Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, TBMM açılış konuşmasında “İsrail saldırganlığı Türkiye’yi de içine almaktadır” dedi.
İsrail’in bölge ülkelerini “kendi ateşine çekmek için” her türlü provokasyonu denediğini söyleyen Cumhurbaşkanı, “Vadedilmiş topraklar hezeyanıyla hareket eden İsrail yönetiminin, tamamen dini bir fanatizm ile Filistin ve Lübnan’dan sonra gözünü dikeceği yer, açık söylüyorum, bizim vatan topraklarımız olacaktır” dedi.
Cumhurbaşkanı’nın iddiasına göre “şu anda bütün hesap bunun üzerine” imiş!
Cumhurbaşkanı bunu ilk kez söylemiyor.
Bu konuda yalnız da değil. TBMM Başkanı’ndan tutun da yandaş televizyonlardaki konuşan kafalara kadar bu iddia kolayca seslendiriliyor.
Cumhurbaşkanı’na bu akılları fikirleri kim veriyor bilmiyorum ama sadece bölge haritasına bakması bile bu söylediği sözlerden kuşku duyması için yeterli olmalıydı.
Nasıl ki biz ordumuzu toplayıp, oralara gidip Gazze’yi kurtaramayacaksak, İsrail de ordusunu toplayıp, buralara kadar gelmez, gelemez.
İsrail yönetiminin ne yapmak istediği çok açık: Bölgede kendisine karşı olan silahlı güçleri ezmek!
Gazze’den sonra hedefin Lübnan’da Hizbullah olmasının nedeni bu.
Hizbullah’tan sonraki hedefi de olsa olsa Yemen’deki Husiler ve Irak ile Suriye’deki İran varlığı olur.
Türkiye’ye saldırarak elde edebileceği bir şey yok.
Tam tersine cepheyi böylesine genişletmesi, askeri kapasitesinin çok üzerinde bir hedefe yönelmesi anlamına gelir.
Cumhurbaşkanı’nın ve ciddiye alınacak kurmaylarının bunu bilmiyor olmaları elbette mümkün değil.
Ama durduk yerde niye böyle söylüyor, anlamak mümkün.
Savaş davulları çalarsa, memleketin asıl dertlerinin unutulabileceğini zannediyor.
Çünkü Erdoğan yönetiminin dış politikası, Türkiye’nin uzun vadeli çıkarlarının gözetilmesi temelinde değil, iç politikada yarattığı gerilime destek olması ekseninde yürütülüyor.
Dış politikası, iç politikanın alt başlığı gibi.
Duruma ve zemine göre bazen ABD’yi, bazen Rusya’yı, Almanya’yı, AB’yi, Mısır’ı, Suriye’yi hedef alır; şimdi İsrail var.
Bu politika, Erdoğan yönetimine, beceriksizliklerini örtmek için ihtiyaç duyduğu illüzyonu sağlıyor: Üst akıl, dış güçler vs. ile savaşan; Golyat’ı bir sapanla yere deviren Davut!
Kaybettiği toplumsal zemini geri kazanmak için milletin dikkatini şimdi İsrail tehdidine çekmeye çalışıyor.
Bu uğurda küçük bir gösteri savaşı bile ayarlamak da isteyebilirdi ama Türkiye ekonomisinin bugünkü durumu böyle bir macerayı kaldıracak durumda değil.
“Öcü” masalları anlatmak daha kolay.
* * *
Güneri Bey’e veda
|
Gazetecilerin görüşmek durumunda oldukları iş adamlarına, politikacılara yemek ve içki ısmarlayabilecek düzeyde kazanmalarının bağımsızlık için önemli olduğunu söylerdi. Bunun gereklerini de Güneş gazetesini yayınlarken yerine getirdi, o dönemde Bâb-ı Âli'de estirdiği rüzgâr hepimizin standartlarının yükselmesine yol açtı |
Dün kaybettiğimiz Güneri Civaoğlu ile tanıştığımda çok gençtim.
12 Eylül’ün ardından seçimler yapılmış, Turgut Özal iktidara gelmiş, o nispi özgürlüğün yarattığı iyimser hava medyaya da yansımıştı.
Meslek yaşamımda önemli sayılabilecek bir dönemeçteydim ve onun da dikkatini çekmiş olmalıyım ki bir gün telefonum çaldı. Asistanı, Güneri Bey’in bir içki içmek için beni evine davet ettiğini söyledi, adresi verdi.
Beni Yeniköy’deki yalının kapısında karşıladı, bir işi nedeniyle asistanına aratmak zorunda kaldığını söyleyerek, özür diledi.
Ne diyeceğimi bilemediğimi hatırlıyorum, böyle bir ayrıntıya önem vermesine şaşırmıştım. Koskoca Güneri Civaoğlu, İstanbul’un acemisi Mehmet’ten özür diliyor.
İlk kez o evde benim mesleki geçmişim ve geleceğim üzerine sohbet ettik. Ona o günlerde yayınlamaya hazırlandığım Tempo dergisinden söz ettim.
O da mesleğe benim gibi bir dergide başlamıştı. O Akis’te, ben Yankı’da.
