Neue Osnabrücker Zeitung Irak'taki tehlikeli gelişmeleri konu alan yorumunda "bıçağın kemiğe dayandığını" yazıyor:
“Irak hükümetinin alelacele Rusya'dan beş savaş uçağı satın alması stratejik bakımdan anlaşılabilir bir adımdır. IŞİD milisi Bağdat kapılarına dayandı. Tikrit'teki çarpışmalar şiddetleniyor. Irak hava kuvvetleri henüz kurulma aşamasında. ABD'nin verdiği F-16'ların göreve hazır hale getirilmesi aylar alacak. Rus Su-25'leri ise derhal havalanabilir ve ABD'nin iç politik çekinceler yüzünden cesaret edemediği hava saldırılarını yapabilir. Irak böylelikle Washington'a, "bize yardım etmezseniz biz yapacağımızı biliriz" mesajı göndermiş oluyor.”
Rheinische Post gazetesinin yorumunda, Rusya'nın katkısı olmadan Ukrayna krizinin sona erdirilemeyeceği vurgulanıyor:
“Rusya iradesinin ortaya koymadan Ukrayna'nın doğusuna barış getirilemez. Bunu, AGİT gözlemcilerinin serbest bırakılmasında da gördük. Almanya Dışişleri Bakanı Steinmeier, gözlemcilerin serbest bırakılması için ayrılıkçılarla yapılan pazarlıkta Rusya'nın önemli rol oynadığını boşuna söylemedi. Ayrılıkçı gruplar Moskova'nın desteklediği ölçüde güçlü olabilir. Ukrayna yönetimi Rusya sınırının doğusunda kontrolü tamamen kaybettiği için bu bölgeden ülkeye silah sokmak kolaylaştı. Ukrayna Devlet Başkanı'nın barış planı iki ülke arasındaki sınırda tampon bölge oluşturulmasını da öngörüyor. Taraflar arasında uzlaşma sağlanırsa bu bölgeyi denetleme görevi devletler camiasına düşecek. Bu adım atılana kadar Avrupa Birliği ve ABD Moskova'ya azami ölçüde baskı yapmalıdır. Yoksa hiçbir şey değişmez.”
Badische Zeitung Fransa'nın Rusya Federasyonu ile savunma işbirliğini sürdürmesini eleştiriyor:
“Fransa'nın bir yandan Devlet Başkanı Vladimir Putin'i yaptırımla tehdit edip diğer yandan Rusya'ya milyarlarca dolarlık askerî teçhizat satması, hatta Rus askerlerini eğitmesi, yaptırım tehditlerinin ne kadar gülünç kaçtığını göstermeye yeter. Rusya'ya satılacak askerî malzemenin Brüksel tarafından belirlenen yaptırım kapsamına girmemesi durumu değiştirmez. Krizdeki Fransız tersanelerinden müşteriler arasında tercih yapması istenemeyeceğine göre Paris yönetiminin siyasi ağırlığını koyması gerekirdi.”
Süddeutsche Zeitung'un yorumunda İtalya'nın Avrupa Birliği açısından taşıdığı önem ele alınıyor:
“İtalya 1 Temmuz'da AB dönem başkanlığını devraldığında gözler genç Başbakan Matteo Renzi'ye çevrilecek. Berlusconi döneminde yapıcı rol oynamayan İtalya, AB'nin kurucu üyesi olarak yeniden sorumluluk üstlenebilir. Renzi iki önemli konuyu öne çıkaracak: Bir türlü başarılamayan ekonomik büyüme ve kıtanın güneyindeki mülteci sorunu. Ama Renzi elini yakabilir de. Büyük beklentiler yarattığı için düşüşü de ani olabilir. İtalya Başbakanı şimdiye kadar reformculuk iddiasını yerine getirebilmiş değil. Avrupa en azından İtalya'nın yeniden aileye katılmasından memnuniyet duyabilir.”
