme” amacıyla yapıldığı endişesi de kayda değerdir. Lakin kimse yazının ilk kısmında anlattığım realitenin gerçekleri yansıtmadığını iddia edemez ve herhalde herkes son paragrafta anlatılan bir Türkiye’ye uyanmadığı için belli etmese de, içten içe memnundur.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Ali Bayramoğlu - Yeni Şafak

Tarihi ayıp…

 

Can Dündar ve Erdem Gül'ün yaptıkları bir haber dolayısıyla tutuklanmaları ve tutuklanma gerekçeleri bu duruma yeni, açık ve vahim bir örnek oluşturuyor.

Dündar bu ülkenin önde gelen muhalefet gazetelerinden birisinin tanınan, bilinen yayın yönetmeni. Gül ise o gazetenin Ankara temsilcisi.

Suç nesnesi ise bir haber. MİT TIR'larına ilişkin görüntüler...

Yargı bu haberi ve yayınını, gerçeği yansıttığını düşünmemesine rağmen (bakınız başsavcılık açıklaması), "silahlı terör örgütüne yardım" (yani paralel yapıya) , "devletin gizli kalması gereken bilgilerini açıklama", "siyasal ve askeri casusluk". olarak değerlendirdi.

TIR öyküsünün, malum, birbirinin üstünü örtemeyecek iki boyutu var. İlki Bu TIR'lar kime ne götürüyorlardı tartışmasıyla ilgili. İkincisi cemaatin hükümete kurduğu pusu tartışmasına ilişkin.

Hükümete göre Türkmenlere insani yardım, muhalefete göre ise silah taşıyan konvoylara, cemaat siyasi iktidarı sıkıntıya sokmak için kendi savcı ve polisiyle baskın yapmış ve silah taşıma iddiasını ortaya atmış olabilir. Bu baskının, doğru ya da yanlış veya abartılı bilgi ve belgelerini bir şekilde yaymış, gazetecilere aktarmış olabilir.

Gazetecinin işi, denge değerlendirmesi yaparak siyasi ve faydacı bir şekilde hareket etmek değildir. İşin cemaat boyutunun üzerine gitmek de elbet gazetecinin görevidir, ancak diğer boyutu ne bu gereklilik, ne de o gerekliğin yerine getirilmemesi ortadan kaldırır.

Yasal olmayan, dolayısıyla yasal olarak devlet sırrı tanımına girmeyecek bir devlet eylemi iddiası bulunuyorsa, bunun bulgusu ve belgesi varsa, bu bulgu ve belgeler gazeteciye açık ve inandırıcı geliyorsa görevi onları yayınlamaktır.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Nazım Alpman - Birgün

Can Dündar ve Erdem Gül’e Özgürlük! Basının kara günleri

Gerek Can Dündar gerekse Erdem Gül gazetecilik mesleğinin onurlu birer temsilcileridir. Her ikisi de bu ülke daha yaşanılır olsun diye mücadele ediyorlar. Zaten gazeteci olmalarının sebebi de bu değil mi?

Her ikisinin de parayla pulla ilgili değil. Ahlakla ilgili…

Kimse halkın parasını çalmasın! Hiç kimse geçici bir süre aldığı ülke yönetimine kazık çakmasın! Gücü eline geçiren diğerinin gırtlağını sıkmasın. Farklılıklara saygı duysun. Kendisine duyulmasını istediği saygı kadar, karşısındakilere de saygı göstersin.

Gazeteci böylesi bir ortam için vardır. Çünkü “Gazeteci başta barış, demokrasi ve insan hakları olmak üzere insanlığın evrensel değerlerini savunur” diyor Türkiye Gazetecileri Hak ve Sorumluluk bildirgesi…

Türkiye gazeteciliğin en kara günlerini yaşarken, geçen yüzyıldan kalma güncel(!) talebimiz değişmeden aynı yerinde duruyor:

-Başta Can ve Erdem olmak üzere gazetecilere özgürlük!..

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Ahmet Kekeç - Star

Bu gazetecilikte problem görmüyor musunuz?

 

Cumhuriyet gazetesi genel yayın yönetmeni Can Dündar ve Ankara temsilcisi Erdem Gül tutuklandılar.

Bundan hoşlanmayabilirsiniz.

Benim de hoşlandığım söylenemez...

