Devlet Bahçeli iyi fotoğraf veren bir siyasetçi değil.
Zaten dünyada iyi fotoğraf veren çok az siyasetçi vardır.
Ama bana göre bu fotoğraf, Bahçeli’nin bugüne kadar gördüğüm en güzel fotoğrafı.
Üç yıl önce, 2021’de Reuters’in fotoğrafçısı Çağla Gürdoğan tarafından çekilmiş.
Ama bu fotoğrafı bugün çok daha önemli kılan bir özelliği var.
New York Times’ın yeni açılım haberi için seçtiği iki kare
Dünyanın şu an en itibarlı ve en yaygın dijital gazetesi olan New York Times, dün Türkiye’deki son açılımı anlatmak için yayınladığı geniş yazıda Bahçeli’nin bu fotoğrafını kullanmış.
Yazıda aynı fotoğrafçının Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın TBMM’de çektiği bir fotoğraf daha kullanılmış.
O da özenle seçilmiş, Erdoğan’ı hafif tebessümle güzel yansıtan bir kare.
Seçilen bu iki fotoğraf gazetenin bu açılıma bakışını da yansıtıyor.
Yani ABD’nin en etkili ve büyük gazetesi atılan açılım adımlarını güzel bulmuş.
25 yıl önce off the record kalmış bir gün
Bu fotoğraflara bakarken, geriye, tam 25 yıl öncekine döndüm ve o yıl yaşadığımız bazı şeyleri hatırladım.
Bugün Devlet Bahçeli’nin attığı adımlar çoğumuzu şaşırtıyor ama o gün yaşadıklarımızı, yazılmamak kaydıyla perde arkasında kalan bazı gerçekleri düşündüğüm zaman bana hiç şaşırtıcı gelmiyor.
Size onları hatırlatayım.
Yıl 1999: İki 28 Şubat ‘mağduru’ lider sandıkta çakılmış
Yıl 1999…
28 Şubat döneminin zirve günleri.
Seçimler yapılmış.
28 Şubat’ın mağduru sayılan iki lider, Erbakan ve Çiller’in partileri sandıkta çakılmış.
Yani halk 28 Şubat’ın mağduru diye kendini savunan partilere pek yüz vermemiş.
İşte o günlerde Bülent Ecevit hükümeti kurmakla görevlendirilir.
Bütün 70’li yıllarını kavga ile geçirmiş iki liderden Demirel, Cumhurbaşkanı koltuğunda.
Hükümeti kurma görevini eski rakibi, darbe döneminde bir anlamda eski koğuş arkadaşı Ecevit’e vermiş.
Ecevit’in Bahçeli’ye teklif yaptığı gün patlayan 43 katil bombası
Ecevit herkesi şaşırtan bir adım atıyor ve yine 70’li yıllarda kanlı bıçaklı olduğu MHP’nin yeni genel başkanı Devlet Bahçeli’ye birlikte koalisyon kurmayı teklif ediyor.
Bu teklifin iletildiği gün, Türk siyasi tarihinin en şaşırtıcı gelişmelerinden biri yaşanıyor.
Başbakanlık koltuğunda oturan ve Bahçeli’ye koalisyon ortaklığı teklif eden Ecevit’in eşi Rahşan Ecevit herkesi şoke eden şu açıklamayı yapıyor:
“MHP ile koalisyonu içime sindiremiyorum…”
Hatta etrafına “43 kişinin katilleriyle bir arada olamam…” dediği anlatılıyordu.
“43 kişinin katili” dediği MHP’nin ülkücü kökenli milletvekilleri.
Koalisyonu daha doğmadan çökertecek bir adımdır bu.
Peki bu 43 rakamı nereden çıkmıştır?
MHP Meclis Grubu’nda, cinayetten yargılanmış 50 milletvekili
Çok basit.
