Hürriyet gazetesi yazarı Ertuğrul Özkök, Türkiye'nin İsrail ve Rusya'yla ilişkilerini normalleştirme adımları atmasına değinerek, Suriye rejimi ve YPG ile de uzlaşılabileceğini belirtti. Özkök, Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad ve YPG'yi kastederek, "Hristiyan Putin’e, Yahudi Netanyahu’ya uzatılan el, neden iki Müslüman’a uzatılamaz ki..." ifadelerini kullandı.
Özkök yazısında, "Suriye'de ilk hedef IŞİD canileri, en uygun müttefikimiz Esad ve YPG değil mi?" diye sordu
Ertuğrul Özkök'ün bugün (1 Temmuz 2016) yayımlanan "Durun hemen gitmeyin daha soracaklarım var" başlıklı yazısı şöyle:
Madem dış politikada çocukluk hayallerini, gençlik hülyalarını, stratejik derinlik palavralarını bir kenara bırakıp makul gerçekçiliğe dönüyoruz...
O zaman bazı şeyleri aynı gerçekçilikle masaya koyma zamanı geldi.
Soracağım soru şu:
Bugün Suriye sınırları içinde bizim için 1 numaralı tehdit unsuru nedir:
Beşar Esad mı...
YPG mi...
Yoksa IŞİD mi...
Kardeşim, sen, ben, hepimiz...
Demagojiyi bırakalım...
Miting meydanı, dernek kürsüsü hamasetini, delikanlı babalanmalarını fırlatıp atıp mantıkla düşün...
Arayıp arayıp da bulamadın mı? Hadi yardım edeyim.
Beşar Esad bizimle savaşmıyor. Biz onunla savaşıyoruz.
YPG bizimle savaşmıyor, IŞİD’in elindeki şehirleri almaya çalışıyor.
Eee ne kaldı geriye...
IŞİD...
Bir de Atatürk Havalimanı’ndaki 47 cenaze...
Durum böyleyse..
Bir: Mantıken yönelmemiz gereken ilk hedef nedir?
IŞİD canileri değil mi...
İki: Onunla savaşacaksak, bölgedeki en uygun müttefikimiz kim olabilir sizce...
Esad ve YPG değil mi...
Şimdi geliyorum altın vuruşa...
Hristiyan Putin’e, Yahudi Netanyahu’ya uzatılan el, neden iki Müslüman’a uzatılamaz ki...
Üstelik de Suriye’nin parçalanması, biraz da 5 yıldır uyguladığınız felaket dış politikadan kaynaklanıyorsa...
Arkadaş... Müslüman orada...
El de sizin eliniz...
Birini Hristiyan’a, diğerini Müslüman’a uzattığınız iki el...
Yeter ki birini “Zerdüşt”, ötekini “Alevi” diyerek ötekileştirmeyin.
Siz Selahaddin Eyyubi iseniz bize saldıran bu Müslüman kim?
Bazı cümleler aklımdan çıkmıyor bir türlü...
Mesela, Suriye savaşının başında, hükümetimizin bazı üyelerinin, kafa kesen IŞİD’liler için söylediği şu cümle:
“Öfkeli gençler bunlar...”
Bir de kendini 21’inci yüzyılda Selahattin Eyyubi zannedenlerin söylediği şu cümle:
“Bize karşı Haçlı Seferleri düzenleniyor.”
Şimdi bu Selahaddin Eyyubi zannedenlere sormak hakkımız yok mu...
“Kardeşim tamam hepiniz birer Selahaddin Eyyubi’siniz...
Karşınızda da Haçlılar var...
Kahramanca savaşıyorsunuz...
İyi de bu saldıranların hepsi Müslüman...”
Bu durumda ya onlar Müslüman değil...
Ya siz Selahaddin Eyyubi değilsiniz...
Ya da bütün söylediklerinizin topu palavra...
Vandal adam bak kalbini kırdığın çocuk kim?
Hepimiz o çocuğu sırt çantasıyla dükkânının önünde diz çökmüş ağlarken çekilen fotoğrafı ile tanıdık.
Adı Seogu Lee idi ve Koreliydi...
Cihangir’de işlettiği küçük plakçı dükkânı vandallar tarafından basılmış ve tarumar edilmişti.
Kimdir bu çocuk, ayrıntısını öğrenemedik.
Nihayet Ot dergisine konuşmuş.
Kore’de bir inşaat şirketinde çalışıyormuş ama müzik hastasıymış.
Bir gün İngiliz rock grubu Libertines’i dinleyince hayatı değişmiş ve gönlünün git dediği yerlere gitmeye başlamış.
2008 yılında Suriye’nin Halep şehrine gelmiş.
Bir süre sonra yürüyerek Türk sınırını geçmiş. Kahta’da kalmış.
İlk görüşünde İstanbul’u hiç sevmemiş.
Ama ikinci gelişinde “İşte istediğim yer burası” deyip kalmış.
Plakçı dükkânı “Velvet Indieground”u açmış...
Ot dergisi soruyor:
“Kalbin kırıldı mı...”
Şu cevabı veriyor:
“Kalbim kırık evet, ama Türkler yüzünden değil. Bu olay Kore basınında da çıktı ve Kore’dekiler benim bir hata yaptığımı düşünüyorlar. İçinde yaşadığım kültüre saygısızlık ettiğimi düşündükleri için bana kızıyorlar. Böylesi daha iyi... En azından Türkleri suçlamıyorlar.”
Ey vandal herif...
Kalbini kırdığın Uzakdoğulu çocuk böyle zarif bir insan işte...
Ama nerede sende onu anlayacak ruh...
Peşine takıldığı grubu ben de çok severim
Koreli plakçının hayatını değiştiren rock grubu 1990’ların sonunda parlayan İngiliz grubu Libertines... Genç Koreli, grubu “Indie” olarak değerlendiriyor ama bana göre 1990’ların Manchester kökenli post-punk akımına daha yakın. En sevilen şarkılarından biri “Can’t stand me now...” Grubun bu şarkıdaki sound’u bana 1960’ların Kinks’ini hatırlatıyor. Ben “Dead for Love” adlı şarkılarını da çok severim...
Yazının tamamını okumak için tıklayın
