Ertuğrul Özkök: Noel günü sanat galerisini açtıran Külliye mensubu kim?

Ertuğrul Özkök, eşinin adına gönderme yapan "Tansu'ya Mektuplar" başlığı altında yazdığı ve "newsletter" olarak paylaştığı yazılarında bugün, Miami Art Basel Sanat Fuarı ve haftasından Miami Art Basel Sanat Fuarı ve haftasından izlenimlerini aktarmata devan etti. Özkök, Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın'ın Noel'de kapalı olan Hilton Asmus Gallery’i rica üzerine açtırarak ziyaret ettiğini yazdı.

Özkök'ün "Noel günü sanat galerisini açtıran külliye mensubu kim?" başlıklı yazısı şöyle:

Noel günü sanat galerisini açtıran külliye mensubu kim?

Miami Art Basel sanat fuarında ikinci ve son günümüz bugün…
İkinci gün Miami Kongre Merkezi'ndeki ana salonları gezdim.
Ama önce başlıktaki sorunun cevabından başlayayım, çünkü gezinin gazetecilik diliyle en “Juicy” olayı buydu.
Düşünebiliyor musunuz içinde “külliye” var, "Noel tatili” var.
O tatil günü günü açtırılan bir sanat galerisi var.
İsterseniz başından başlayayım.

Mersinli ailenin sanat galerisi sahibi kızı

Bir akşam önce Contemporary İstanbul gecesinde sanatçı Bedri Baykam'la karşılaştım.
İki 68'li ve eski Ankaralı, eski Parisliyiz: her karşılaşmamızda konuşacak çok şey oluyor.
Bedri'nin 4 eseri Miami'de aynı zamanda açılan “Art Context Fuarı'nda” sergileniyor.
Beni oraya davet etti.
Eserlerinin sergilendiği yer Hilton Asmus Gallery…
Gittiğimde Bedri trafiğe takıldığı için henüz gelmemişti.
Ben de galerinin sahibi Arica Hilton ile tanışıp sohbet ettim.
Soyadı Hilton ama Mersinli bir ailenin kızıymış.
Chicago'da doğmuş. Soyadı Hilton olan biriyle evlenip boşanmış. Ama bu Hilton'un bildiğimiz Hiltonlarla ilgisi yokmuş.
Türkçeyi kırık bir aksanla konuşuyor.
Çok güzel bir galeri. Merkezi Chicago'daymış.
Türkiye'de bazı varlıklı kişilerin evinde gördüğüm harika yüzücü heykellerini yapan Carol Feuerman'ın ve Christina Mittermeier'in bazı eserleri vardı. Hepsi iyi seçilmişti.

Noel günü Türk Büyükelçiliği'nden gelen ilginç bir rica telefonu

Bedri'yi beklerken geçtiğimiz Noel'de kendisini çok etkileyen bir olayı anlattı.
ABD'deki Türk Büyükelçiliği'nden aramışlar.
Üst düzey bir devlet yetkilisinin ertesi gün gelip galerisindeki bazı eserleri görmek istediğini söylemişler.
Hliton, “Ama yarın Noel ve bütün çalışanlar tatilde” demiş. Büyükelçilik yetkilisi gelen ziyaretçinin çok görmek istediğini hiç olmazsa yarım saat için açıp alamayacağını sormuş.
“Bu kadar istekli bir sanatseverse gelir açarım tabii” demiş.
Ertesi gün galeriyi açmış.
Gelen kişi Cumhurbaşkanlığı Danışmanı İbrahim Kalın'mış.
Epey kalmış galeride. Birçok soru sormuş.
“Aynı zamanda müzikle de ilgileniyormuş. Bir Türk devlet yetkilisinin sanatla bu kadar ilişkili olması çok hoşuma gitti ve gurur duydum” diyor.
Evet benim için Miami sanat günlerinin en ilginç ayrıntılarından biri buydu.
Tabii sonra Bedri ile sohbet başladı.Bu arada Miami Başkonsolosumuz Feyza Barutçu Altuğ ve eşi Nehir Altuğ da galeriyi gezmeye gelmişti.

Bedri'yi etkileyen Beat Generation yazar ve sanatçılar 4D tabloda

İstanbul'da Piramid Galerisi'nden bildiğim 4D eserini getirmiş buraya.
Benim de çok beğendiğim eserler bunlar.
Tabii ki bizim neslimizi çok etkileyen Jack Kerouac gibi yazarlar, Jackson Pollock gibi ressamların etkilerini yansıtan harika bir tablodur “Exprressive Beat.”
Zaten sergideki eserlerden biri de “Genç Jackson Pollock” adını taşıyor.

