"Özgürce sokaklarda dans edebilmek için
Sevdiklerimizi öpmekten korktuğumuz için
Kız kardeşim, kız kardeşin, kız kardeşlerimiz için
Paslı zihinleri yenilemek için
Utanç için, parasızlık için
Normal bir hayat hasreti için
Çocuk işçilerin kayıp hayalleri için
Bu diktatör ekonomi için
Soluduğumuz kirli hava için
(Caddeler-ormanlar) ve yıpranmış ağaçları için
Nesli tükenmekte olan hayvanlar için
Katledilen masum sokak köpekleri için
Önüne geçemediğimiz tüm gözyaşları için
Tekrar eden tüm bu görüntüler için
Gülen bu yüzler için
Tüm öğrenciler ve onların geleceği için
Hapisteki aydınlar için
Mülteci çocuklar için
Yerle bir edilen yuvalar için
Huzur hissi için
Uzun karanlık gecelerden sonra gündoğumu için
Antidepresan ve uyku hapları için
İnsan, vatan ve refah için
Erkek doğmuş olmayı dilemiş kız için
Kadın yaşamı ve özgürlüğü için
Özgürlük için
Özgürlük için
Özgürlük için"

Baraye adını taşıyan bu şarkıyı İranlı Şervin Hacıpur yazıp bestelemişti ve İranlı oyuncu ve şarkıcı (Rahavard) Golşifte Farahani (Golshifteh) Arjantin'de Buenos Aires'te seslendireli iki yıl olmadı. Hem de Coldplay grubunun konserinde ve eşliğinde, River Plate Stadyumunda. 70 ülkeye, 3 bin 500 sinema salonuna, çoğu naklen yayın olmak üzere.

Mahsa Amini vakasında da aktif protestocu olan Golşifte Farahani bir Amerikan filminde başı açık oynadığından beri İran'da yasaklı. Coldplay ise, kimilerince çelişkili bulunsa da, bir şarkısının adı olan "Politik" gibi sık sık politik!

Mahsa Amini

Grup Filistin'e desteği, ABD'deki göçmenleri klibine koyan "Miracles" yani "Mucizeler" gibi parçasıyla, Fransız Devrimi'ni ve Kral'ın son günlerini bir "opera" formunda dile getiren, kapağında Delacroix'nın "Halkın Önderi Özgürlük" tablosuna yer veren "Viva la Vida" yani "Yaşasın Hayat" albümüyle de "politik."

Başlığımıza dönersek…

Türkiye İran olmaz!

Fakat üzerine bombardıman, işgal, katliam, kırım, sivil katliamı eklerseniz Filistin'e uyabilir.

Başka kimlere?

Misal Buenos Aires'in "Cumartesi Anneleri"ne. Başka nerede "Cumartesi Anneleri" varsa, onlara da!

Başka?

O zaman mısra mısra kelimeler alarak bakalım, siz de ülkenize bakarak "evet-hayır" diye işaretleyebilirsiniz. Ya da "var-yok" diye.

Cevaplarınızı bilemem. Ama Türkiye'nin bir İran olmayacağını söyleyebilirim. Fakat Türkiye ne oldu, ne olacak? Bu şarkı neden içime işledi, ruhuma yerleşti?

Esasen, bugün İran diktasının (ve ülkenin) en büyük düşmanları olanlar bu günleri kendileri hazırladı: 1921 darbesi İngiliz yapımıydı ve Şah hanedanını getirdi. 30 yıl kadar sonra, hem de seçimle güçlenen ve petrolü millileştirme yoluna giren "laik" Musaddık yine İngiliz ve ABD darbesiyle indirilip Şahlık ve petrol sömürüsü yeniden tesis edildi.

Eski İran Başbakanı Muhammed Musaddık

1980 İslam Devrimi olduğu sırada, ABD Türkiye'de "sol, işçi, özgürlük karşıtı" ve dini kullanan 12 Eylül darbesiyle de, başta Latin Amerika, her yere kanlı cuntalar yerleştirmekle de meşguldü.

Rıza Şah Pehlevi

AKP'yi sadece Erbakan'ın partisi doğurmadı; 12 Eylül'ün açtığı yolda, bu kez "laikçi" 28 Şubat darbemsisi kilometre taşlarını döşedi.

Tarih öyle kimsenin utancını temizlemiyor hemen. Herkes kendi ayıbını fark etmedikçe.

O yüzden, bugün yakınanlar başta, mesela 1980 darbesine yüzde 90'dan fazla oyla "sahip çıkan" ardından da 28 Şubat'ı destekleyen talihsiz milli tarihle de yüzleşmeli. Paşaları haksız biçimde yaşlarına, hastalıklarına bakılmadan bedel ödüyor şimdi. Ama paşa paşa darbe desteklemiş olan siyasisi, medyacısı, iş insanı ve ahalisi bugün muhalif mi muhalif!

(Tabii şahsınızı tenzih ederim de) Özgürlükleri yok edenleri desteklediniz, özgürlükleri yok edenler gelip yerleşti!

İlle de Coldplay'in mi çalması lazım!