Arkanızda sağlam bir özel sektör, katma değer üreten bir imalat sanayi, kalifiye bir işgücü stoku; eğitimli, hoşgörülü, özel hayata saygılı bir nüfus ve tüm bunları dinamik ve rekabetçi bir ekonomiye dönüştürecek bir kaliteli demokrasi alt yapısı yoksa, döner dolaşır cari açık sorunu sizi dışarıya bağımlı hale getirir.
2012 yılı büyüme oranından ders çıkarmalıyız. Çıkarılacak ders, majör merkez bankaları faiz artırmına başladığında başımıza gelecek olanı daha iyi idrak etmemize yarayacaktır.
Bozuk sinyal üreten fiyat mekanizması Batı’da işleri istenilen hızda düzeltmiyor. Para bolluğuna rağmen insanlar mal almıyor, yatırım yapmıyor. Çünkü para bolluğu likidite yaratmıyor. Fiziki olarak olmayan parayla henüz yaratılmamış bir değeri, nereye kadar kim satın alacak?
Bugün çalışmak, üretmek ve tasarruf etmek gerekiyor. Ancak ne bu mümkün olabiliyor, ne de henüz üretilmemiş geleceği satınalacak “akıllı” bulup, onun servetiyle bugünün tasarruf açığını kapatmak! Hem de güce dayalı, belirsizliğin reel karşılığını fiyatın dışında tutan hakkaniyetsiz ve tehlikeli müdahalelere rağmen.
Prof. Dr. Vefa Tarhan’ın son yazısını tekrar okuyun derim.
2023 hedeflerini hatırlayalım: 2023 yılı için GYİH hedefimiz 1 trilyon dolar, kişi başına düşen gelirimizse 25.000 dolardı. 2011 yılı (revize) GYİH’mız 773 milyar 980 milyon dolar, kişi başına düşen gelirimizse yaklaşık 10.444 dolardı.
2012 yılı GYİH’mız 786 milyar 293 milyon dolar, kişi başına düşen gelirimizse 10.504 dolar olarak açıklandı. Yani 1 yılda 1 trilyon dolar hedefine 12,3 milyar dolar, 25 bin dolar hedefineyse sadece 60 dolar yaklaşmış olduk. Maalesef büyüme performansımız iyi değil.
Umarız ki,"çözüm süreci" tamamlanıncaya kadar, Roubini’nin, “Önümüzdeki dönemde ABD diğer ülkelerden pozitif ayrışmaya başlayacak.” kehaneti tahakkuk etmez. Yine umarız ki, 2013 yılı ikinci yarısında ekonomi yönetimine telaş hakim olmaz ve zor elde edilen kazanımlara halel gelmez.