Kahramanmaraş merkezli depremlerden en çok etkilenen Hatay’ın Samandağ’ın Sutaşı Mahallesi’nde depremzedeler evin bahçesine kurdukları çadırda yaşam savaşı verirken, çadırkentte yaşamadıkları için yardım alamamaktan da yakınıyor. Depremzede bir kadın, evi hasar gören kayınpederine devletin 10 bin lira yardım verdiğini ancak engelli olan kayınpederini bankaya götüremedikleri için yardımı alamadıklarını ifade etti.
"4 günde çıkarabildik. Yardım gelmedi devletten..."
Depremzede, “Benim kız kardeşim bir de çocukları vefat etti. 4 günde çıkarabildik. Yardım gelmedi devletten… Mesela ne çalışma makineleri ne hiçbir şey. Belki başkaları diyorlardı, telefon açıyorlardı kız kardeşime telefonu açıp kapatıyordu. Artık ne diyeyim? Hiçbir yardım gelmedi, görmedik. Biz de çadırda kalıyoruz burada, yani hiçbir destek görmedik hiç kimseden… Allah rızası için sadece halktan yardım geldi bize… Yani devletten hiçbir destek gelmediği için böyle canlar gitti. Üniversiteli kızlar gitti böyle, bilmiyorum anlatacak kelimeler yok. Sorunlarımız işte eve çıkamıyoruz, korkuyoruz depremden, evimiz hasarlı onun için çıkamıyoruz. Çadırda kalıyoruz. Yani mesela buraya hiçbir şey gelmiyor. Biz köyün dışında olduğumuz için kimse gelmiyor." dedi.
Depremzede şunları kaydetti:
“Yıkmaya gelince makine var ama insanları çıkarabilmek için makine yok”
"Mesela yıkmaya gelince makineler çok var ama insanları çıkarabilmeleri için makine yok. Gelmediler, geç kaldılar işte bizim sıkıntımız bu… Belki şimdi de bizimle yaşıyor olabilirlerdi. Ne diyeyim yani, elimden gelen bir şey yok. Kendi şeyimizle ne yapabiliriz yani? Hiçbir şey yok. AFAD gelmedi. Bazıları diyorlar, ‘ses var, ses var’ kız kardeşimin çocuklarından… Yok, 3 gün nasıl dayanabilecekler 3 gün enkazın altında hem soğuktan hem ışıksızlıktan hem ne bileyim… Ancak yani 3 günden sonra yardım geldi. Enkazı kaldırabilmeleri için… Çok geç kalındı.”
“Mandalina, narenciye çalışıyorduk hepsi enkaz altında kaldı”
Narenciye ve mandalina üreticisi olan bir depremzede ise ürünlerinin enkaz altında kaldığını belirterek, sıkıntılarını şöyle anlattı:
“Hiç yardım gelmedi devletten, yani ne diyelim? Çocuklarımız var, okula gidecek çocuklarımız var. Hiçbir ne okul açıldı ne yardım geldi ne hiçbir şey… Mandalina, narenciye çalışıyorduk hepsi enkaz altında kaldı. Onu da ne yardım verildi ne hiçbir şey, işçilere verecek paramız kalmadı. İşçiler de parasını istiyor, yok.”
Çadırkentte yaşamadığı için yardım alamadıklarını söyleyen depremzede şöyle konuştu:
“Diyorlar ‘Çadırın numarası ne kadar? Biz veremeyiz. Çadır numarası söyleyeceksin, burada mı kalıyorsun.’ Dedim, ‘Ben burada kalmıyorum, bize yardım gelmiyor.’ Dedi, ‘yok veremeyiz, çadırı sadece numaraya göre veriyoruz.’ Öyle dediler. ‘Numaraya göre veriyoruz’ dediler. ‘Çadır numarası ver, size yardım verelim’ E biz çadırda kalmıyoruz. Benim amcam engelli, kim bakacak ona? Biz de bu bahçede çadırımız, amcam da engelli, yatalak, nereye götürelim? Konteyner kente gidemez ki, çadır kente gitmez ki… Biz ikimiz yani sandalyeyle tuvaletine götürüyoruz. Aşağıda bir şeyler koyup ona böyle bakıyoruz.” (ANKA)