Eylemlerinin, “tutuklama” gerektirecek ağır bir cürüm olduğunu bildiğim halde hoşlanmadım... Bu tutumumu yanlış bulanlar, ülkeye ihanet etmiş gazetecilerle dayanışmanın “haksız ve mesnetsiz bir dayanışma” olduğunu söyleyenler, dolayısıyla bu tutumunu eleştirenler çıkabilir. Çıksın. İtiraz etmem.

Fakat bu demek değildir ki, Can Dündar’ın gazeteciliğinde problem görmüyorum.

Dibine kadar problemlidir. (Gezi sürecindeki “çabalamalarını” hatırlayalım. Dünyanın en kötü, en çirkin, en rezil, en provokatif gazeteciliğini yaptı... Yalanlar söyledi... Haksız ithamlarda bulundu... Bir gazeteci gibi değil, ülkeyi ateşe sürükleyen bir militan gibiydi. Üstelik kötü kalpli bir adamdı...)

Dün de, dilim döndüğünce anlatmaya çalışmıştım:

Devletin “gizliliğine” sızmak suçtur.

Devlet operasyonlarını faş etmek suçtur.

Hakkında yayın yasağı bulunan konuları kamuoyu önünde tartışmak ve milli güvenliği ilgilendiren meselelerde “gizlilik” kararını ihlal etmek suçtur.

Bunu ben söylemiyorum... Yasa söylüyor.

Can Dündar hem deneyimli, hem de bir gizli servis mensubunun oğlu olması hasebiyle “içeri”den bakabilen bir gazetecidir. Milli güvenlikle ilgili meselelerde “gizlilik” kararının neye istinat ettiğini, bu kararların ihlali durumunda hangi bedellerin ödeneceğini bilir.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Cem Küçük - Star

Can Dündar’ın tutuklanması çok haklıdır!

En baştan söyleyeyim ki, Can Dündar’ın tutuklanması tamamen haklıdır ve evrensel standartlara uygundur. Can Dündar ABD’de ve İngiltere’de de bu suçu işleseydi tutuklanırdı. Hatta bu kadar bile beklenmezdi ve hukuktan ziyade istihbarat yöntemleriyle erkenden içeri atılırdı.

ABD’deki düzeni iyi bilen herkes bu gerçeği bilir. ABD’de her türlü ifade özgürlüğü sınırsızdır ama milletin ve devletin güvenliğini ihlal edecek işler yapıldığı an cezası kesilir. Eğer MİT TIR’ları DAEŞ’e yardım ediyor başlıklı külliyen yalan örgütsel propaganda ABD’de ve İngiltere’de olsaydı Julian Assange’in başına ne geldiyse Can Dündar’ın da başına o gelirdi. Biliyorsunuz Amerikan ve İngiliz devletinin sırlarını açığa çıkartan ve en mahrem bilgileri redaksiyonsuz yayınlayarak milli güvenliği ihlal eden Assange hakkında tecavüz suçundan tutuklama kararı alındı. Hatta o yüzden ABD’nin istihbarat memuru olarak burada çalışan Benjamin Harvey gibiler bile Assange’ın suçunun basınla ilgisi yok yalanıyla savunmaya geçtiler. Türk devleti daha dürüst ve doğrudan bir devlet. Böyle uydurma bahanelere sığınmıyor.

 

Barack Obama, Assange için hain dedi ve haklıydılar. Biz de Dündar konusunda haklıyız. Assange da Dündar da çok açıkça vatana ihanet suçu işlemişlerdir ve milyonlarca insanın hayatını tehlikeye atmışlardır. ABD’nin Dündar kararına karşı çıkması tam riyakarlıktır. Hain Assange’i almak için Ekvador Büyükelçiliği’ni bile basma planları yapan ABD ve İngiltere dürüst olmak zorundadır.

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Güngör Mengi - Vatan

Özgürlük ve Savaş

İki gazeteciyi tutuklama istemiyle mahkemeye sevk eden İstanbul Cumhuriyet Başsavcısı Vekili İrfan Fidan’ın ve sonra tutuklama kararı veren sulh ceza mahkemesinin gerekçede bir çelişkisi olduğu göze çarpıyor.

“MİT TIR’larının durdurulmasıyla ilgili gerçeğe aykırı bazı görüntü ve bilgiye yer verdikleri” şeklinde bir ifadenin olduğu gerekçede “Devletin güvenliği veya iç ve dış yararları bakımından niteliği itibarıyla gizli kalması gereken bilgileri siyasal veya askeri casusluk maksadıyla temin etmek ve açıklamak” ifadesi de var. Eğer yayınlanan görüntüler “gerçeğe aykırı” ise aynı zamanda “gizli kalması gereken bilgi” olmaları çelişkidir.