Bedri şapkası ve siyah kostümüyle Saint Germain Belle Epoque'den fırlamış gibi

Tabii madem Miami Art Basel Fuarı'ndayız, Bedri Baykam'ın şapkası ve kıyafetinden söz etmeden de geçemem.
Herhalde buradaki Türklerin en avantgarde kıyafeti ondaydı.
Aslında avantgarde değil vintage demek daha doğru.
Çünkü ceketi, şapkası, üzerinde madalya ekibi düğmeleri ile Paris Belle Epopue ile 1950'ler Saint Germain arasında kararsız kalmış gibiydi.
Çok yakışmış ve çok da sevdim.
Bence rengarenk bluemint gömleğimle yanında daha çok bir “Hawaii hulahopçusu” gibi kaldım.
Ama bir gün önce Kongre binasında sergiyi gezerken iki kişi durdurup iki sezon önce aldığım blumint gömleğimi sordu.
Şunu da belirteyim. Miami'de kaldığım sürece beyaz Abdullah Kiğılı sneaker, Mudo ceket, blumint gömlek, mavi tişört ve blue jeanli gezdim.
Tamamen milli ve yerli yani…2

Miami'de hafta boyunca en başarılı 'event' neydi?

Şimdi geliyorum, bana göre bütün Miami Sanat Haftası'nın en başarılı ve ilginç “event”ine…
Türkçeciler lütfen kızmayın, üç gün boyunca buranın havasına girdiğim için dilim de biraz kaydı.
Abarttığımı sanmıyorum, hatta hiç şüphesiz diyeceğim, sanat haftası boyunca burada yapılan yüzlerce davetin en başarılısı Bodrum Maçakızı'nın “event çadırındaydı.”
South Beach denilen şehrin en eğlenceli plajında kumların üzerine kurulan devasa bir çadır bu.
Maçakızı'nın sahibi Sahir Erozan yarı Amerikalı sayılabilecek bir işletmeci. Clinton yıllarında Washington'da Demokratların buluşma yeri olan City's'i o kurmuş ve işletmişti.
İstanbul'da Boğaz'daki evi hâlâ Amerika'dan gelen çok üst siyasetçi, iş insanı, sanatçının uğramadan geçmediği bir yerdir.
Sahir burada galiba ikinci defa böyle bir davet yapıyor.
Belediyeden o sahilde nasıl çadır kurma izni aldığına şaşırdım.

Bir software mimar ve masalar nereden geldi?

Çadırın tavanını ünlü sanatçılarımızdan Elif Uras ve İdil İlkin hazırlamışlar. “Software mimar”, Mehmet Ali Uysal çadırın mimari tasarımını yapmış.
Büyük bir çaba var yani…
Geceye 1500'ü yakın insan davetliydi.
Masalar, oturma grupları Türk Hava Yolları tarafından İstanbul'dan taşınmış.
Ortadaki klasik Maçakızı barı ise İstanbul'da yapılıp getirilmiş.
Masalardaki bardaklar Paşabahçe Nude'du.
Nude artık premium bardak ve kadehin kralı haline geldi.
Resmen bağımlılık yapıyor.

İstanbul'da sordular lahmacun var mı, fiyatı ne?

Gelelim menüye…
Tabii Bodrum Maçakızı söz konusu olunca daha İstanbul'dayken bazı muzip gazeteci arkadaşlarım sormaya başladı:
Lahmacun var mı? Fiyatı kaç dolar? Türkiye'den ucuz mu pahalı mı…
Maçakızı'nın meşhur pazar brunch menüsündeki mantı olacak mı…
Hayır benim kinayeci, muzip güzel kardeşlerim. Lahmacun ve mantı yoktu.
Ayrıca davetti yani yemekler paralı değildi.
Tatmin olduysanız ciddiyete dönelim.
Hiç abartmadan söyleyeyim.
Son zamanlarda gördüğüm en zarif menüydü diyebilirim.

