Fransa Cumhurbaşkanı bu tür küçük askeri operasyonlar konusunda tek başına karar verebiliyor. Elysee (Elize) Sarayı’nda canı sıkıldığında ya da iç politikada bir gelişme olmadığında, Batı’nın IŞİD barbarlığına karşı savaşına destek için birkaç bombardıman uçağı gönderebilir. François Hollande’ın yaz tatili sonrasında bölgedeki hava saldırılarına katılma kararı işte böylesine keyfi bir görünüm arz ediyor.
Hollande, Fransızların kendisini küresel devlet adamı rolünde daha fazla beğendiklerine de emin olabilir. Ayrıca cengaver söylem Fransız seçmenin gözünde itibarı artırır. Yani askeri operasyon kararı, Cumhurbaşkanı’nın uzun süredir yerlerde sürünen siyasi imajını düzeltmeye yarıyor. Hollande şimdi birşeyler yapan, güçlü biri görünümü veriyor. Kararının bir anlamı olup olmadığı sorusu geri planda kalıyor. Diğer tüm Avrupalılar Suriye’deki felaketten uzak durmaya çalışırken François Hollande kendini göstermek için bölgeye Rafale jetlerini gönderiyor.
Yanıtsız kalan sorular
Cumhurbaşkanı gerçekten de daha fazla savaşarak savaşı sona erdirebileceğine inanıyor mu? Fransız medyasındaki yorumcular Hollande’ı, dönemin ABD Başkanı George W.Bush’un Irak’ta yaptığı hatayı tekrarlamakla suçluyor. Bu karşılaştırma tabii ki tam isabetli değil. Ama Hollande’ın kararı da aynı şekilde plansız.
Hollande gönderdiği savaş uçaklarının IŞİD’in Suriye topraklarındaki başarılarını sınırlandırabileceğine gerçekten de inanıyor mu? Çok daha üstün bir hava gücü olan ABD’nin bile çok sınırlı bir şekilde başarabildiği birşeyi yapabileceğine inanıyor mu? Öyle olsa bile oluşacak iktidar boşluğunu kim dolduracak? Bir katil çetesi geri püskürtüldüğünde yerini yeni katiller almayacak mı? Hem Paris yönetiminin bu operasyonların eli kanlı kasap Beşar Esad’a destek anlamına gelmeyeceği yönündeki saf garantilerine kim inanacak? Paris, hareketlerinin sonuçlarıyla ölçülecek, niyet açıklamalarıyla değil. Muhalefet temsilcileri de meclis oturumunda Hollande’a bu misyonla asıl amacının ne olduğunu sordu. Esad’ı devirmek mi, IŞİD’i bölgeden sürmek mi? Misyonun hedefi açık değil. Çünkü olası tüm başarıların üstü sisli olacak.
Askeri bir çözüm yok
Suriye’de askeri bir çözüm olmadığını François Hollande ‘ın kendisi de biliyor. Ama iç siyasi baskı nedeniyleaksiyonizme yöneliyor. Muhafazakar Cumhuriyetçiler Suriye’deki savaştan kaçan yüz binlerce sığınmacıya karşı dış politika kartını oynuyor. Ülke istikrara kavuşursa sığınmacıların da evlerinde kalacağı tezini savunuyorlar. Böylece, Macaristan Cumhurbaşkanı Viktor Orban usulü katı bir sığınmacı karşıtı kampanya yürüten aşırı sağcı Ulusal Cephe’nin elini zayıflatmaya çalışıyorlar. Sosyalist Hollande şimdi kendisince iki sağ partiyi de sağ hamleyle geçip kararlı askeri önderi oynuyor.
Ancak Suriye’deki dram bu tür deneyler için hiç uygun değil. Hatta bölgesel bir koalisyonla kara savaşına girişme olasılığının dile getirilmesi insanın nefesini kesiyor. Hollande muhtemelen hepimiz gibi işin bu noktaya gelmeyeceğini düşünüyor. Mantıklı tek çözüm, nasıl olacağını kimse bilmese de, siyasi bir çözümdür. Her halükarda bu müzakereler için tiksinti eşiğinin oldukça yüksek olmasına ihtiyaç var. Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile ya da Beşar Esad, IŞİD ve diğer milis liderleriyle yapılması gereken görüşmeler mide bulandırıcı. Ama buna rağmen müzakereler kaçınılmaz. Suriye için iyi çözümler kalmadı, geriye kalan kötülerin iyisi. Birkaç Fransız bombardıman uçağı ise bunun için uygun araç değil.
