İyi polis-kötü polis tartışması yeni bir boyut kazandı ve Emniyet camiasında tartışma başlattı. Konya Asayiş Şube Müdürü Ercan Taştekin, Çağın Polis Dergisi'nin Kasım sayısında yayımlanan yazısında polisleri ikiye ayırdı: İnci ve Kinci. İşte Taştekin'in olay yaratan yazısı:
İNCİ VE KİNCİ
Gün”ümüzde iki tür polislik vardır.
Birinci polislik:
Görevini yapmaktır. Başkasıyla uğraşmamak, meslektaşına takım arkadaşı olmaktır. İşin mutfağında olup vitrindekini alkışlamak, vitrinde olup mutfaktakinin değerini bilmektir Sonucu, huzur ve güvendir.
İkinci polislik:
Rahatını/ çıkarını gaye yapmaktır. Bencilliktir. Dönüp dönüp meslektaşla uğraşmak, birbirini kıskanmak ve çekememezliktir. Sonucu, huzursuzluk ve güvensizliktir.
Bir “inci” polislik;
Mesleğimizin sembolü çift başlı kartal gibi olmaktır. Bir başı profesyonellik, bir başı evrensel ahlakî kurallarla donanmaktır.
İ “kinci” polislik:
Mesleğin çekici ve aldatıcı yönlerine kapılmaktır. Sonucu felâkettir.
Örnek: Evli bir meslektaşımızın gayrı meşru ilişki yaşadığı bayanı ve o bayanla ilişkisi olan bir başka erkeği öldürdüğünde; “Eyvah, sabah polisti akşam katil oldu. Sabah çocukları polis çocuğuydu akşam katil çocuğu oldu. Sabah annesi polis annesiydi akşam katil annesi v.b” diye o kadar üzülmüştük ki…
İnci polislik:
“Etikçi”dir. Görevini yaptığı ve meslek etiği kurallarına uyduğu için yorulur; ama çoğunlukla zor durumda kalmaz.
Kinci polislik:
“Etekçi”dir. Rahatı/çıkarı peşinden koşarken, işlediği suçlardan yakalandığında cezâ almaktan kurtulmak için el etek öper.
İnci polislik:
Görevini hakkıyla yapmanın zorluklarıyla birlikte “vicdanen müsterih olma” makamına ulaşmak ve ayrıca milletin polisi olma şerefinin hakkını vermektir. Öğretmeseler dahi kendi gayretleriyle öğrenmektir. Çok sayıda haksızlığa uğradığında “en güzel cevap,” görevini en iyi şekilde yapandır.
Kinci polislik:
“Kimse göreve bakmıyor. Herkes gününü gün ediyor. Bende herkes gibiyim” demektir. Bahane mühendisliğidir. Mazeret profesörlüğüdür. “Başkası işin kaymağını yiyecek diye ben yorulamamam” hurafesine inanmaktır. “Astlarım ne kadar sorumsuz” çadırında yaşamaktır. Ama vicdanen müsterih olmamaktır. Milletin polisi olma şerefinden yoksunluktur.
Birinci polislik;
Kısa vadede zorlanmaktır; sonucu vezirliktir, Ayakta alkışladığımız ve sayısının artmasını istediğimiz “adam gibi adam” davranışlarından oluşur.
İkinci polislik:
Kısa vadede rahat ettiğini zannetmektir. Sonucu rezilliktir. Usandığımız ve yok olmasını dilediklerimizdir.
İnci polislik:
Sorunları bilmek ve görmekle birlikte çözümün parçası olmaktır.
Kinci polislik:
Sorunları bilmek ve görmekle birlikte çözüme katkıda bulunmamaktır.
Başlangıçta hepimiz aynıyızdır.
Zamanla “inci”leşir ya da “kinci”leşiriz .
Sadece ne “inci” ne de sadece“kinci” polisizdir. Hepimizde belli oranlarda incilik de, kincilik de oluşur.İncilerimizin artması, kinciliğimizin sıfırlanması dileğiyle…
Peki bu nasıl olacak? Söz sırası sizin…