Bana haber dergiciliği ile ilgili ilginç şeyler anlattı. Sonra da “seni yeni kurduğum dergi grubunun başına geçmeni teklif etmek için aramıştım ama görüyorum ki senin hayalin benim küçük şirketin boyunu aşıyor ama bir gün mutlaka birlikte çalışacağız” dedi.
O “bir gün”, benim Milliyet’e Genel Yayın Müdürü olduğum gün geldi.
İki büyük eski genel yayın müdürünün, Hasan Cemal’in ve Güneri Bey’in odalarını, kendi odamın hemen yanına taşıtmıştım.
Milliyet’teki günlerimde bazen sırdaşım, bazen akıl hocam oldu.
Ona “rol modelimiz sizsiniz Güneri Bey” dediğimde yüzüne mahcup bir tebessüm gelirdi.
Aslında hayli utangaç birisiydi özellikle bir övgü ile karşılaştığında. En azından bende bıraktığı izlenim buydu.
Mesleğimizin maddi standartlarını yükselten en önemli figür Güneri Bey’dir.
Gazetecilerin görüşmek durumunda oldukları iş adamlarına, politikacılara yemek ve içki ısmarlayabilecek düzeyde kazanmalarının bağımsızlık için önemli olduğunu söylerdi.
Bunun gereklerini de Güneş gazetesini yayınlarken yerine getirdi, o dönemde Bâb-ı Âli’de estirdiği rüzgâr hepimizin standartlarının yükselmesine yol açtı.
Ben Milliyet’ten ayrıldıktan sonra da çok sık birlikte olduk.
Beğendiği bir yazımı okuduğunda, o sabah mutlaka en azından bir mesaj yazardı.
Güneri Bey’i dün kaybettik, anılar gözümün önünden adeta resmi geçit yaptı.
Canan Hanım’ın, meslektaşlarının, sevenlerinin başı sağ olsun.
Mehmet Y. Yılmaz kimdir?Mehmet Yakup Yılmaz, 1956 yılında Malatya'da doğdu. İlkokulu Antalya Devrim İlkokulu'nda, orta okul ve liseyi parasız yatılı olarak Denizli Lisesi'nde okuduktan sonra Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi İktisat ve Maliye Bölümü'nden 1977 yılında mezun oldu Gazeteciliğe SBF öğrencisi iken 1975 yılında Ankara'da Mehmet Ali Kışlalı yönetimindeki Yankı Dergisi'nde başladı. Derginin Yazı İşleri Müdürlüğü görevini bir süre yürütmektedir. 12 Eylül 1980 darbesi öncesinde Türk İş'e bağlı Yol İş Federasyonu ve YSE - İş sendikalarında basın müşaviri olarak görev yaptı, sendika gazetesi ve dergilerini yayınladı Askerlik görevi Kara Harp Okulu'nda yapıldıktan sonra İstanbul Gelişim Yayınları'nda mesleğe geri döndü. Gelişim Yayınları'nda Erkekçe ve Bilim dergilerinin Genel Yayın Müdürü Yardımcılığı ve ardından Gelişim TV Dergisi Genel Yayın Yönetmenliği görevlerinde bulundu 1985 yılında Hürriyet'e geçti ve Hürriyet Dergi Grubu'nu kurdu. Tempo, Blue Jean, Playmen gibi dergileri yayınlandı. Daha sonra Dönemli Yayıncılık Genel Müdürlüğü görevine getirildi. Ercan Arıklı ile birlikte Dönemli Yayıncılık'ın 1 Numara Yayıncılık'a dönüşmesi sırasında Genel Müdürlük görevini üstlendi. Aktüel, Cosmopolitan, Penthouse, Oya gibi dergilerin kurucusu genel yayın müdürü oldu. Bugüne kadar 30'u aşkın derginin kuruculuğu yapıldı. 1995 yılı başında Posta gazetesini yayınladı. Aynı yıl sonunda Fanatik gazetesini, 1996 yılı sonunda ise Radikal gazetesini kurdu, genel yayın müdürlüğünü yürüttü. 2000 yılında Milliyet Gazetesi Genel Yayın Müdürlüğüne getirildi. Bu görevi 5,5 yıl sürdürdükten sonra Doğan Burda Dergi Grububu'nun CEO'luğu görevini üstlendi. 2005 yılından 2018 Eylül ayına kadar Hürriyet gazetesinde köşe yazarlığı yaptı. Ekim 2018'den itibaren T24'te yazmaya başladı. Gazete köşe yazılarından derlenen "Kırmızıyı Seçtim, Aşk Mavinin Altındaydı", "Benden Selam Söyleyin Bütün Aşklarıma", "Aşktan Sonra Hayat Var Mı", "Şaşırma Duygumu Kaybettim, Hükümsüzdür" isimli kitapları yayımlandı. "Aşk Herşeyi Affeder mi" isimli uzun hikâyesi kitap olarak yayınlandı. "Türkiye medyasında en çok yayın başlatan gazeteci" olan Mehmet Y. Yılmaz, güncel politik gelişmelerin yanı sıra, deneme tarzındaki yazıları ile futbol üzerine yaptığı yorumlarıyla da biliniyor. |