Hande Çayır

02 Şubat 2016

En büyük pişmanlığınız ne?

"Hayallerimiz ısrarla kendilerini hatırlatıp adeta göz kırpıyorlar bize"

New York’ta, bir kara tahtaya ‘En büyük pişmanlığınız ne?’ yazmışlar; bir gün boyunca şehrin ortasında durmuş.

Nasıl oluyorsa, mayhoş bir reddedişle yaklaşıyorum bu gibi sorulara önce.

Sonra da, yine nasıl oluyorsa, gözlerim doluyor, etkileniyorum cevaplardan.

Bazen de, kafamı defalarca aynı yere çarpıp çürütmek yerine, daha önce çarpmış olanları dinleyip ilerlemeyi başarabiliyorum.

New York’un ortasındaki bu tahtaya yazılan -pişmanlığı duyulmuş- paylaşımlar şöyle:

Konuşulmamış söz, peşinden gidilmemiş tutku ya da eylemsizlik var cevaplarda*.

Hayallerimizin peşinden gidersek olacak olansa şunlarmış:

Hayallerimiz ısrarla kendilerini hatırlatıp adeta göz kırpıyorlar bize.

Misal, bir ilanda karşımıza çıkıveriyor ya da hiç beklemediğimiz bir anda, başkasının telefonuna cevap vermek durumunda kalıp zihnimize kancayı takacak olan o sesi duyuveriyoruz.

Hayaller bizi hiç bırakmıyor, evet. Olsa olsa, biz onları bırakıyoruz.

Merak edilecek bir şey yok bunda.

Nasılsa, dönüp dolaşıp yoklayacaklar yine, bakalım o an, artık hazır mıyız, değil miyiz, diye.

-

*Malum kara tahta:
https://www.good.is/articles/regrets-ive-had-a-few?utm_campaign=Echobox&utm_medium=Social&utm_source=Facebook

*Bu maddelerin ilhamı: http://www.lifehack.org/articles/communication/when-you-start-pursue-your-dreams-these-13-things-will-happen.html