Tayyip Erdoğan seçim sandığından, beklendiği gibi, birinci çıksa aklanmış mı olacak?.. Yolsuzluk dosyaları kapanacak mı? Hırsızlıktı, rüşvetti, vurgundu, bunların hepsi buharlaşacak mı? Yolsuzluk, hırsızlık, rüşvet ve vurgunların hesabı seçim sandığında mı sorulur? Ve 30 Mart'ta seçmenin karşısına konacak o sandık bir "son" mu, yoksa...
Tayyip Erdoğan gelecek pazar günü seçim sandığından, beklendiği gibi, birinci çıksa...
Hatta 2011’deki kullanılan ve geçerli sayılan oylar içindeki yüzde 50’lik oy oranını korusa...
Veyahut daha güçlenip yüzde 50 eşiğini de geçse...
Aklanmış mı olacak?..
Temizlenmiş mi olacak?..
Bir başka deyişle:
Yolsuzluk dosyaları kapanacak mı?
Hırsızlıktı, rüşvetti, vurgundu, bunların hepsi buharlaşacak mı?
“Seçimlerden büyük zaferle çıktı, bunların hepsi yalanmış!” mı denecek?
Elbette hayır.
Aklanmanın, gerçek temizlenmenin yolu ‘seçim sandığı’ndan değil, ‘bağımsız yargı’dan geçer.
Yolsuzluk, hırsızlık, rüşvet ve vurgunların hesabı seçim sandığında değil, ‘bağımsız ve tarafsız mahkemeler’de sorulur.
Demokrasiler böyle çalışır.
Seçim sandığında ne oy alırsan al, eğer demokratik hak ve özgürlükleri çiğnemişsen, bu konuda temize çıkamazsın.
Demokrasiler böyle işler.
Bir:
Seçim sandığından çıkan çoğunluğa dayanarak demokratik hak ve özgürlükleri kuşa çeviremezsin.
İki:
Yargı bağımsızlığını yok edemezsin.
Üç:
Bağımsız medyanın canına okuyamazsın.
Dört:
İfade özgürlüğünün kolunu kanadını kıramazsın.
Beş:
Bunların tümü demokrasiyi demokrasi yapan temel değerlerdir.
Sandık çoğunluğu, bu temel değerleri yok sayarsa, demokrasiyi yok saymış olur.
Seçim sandığı ve oy gibi, yargı bağımsızlığı, kuvvetler ayrılığı, özgür medya da demokrasinin olmazsa olmaz ön koşuları, temel ilkeleridir.
Onun içindir ki, bir kez daha yinelemekte yarar var:
Temize çıkmanın, aklanmanın yolu seçim sandığından geçmiyor.
Böyle bir kafada demokrasi olabilir mi?
Demokrasilerde temizlenmek için tek yol, bağımsız ve tarafsız mahkemelerdir.
Yatak odalarından, ayakkabı kutularının içinden milyonlarca dolar ortalığa saçılacak...
Yatak odalarından para sayma makinaları çıkacak...
Yandaş medya kurmak için işadamlarından para havuzları oluşturulacak...
Alo Fatih, Alo Mustafa hatlarından haber attırılacak, gazeteci kovdurulacak...
Bir telefonla beraat kararları bozdurulmak istenecek...
Bir telefonla Danıştay’a başkan belirlenecek...
Bir telefonla üniversite rektörü seçilecek...
Say say bitmiyor.
Bir de bütün bunların üstüne kalkıp hiç utanmadan sıkılmadan Twitter yasaklanacak...
Ve cümle âleme meydan okunacak:
- Uluslararası camia mamia tanımam. Twitter’ın mivitırın kökünü kazıyacağım. Devletin gücünü göstereceğim, denilecek.
Sıranın YouTube ve FaceBook’a gelmekte olduğunun tehdidi de savrulacak.
Allah aşkına söyleyin.
Böyle bir kafada demokrasi olabilir mi?
Bu kafa, istikrar getirebilir mi?
Bu kafa, barış yolunu açabilir mi?
Kitap yakmak neyse Twitter'ı yasaklamak odur
Evet doğrudur, kitap yakmak neyse, bugün Twitter’ı yasaklamak da odur.
Erdoğan, Türkiye’yi karanlığa çekmek istiyor.
Çünkü aydınlıktan korkuyor.
Aydınlıkta, kendisinden hesap sorulacağını biliyor, yüce divanların kendisini beklediğini biliyor.
Aydınlık, demokrasi demek.
Aydınlık, yargı bağımsızlığı demek.
Aydınlık, bağımsız medya demek.
Aydınlık, ifade özgürlüğü demek.
Aydınlıktan korkan Tayyip Erdoğan, 30 Mart’ta sandıktan çıkartacağı çoğunlukla demokrasi ve hukuku tam olarak gömmenin hesaplarını yapıyor.
'Dış macera'ya sürüklenme ihtimali
Erdoğan, bu tehlikeli hesaplarının arasına hafta sonu birini daha kattı:
Dış macera!
Suriye sınırında yaşanan uçak düşürme olayı ürkütücü.
Kendini kurtarmak için, bir yandan polis devleti yolundaki adımlarını hızlandıran Tayyip Erdoğan, diğer yandan Türkiye’yi ‘dış macera tuzağı’na da sokmak isteyebilir.
Bölge buna elverişlidir.
17 Aralık’ta paralel darbe velvelesi ile ortalığı toza dumana katarak, nasıl ‘kendi darbesi’ni sahnelediyse, bu yolda -Twitter’ı da kapatarak- nasıl kararlılıkla yürümeye devam ediyorsa, bir dış macera ile Türkiye’yi, örneğin bir olağanüstü hâl düzenine de geçirebilir.
‘Diktalar’ın, ‘polis devletleri’nin tarihte görülen klasik şemalarına uyar böylesine gelişmeler...
30 Mart son değil, sonun başlangıcı
Bir noktayı daha akılda tutmak lazım.
30 Mart’ta bitmeyecek Türkiye’nin bütün bu zorlukları.
30 Mart’ta seçim sandığından ne çıkarsa çıksın, Türkiye ne yazık ki istikrarsızlık sularında yol almaya devam edecek.
Bir başka deyişle:
30 Mart bir son değil, bir sonun başlangıcı olacak!
Şunu yazın bir kenara:
Türkiye ve AK Parti, Erdoğan’dan kurtulmadıkça, bu memlekete barış, huzur ve demokrasi gelmez.
Twitter: @HSNCML