Neymiş? Daha yaratıcı ve renkli bir eylem planlanmalıymış. Zaten IMF’yi protesto etmenin modası geçmiş. IMF başkanını ayakkabı ile protesto etmek yerine sorularla sıkıştırmak gerekirmiş. Solcular ancak bu kadar yaratıcı olurmuş. Bari NIKE yerine yerli malı bir ayakkabı fırlatsaymış vs.

xxxxx

Bahane üstünü bahane.

Yok, öyle olmasaymış da böyle olsaymış…

O zaman eylemi çıkıp siz yapsaydınız. Daha yaratıcı daha renkli olsaydı.

Eylem iyidir kötüdür, yöntemi doğrudur yanlıştır. Eylem öğrenci kimliği ile mi yoksa gazeteci olarak mı yapılmıştır. Bunların hepsi tartışılır.

Ama, şiddet içermeyen, hedefine zarar vermeyen, taklit olsa bile gayet renkli, ses getiren bir eyleme neden karşı çıkılır ve gereksiz sözcüklerle eleştirilir bilinmez.

xxxxx

IMF’in anlamı, içeriği, anlayışı değişmiş olabilir. Başındaki insan eski ya da kendi deyimiyle hala sosyalist olabilir. Bunlar neyi değiştirir ki?

Üstelik Dominique Strauss-Khan duruma, Türkiye’de eylemi eleştirenlerden daha yumuşak yaklaşmış, normal karşılamış, şikâyetçi bile olmamış.

Ancak burada sorun başka yerdedir. Temeli Türkiyeli olmaktan kaynaklanan, genetik bir durum olan bir kompleksin tezahürüdür. Birincisi, bu genetik durum yabancılara karşı ölçüsüz saygıyı gerektirir. İkincisi, ama memlekete halel gelmesin, “Türkiye’den kötü söz edilmesin” kompleksi/kaygısı söz konusudur. Üçüncüsü ise sol denildiği zaman kırmızı görmüş boğa misali saldıranları, eylemi eleştirenlerin IMF başkanı Khan’dan bile alacakları dersler vardır.

xxxxxx

IMF’ciden fazla IMF’ci olmanın da anlamı yoktur.