O sırada MHP’nin Meclis Grubu’nda 12 Eylül sırasında “adam öldürme”, “silahlı terör örgütü üyesi” iddiasıyla yargılanmış 50 milletvekili bulunmaktadır.
Rahşan Ecevit işte onlardan 43’ünü özellikle işaret ederek, “Hükümet çatısı altında onlarla birlikte olamam” demiştir.
Ecevit zor durumda kalır.
Bunu daha sonra başbakan yardımcısı da olacak DSP’li Hüsamettin Özkan araya girerek çözer.
Koalisyon tehlikeye girmiştir ama Bahçeli de Ecevit de bu hükümeti kurmakta kararlıdır.
Bahçeli bundan etkilenmez ve koalisyonu kurarlar.
Bahçeli, Rahşan Hanım’a rağmen koalisyonu kurdu
Bu olay benim gözümde, Bahçeli’nin sorun çözme konusundaki anlayışının ilk örneği olmuştur.
Bunu daha sonra defalarca gördük.
Onun seçim kaybetmek uğruna Kemal Derviş’in acı reçete programına “evet” demesi de ikinci büyük adımı olmuştur.
O gün için Türkiye’nin düze çıkması bakımından fedakârca yapılmış bir davranıştı.
Bahçeli’nin Öcalan çıkışı beni neden şaşırtmadı?
Bahçeli’nin Öcalan çıkışı beni işte hafızamdaki bu off the record kayıtlar nedeniyle fazla şaşırtmadı.
TUSAŞ saldırısından sonraki açıklaması ve tutumu da beni şaşırtmadı.
Çünkü Bahçeli böyle krizlerde “ikinci adım sihrini” bilen bir siyasetçi.
Rahşan Ecevit bombasına karşı ikinci adımını çok ince bir zekâ ile atmıştı.
TUSAŞ’taki PKK bombasına karşı da aynı maharetle attı ikinci adımı.
İşte bu ikinci adım çok daha önemliydi ve bu açılımı da kurtaracaksa o kurtaracak.
Beni asıl şaşırtan şey ise çok başka
Geriye kalan bir nokta var ki, işte o beni şaşırtmaya devam ediyor.
Öcalan’a karşı bu gerçekçi ve pragmatik çıkışı yapan Bahçeli; Demirtaş, Kavala ve Gezi mahkûmları için niye aynı adımları atmıyor?
Neticede o insanların hiçbiri terör eylemlerine katılmadı.
Eminim kendisi de o insanların ağırlaştırılmış müebbede mahkûm edilmesini vicdanen kabul edemiyordur.
O zaman bu daha kolay adımı niye atmıyor?
O adım atılmayınca ben de bir Türk olarak şunu içimden atamıyorum
Kendi payıma o adımı atmadığı sürece ben de içimdeki şu duyguyu atamayacağım.
Bir Türk olarak, bugüne kadar “Kürt bölücü başı” olarak tanınmış, “bebek katili” olarak suçlanmış bir siyasetçiye uzatılan elin Türk siyasi mahkûmlarına uzatılamamasının hüznünü ve vicdani yükünü atamayacağım.
Çünkü 77 yıllık hayatım bana şunu söylüyor.
“İç cephe” sadece Kürtlerden ve Cumhur İttifakı’na oy verenlerde ibaret değil.
Kürtlerle barışıp sırf muhalif olduğu için Türklerle barışamayan bir iktidar anlayışını da bir vatandaş olarak içime sindiremiyorum.
Öcalan açılımını da Erdoğan’ı Cumhurbaşkanı seçtirmek için taktik olarak görenlerin saflarına katılmamak için kendimi zor tutuyorum.
Hele hele bunu kendini “Türk milliyetçisi” olarak kabul eden bir parti yapınca, kendimi kendi ülkemde “parya” hissetmeye başlıyorum.
DEVLET AKLI, VAHİYİ NEDEN ERDOĞAN’A DEĞİL DE HEP BAHÇELİ’YE İNDİRİYOR?
|
|