Gizli değildi

“Gizli kalması gereken bilgi” denmesi de zor, çünkü bu konuda Hükümet tarafından “Türkmenlere giden yardım” şeklinde açıklamalar yapılmıştı.

Buradaki “siyasi veya askeri casusluk ya da silahlı örgüte üye olmak” ifadeleri de özellikle Batı’nın bir gazetecilik olayında olmayacak suçlamaların ortaya sürüldüğünü görmesine neden olacaktır.

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Reha Erdem - Vatan

Can Dündar ve Erdem Gül olayının hatırlattıkları

 

Tüm bu olayları; dün Can Dündar ve Erdem Gül’ün tutuklanması üzerine yeniden yaşadım...Aileme ve bana çok ağır maliyetler yaşatmış insanlara, konu cezaevi ve tutuklama noktasına geldiğinde nasıl karşı çıktığımı hatırladım...

Can Dündar ve Erdem Gül’ün o yayından dolayı yargılanıp yargılanmaması tartışılabilirdi...

Bunu anlardım...

Ama tutuklu yargılama... Cezaevine göndererek bütün bir süreci cezaevinde yaşatma...

Kendi hayatımda ödediğim ağır maliyetlere karşın, bu yöntemi hiç benimseyemiyordum...

Hayatı öyle okuyamıyor, öyle yaşayamıyordum...

Yaşamadığım için sırtımda bir ağırlık taşımıyordum...

Hayatın adaletini, yargılarken tutuklamada değil, kendi doğal seyrinde arıyordum...

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Okay Gönensin - Vatan

Olmadı

 

Gazeteci tutuklaması her zaman rahatsız edici bir olaydır. Cumhuriyet gazetesinin yayın yönetmeni ve Ankara temsilcisinin tutuklanması da asla onaylanamaz.

 

Bu tutuklamanın gerekçesi bir haberdir, sadece gazetecilik faaliyetidir. Bunun ardında niyet okumak, siyasi tavırlara yönelmek de hukuki açıdan geçerli olabilecek dayanaklar değildir.

Söz konusu haber MİT’e ait TIR’lara jandarma tarafından baskın yapılması ve bunlarda silah bulunduğunun ortaya çıkmasıdır.

Bu haber uzun süre önce yayınlanmış, tartışma konusu olmuş bir haberdir. Bu TIR’lardaki silahların IŞİD’e gittiği iddiası da yalanlanmış, Türkmenlere gittiği resmen açıklanmıştır.

Bir süre önce yeni bir unsur olarak, TIR’larda bulunan silahların fotoğrafları yayınlandı. Bunları yayınlayan Aydınlık gazetesi, bildiğimiz kadarıyla herhangi bir takibata uğramadı, haberin üzerinde de kimse durmadı.

Bundan dört ay kadar sonra, 7 Haziran seçimlerine az bir süre kala aynı fotoğraflar Cumhuriyet gazetesinde yayın yönetmeni Can Dündar ve Ankara temsilcisi Erdem Gül tarafından yayınlandı.

Bu kez haberin tepkisi büyük oldu. Bu haberin belli bir zamanlamayla tekrarı siyasi amaçlı bir faaliyet olarak görüldü, gazete ve gazeteciler sert şekilde suçlandı.

Bu haberle ilgili tutuklama kararları da “casusluk” suçlamasıyla alındı. Daha önce defalarca yayınlanmış bir haberin casusluk konusu sayılmasının tuhaflığıyla birlikte, haberin bir amaç atfedilerek yargılanması da hukuk açısından çok tartışmalı bir durumdur.

Böyle bir haber, tartışılabilir, gazeteye nasıl geldiği de konuşulabilir, siyasi amacı olup olmadığı üzerine polemik de yapılabilir.

Ama bütün bunlar gazetecilerin tutuklanması için bir dayanak teşkil etmez.

Gazeteci tutuklamasının her zaman yönetimlerin zarar hanesine yazılan olaylardır. Çünkü bu tutuklamalar her zaman daha kötü gelişmelerin habercisi gibi alınır ve yönetimler açısından bir yıpranma unsuru olur.

