Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti bugün 40. yaşını kutluyor.

Türk toplumunun bir kısmı Cumhuriyet'in 100. yılını buruk bir hüzünle kutladı.

Cumhuriyet, 100. yılında görmek istediğimiz yerde olmadığı gibi, bir kısmımız bir cenderenin altında nefessizlik hissiyle girdik, ikinci yüzyıla.

Benzer bir hissiyatın bir bölüm Kıbrıslı Türk için de geçerli olduğunu düşünüyorum.

Hafta sonu Lefkoşa'da idim.

Büyük bir şaşkınlıkla küçücük adada 26 üniversite olduğunu öğrendim.

Tıpkı Türkiye'deki bazı üniversiteler gibi, KKTC'de de bazı üniversiteler gözlerini Afrika-Asya kökenli öğrencilere dikmişler. Bir kısım öğrenci gerçekten okumak için gelse de bir kısım öğrenci, birinci dönemin harcını yatırdıktan sonra ikinci dönemde buharlaşıyor. Ya adanın kuzeyinde kayıt dışı kalıyor ya da adanın güneyine geçip kapağı AB'ye atmaya çalışıyor.

Avrupa kazan kaldırıp THY ve Pegasus'a yaptırım tehdidi gelince, şimdi artık öğrencilerden sadece KKTC değil Türkiye vizesi de istenmeye başladı. Başvuran öğrenciler çift vize olunca daha sıkı bir elemeye tabii tutuluyorlar. Bir de geri gönderme masrafının altından kalkılamadığı için, başvuru yaparken biletlerini gidiş önüş almaları isteniyor.

Yolsuzluklar, yolsuzluklar

Hafta sonu KKTC gazetelerinin manşetinde dolandırıcılıktan mahkemeye çıkan rektörün haberi vardı. Diğer sayfalarda da eczacıların ve doktorların karıştığı bir başka büyük yolsuzluk silsilesinin haberleri yer alıyordu. Bir eski başbakan sahte reçete soruşturmasından geçen ay gözaltına alınmıştı.

Kıbrıslıların gurur duyacağı durumlar değil tabii. 

Bu arada, Lefkoşa'daki 8 asırlık Ermeni Manastırı ve Meryem Ana Kilisesi'nin "Bilim Lefkoşa" projesi kapsamında 3T Vakfı'na kiralandığı yönündeki haberlere de değinmek gerek.

Konuyla ilgili daha fazla detayı Cenk Mutluyakalı'nın makalesinde bulabilirsiniz. 

Restore edilen Ermeni kilisesinin KKTC'nin yurt dışındaki imajına da katkıda bulunacak şekilde turizmin hizmetine vermek varken, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın damadı Selçuk Bayraktar'ın başında olduğu bir vakfa kiralanması nasıl açıklanabilir bilemiyorum.

Ardı ardına açılan üniversiteler, Bilim Lefkoşa derken, AK Parti iktidarının KKTC'yi bir bilim ve teknoloji üssü haline getirmek amacında olduğunu, adadan bir Tayvan modeli çıkartmak derdinde olduğunu sanmıyorum.

Bakmayın bundan sonra artık "iki devletli çözüm" için çalışacağız denmesine. Bu içi boş bir söylem. KKTC'nin gözlemci statüsünün kabul edilmiş olmasına karşın, Türk Devletleri Teşkilatı'nın Kazakistan'daki toplantısında gözler Ersin Tatar'ı boşuna aradı. 

Arafta kalmaya devam

KKTC'nin tanınması da, iki toplumlu iki kesimli çözüm de ufukta görünmüyor.

İşte bu arafta olma haleti ruhiyesiyle KKTC'nin 40. yılı kutlanacak. 

Rumlardan da Ankara'dan da çözüm için hayır yok. İki taraftaki çoğunluk mevcut durumun devamını kanıksamış durumda. Bir yandan da herkes mevcut duruma ayak uydurmaya çalışıyor. 

Çözümsüzlüğün kabulünün en önemli göstergelerinden biri Ruslar, İranlılar hatta İsraillilerin, ileride sorun olur olmaz demeden hızla mülk edinmesi; eskiden bu duruma karşı yeri göğü inleten Rumların da artık fazla sesini çıkarmaması.

Ancak bence çözüm yanlılarını asıl rahatız eden mesele, çözümün ufukta görünmemesindense, Ankara'nın Kıbrıslı Türklere yaklaşımı.

AKP öncesinde de Ankara KKTC'nin iç işleyişine müdahale ederdi. Ama öyle ya da böyle arada yine de bir saygı vardı. Şimdiyse Ankara'daki iktidar son derece nobran, dayatmacı ve buyurgan.

"Kendi ülkesinde bağımsız yargıya, laikliğe, başta sendikal olmak üzerine herhangi bir örgütlenmeye tahammül edemeyen bir siyasi anlayışın 'parasını biz veriyoruz' gözüyle baktığı küçük bir devlete farklı bir yaklaşımı olacağını bekleyemezdik," demiş emekli diplomat Engin Solakoğlu, bir röportajında.

Bu bağlamda Ankara'nın toplum mühendisliği çalışmaları da her gün yeni bir boyut kazanıyor. İlk kez KKTC Diyanet İşleri'nin başına Türkiye'den atanan görevlinin özellikle kadınlarla ilgili yaptığı açıklamalar büyük tepkilere yol açtı.

Ankara'ya direnenlere karşı psikolojik savaş

En kötüsü de, Ankara'ya direnenlere karşı yürütülen psikolojik savaş. Muhalif görülenlerin Türkiye'ye girişinin engellenmesi gibi garabet bir durum var. Bir kara liste var mı yok mu belli değil. Gitsen bir türlü gitmesen bir türlü. Muhalif olarak bilinip Türkiye'ye sorunsuz giriş yapmak da yaratacağı izlenim açısından neredeyse başka bir dert. Son olarak muhalif olarak bilinen Avrupa gazetesine makaleler yazan Turgut Afşaroğlu, Türk büyükelçiliğine bir mektup gönderdi. Kalp hastası olduğu için Türkiye'de hastaneye gitmek isteyen Afşaroğlu, listede olup olmadığını öğrenmek istiyor. Geri döndürülecekse hasta haliyle perişanlık çekmek istemiyor. 

Yanıt alabileceği kuşkulu. Çünkü KKTC'deki büyükelçilik de ne ölçüde işlevsel, tartışmalı. Zira pek çok konuda iktidarın işlerini elçilik üzerinden değil, paralel bir yapılanma üzerinden yürüttüğü söyleniyor.

Şaşırdık mı? Şaşırmadık.

Benim şaşırdığım KKTC'nin bağımsız yargısını da hedef almaya başlayan AK Parti iktidarının açık, kapalı yıpratma kampanyasına karşın hâlâ cesurca eleştirilerini seslendirenlerin olması. Sayıca belki azalıyorlar, sesleri belki daha cılız çıkıyor, hele de mesele Ankara'yı hedef almak olunca… Yine de…

KKTC'nin 40. yılında demokratik mücadeleye devam edenlere selam olsun.