Sayfalar dolusu yazsam ne, yazmasam ne?
İki beden.
Gerçek.
İki can.
Gerçek.
İki yürek.
Gerçek.
İki inanç.
Gerçek.
Yüz gün.
Gerçek.
Açlık.
Gerçek.
Açlığın yüzüncü günü.
Gerçek.
İnsan olmaya dair yüz günlük süreç.
Hakikat.
En son yazının bir yerinde “bize benzemeyini sevmek” diye yazmışım. Belki bunu nasıl yapabileceğimizle ilgili de yazarım ama bugün açlığın yüzüncü günü.
Bugün iki insanın ölüme ilerleyişini izlediğimiz yüzüncü gün.
Bu yasananin kolaylıkla, saygıyla sonlandırılması için neler mümkün?
Bize benzemeyeni kolaylıkla, saygıyla, neşeyle kabul etmek ve sevmek için neler mümkün?
Soralım bakalım, evren bize ne diyecek.