Yine aynı şey olmuşsa ve bunun kaçınılmaz bir sonuç olduğu biliniyorsa bu kararı alanların neye hizmet ettiklerinin de düşünülmesi gerekir.

---

Fatih Dağıstanlı - Bugün

Pensilvanya Cumhuriyet’i ya da Can’ı...

Can Dündar, savcılıktaki ifadesinde “İki yapının arasındaki kavgadan çıkan bir şey” diyordu, suçunu gizlemek için.   

Bu iki yapı dediği, Türkiye Cumhuriyeti Devleti ve Fethullah Gülen Terör Örgütü olsa gerek.   

Can Dündar’ın ifadesinden yola çıkarak şu soruyu sormak hakkımız olsa gerek…  

Cumhuriyet Gazetesi; mademki Türkiye Cumhuriyeti Devleti ile Fethullah Gülen Terör Örgütü arasında bir kavga var, siz bu kavganın neresindesiniz?  

Soruyu cevaplayamazsınız artık cezaevindesiniz. Size yardımcı olalım.  

Siz düne kadar eleştirdiğiniz, karşılıklı birbirinizi eleştirerek kardeş olduğunuzu gizlediğiniz bu terör örgütünün yayın organı olmaktan bir gün bile imtina etmediniz.  

Pensilvanya’nın Cumhuriyet’i olduğunuzu kör göze bile soktunuz.   

Sadece bu örgütün değil, Türkiye’nin, Türk milletinin milli hassasiyetlerini göz ardı ettiniz.   

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın 

---

Ali Karahaslanoğlu - Akit

Can’ın çocuğu çocuk da Türkmenlerinki  ne?

Açık söyleyeyim..

MİT TIR’ları ile ilgili haberin yayınından hemen sonra, Can Dündar tutuklanmış olsaydı..

Tereddüt ederdim.

“Acaba gizli kapaklı bir şeyler deşifre oluyor da, üstü mü örtülmek isteniyor. Gazeteciler susturulmak mı isteniyor” diyebilirdim..

Ama.. Haberin üzerinden 5 ay geçtikten sonra..

O 5 ay boyunca..

Can Dündar ve avanesi, yayınladıkları iddiaları, süreç içindeki gelişmelerle doğrulatamadılar ise.. Yayınladıklarına bir ilave daha koyamadılar ise..

Tam aksine..

Yaşadığımız gelişmeler, Can Dündar’ın iddialarını değil.. Suçladığı kişilerin açıklamalarını doğruluyorsa..

Can kusura bakmasın..

Hakkındaki tutuklama kararı, aceleye getirilen bir karar değil.

Bir refleks olarak verilen karar değil..

Bir susturma girişimi hiç değil..

Eğer MİT TIR’ları ile ilgili iddialar doğru olsaydı..

5 ay içinde, o bilgileri teyit edici diğer haberlerin de arkasından gelmesi gerekirdi..

Can, o haberlere, tek bir ekleme yapabildi mi?

Hayır..

Amaç sansür ise, susturma ise.. 5 ay boyunca, onu susturmayanlar, ona yayın imkanı verenler, niye 5 ay sonra düğmeye bassınlar ki?

---

Hasan Karakaya - Akit

Can Dündar olayı.. Heyy ABD elçisi, sen bari sus!

 

Cumhuriyet Gazetesi’nin Genel Yayın Yönetmeni Can Dündar ve Ankara Temsilcisi Erdem Gül; önceki gece, “MİT’in yardım TIR’ları” soruşturması kapsamında; “casusluk” ve “silahlı örgüte üye olmak” suçlarından tutuklandılar!..

Lütfen dikkat;

“Gazetecilik”ten değil “casusluk” ve “terör örgütüne üyelik”ten tutuklandılar!..

Sormak lâzım değil mi;

“Sarı Basın Kartı sahibi bir gazeteci” olmak, insanlara “terör örgütüne üyelik ve casusluk yapma” hakkı verir mi?..

“Gazeteci” isen, “haber” peşinde koş!.. Ama sen ne yapıyorsun; ülkeni gammazlıyorsun!..

Neymiş;

“O TIR’larda silah var”mış!..

“İşte o silahlar”mış!..

Be adam; senin bu yaptığın “gazetecilik” filan değil, düpedüz “alçaklık”tır, “ajanlık”tır, “casusluk”tur,  “Türkiye’ye ihanet”tir!..

 

Yazının tamamını okumak için tıklayın