Dünya küresel krizle boğuşurken, Endonezya'nın Cava adasında, yükseklerdeki bereketli topraklarda yaşayan "animist" bir kabile, krizden muaf sükunet içinde yaşayıp gidiyor.
Başkent Cakarta'nın keşmekeşinden sadece 120 kilometre ötedeki topraklardaki Baduy kabilesinin 5 bin ila 8 bin mensubu bulunduğu tahmin ediliyor.
Sabun, araç ve ayakkabı kullanmıyorlar
Mega kent Cakarta'ya bu kadar yakın olmasına karşın Baduy, sanki dünyalar kadar uzaktaymışçasına, tecrit halinde bir yaşam sürüyor. Kabile, sabun ve araç kullanmayı ve hatta ayakkabı giymeyi yasaklayan geleneklerine sık sıkıya bağlı yaşıyor.
‘Ben kriz falan bilmem’
Dünyadaki olaylar ve ekonomik kriz hakkında fikirleri sorulduğundaysa kabile mensupları yüzünüze "boş boş bakıyor".
Kendeng dağının eteklerindeki köylerde yaşayan kabile mensubu bir kadın, Rupi'nin bu yıl yüzde 25 değer kaybetmesine yol açan ekonomik kriz hakkındaki soruya, "Ben kriz falan bilmem" karşılığını veriyor.
Kökenleri tam olarak bilinmeyen kabile, yaşadıkları toprakların dünyanın merkezi olduğuna inanıyor. Kabile birçok tabuyu sıkı sıkıya uygulayarak hayatını sürdürüyor. Okula gitmek, alkol, tırnak uzatmak, ayakkabı giymek, suyun akışını değiştirmek, 4 bacaklı hayvan yetiştirmek, uzun tabu listesindekilerden sadece birkaçı.
İç Baduy, Dış Baduy
Toplumu dış ve iç köylerde yaşayanlar olarak ikiye ayıran Baduy kabilesinde, sadece 3 köyden oluşan iç bölgedekiler kurallara aykırı davranırsa, dış bölgeye sürgüne gönderiliyorlar.
Dış bölgedekiler siyah giyinmesine karşın iç bölgede yaşayan 40 aileden oluşan 800 kadar kişi beyaz giyiniyor ve Baduy geleneklerini daha sıkı uyguluyor.
Yabancılar iç bölgelere giremiyor
Zorlu bir yürüyüşle çıkılabilen Baduy'da, yabancıların yalnızca dış bölgeyi ziyaretlerine izin veriliyor. O da sadece birkaç günlüğüne... Endonezyalı olmayanların iç bölgeye girmesi ise hemen hemen imkansız.
Dış bölge bir çeşit tampon bölge görevi yapıyor ve iç bölge liderleri zaman zaman, tabuların delinip delinmediğini kontrol etmek için dış bölgeye sürpriz ziyaretler yapıyor. Bu ziyaretlerde bazen modern dünyanın "pislikleri" olarak gördükleri radyo gibi cihazlara el koyuyorlar.
Bununla birlikte, daha önce değiş-tokuş yapan ve tabu olduğu için para kullanmayan Baduylular, yavaş yavaş para kullanmaya başlamış.
Ulaştırma araçlarının kullanılmasına izin verilmediği için Baduylular şehre yürüyerek 3 günde iniyorlar.
'Rahat bırakın bizi'
Endonezya'da uzun süre devlet başkanlığı yapan Suharto hükümeti, 1980'lerde Baduy'u zorla "kalkındırmaya" çalışmış, ancak Baduylular bir elçi göndererek "rahat bırakılmalarını" istemişler.