Külliye'nin meşhur ejder meyveli smoothie'si kadar renki bir menü

Menü şöyleydi:
(*) Golden Volzhenka havyarı ve Mango tartalin.
Dom Perignon 2010 (Dom Perignon'un Ekzekütiv şefi Marc Fadiga tarafından seçilmiş)
(*) Bekletilmiş uzun taneli Carnaroli pirinçli risotto; taze beyaz türüf mantarı ve kaya yengeci ile
Napa Vadisi'nden, filtre edilmemiş Newton Chardonnay şarabı (Maçakızı Villa Şefi Carlo Bernardini tarafından seçilmiş)
(*) Baharatlı kumkat ve hibiscus çiçeği köpüğü ile fırınlanmış Mole Poblano soslu deniz tarağı….Dom Perignon 2008 ile (Dom Perignon Egzekütiv şefi Marco Fadiga tarafından seçilmiş.)
(*) Ağır ateşte pişirilmiş kısa kaburga , ızgara patlıcan, eski kaşar püresi ve yeşillikle…Filtre edilmemiş Napa Newton Cabernet Sauvignon 2018 ile (Maçakızı Egzekütiv şefi Aret Sahakyan tarafından)
(*) Tatlı olarak: Maskarpon kremalı milföy, lime ve taze böğürtlen…Chateau d'Yquem 2011 (Maçakızı Villa Egzekütiv şefi Carlo Bernardini tarafından)
İsimler bir zamanlar Külliye'de verilen davetlerin menüsündeki isimlerden biraz daha tanıdık olsa da epey zengin…
Masada birlikte oturduğum hemen herkesin ortak izlenimi şuydu:
Olağanüstü bir menü ve olağanüstü iyi yapılmış…
Böyle zarif bir yemeği özlemişim.
Gördüğünüz gibi Maçakızı Aret Sahakyan ve Carlo Bernardini gibi iki ünlü şefini getirmiş buraya.

Akla gelen soru: Menünün altunda yazılı o üç isim ne?

Sanırım benim gibi sizin de aklınıza şu iki soru gelmiştir.
Bu kadar üst düzey ve pahalı bir organizasyon için kimler sponsorluk yaptı?
Taşıma işini THY yapmış.
Menünün altında ise üç isim yazıyordu.
(*)Dom Perignon: Dünyanın bir numaralı lüks marka grubu LVMH'nin (Louis Vuitton, Moet Hennessy) premium şampanya markası.
(*) Uludağ : Bursa merkezli Türk alkolsüz içecek grubu.
(*) Volzhenka: Paris merkezli çok ünlü bir havyar markası. Bir aile şirketi olarak kurulmuş. Hazar bölgesi havyarları ile tanınıyor.

Masalarımızda Bursa'daki Petek Apartmanı'ndan 4 imzalı bir şişe

Bu arada Uludağ markasını bu iki büyük marka ile yan yana getiren Uludağ'ın sahipleri Levent ve Ömer Kızıl'ı da kutlarım.
Bir marka imajı böyle yükseltilir. Tabii masalara servis edilen Dice Kayek imzalı Uludağ maden suyu şişeleri de pek çok yabancının dikkatini çekti.
Dice Kayek markasının kurucuları Ece ve Ayşe Ege, Bursa'da ünlü Petek Apartmanı'nda Levent ve Ömer Kızıl kardeşlerle birlikte büyüdüler. Miami'de yoktular ama kulakları epey çınlatıldı.

Biliyorum aklınıza şu soru da gelmiştir mutlaka

Aklınıza bir de şu soru gelmiş olabilir:
Bu da ötekiler gibi “Türkün Türk’ü ağırladığı” bir davet miydi?
Kesinlikle değildi.
Tanınmış birçok Türk vardı.
Ama tanımış ve tanımadığım birçok yabancı da vardı.
Onların sayısı Türklerin belki üç dört katından fazlaydı.
Mesela Mudo mağazalarının kurucusu Mustafa Taviloğlu beni, geçenlerde Stone Island markasını da alarak büyüyen Moncler markasının kurucusu ve sahibi ile tanıştırdı.

THY'nin sürprizi Johnny Depp mi yoksa George Clooney mi?

Dün Türk Hava Yolları'nın herkese “Voaavvv “ dedirtecek bir ünlüyle görüşmeler yaptığını yazmıştım.
Dünden beri adayan arayana…
İnanın ben de bilmiyorum dedim.
Özellikle kadınlar ikiye bölünmüştü.
Bir bölümü “Johnny Depp” öteki bölümü ise “George Clooney” diyordu.
Üzgünüm arkadaşlar ikisi de değilmiş…
Üstelik daha kötü bir haberim var.
Ben yanlış anlamıştım. Görüştükleri marka yüzü olacak bir kişi değilmiş.
Sponsor olacakları bir kurummuş…
THY geçmişte Manchester United ve Barcelona'nın sponsoruydu…
Bu defa kim acaba?
Formula 1 mi?
PSG mi (Paris Saint Germain)…
Hiç fikrim yok… Sadece “Voaaavvv” dedirtecek bir şeymiş…

Bekle Cihangir işte dönüyorum vatana

Evet bütün dünya sanat çevrelerinin gözünün çevrildiği Miami Art Basel Sanat Fuarı ve haftasından izlenimlerim bunlar.
Sizi memleketin bitmeyen meselelerinden, konuşan kafaların ceberrütünden iki gün olsa da kurtarabildiysem ne mutlu bana…
Ama isterseniz, “Memleketin bunca meselesi varken sen nelerle uğraşıyorsun” deyip kalayı basabilirsiniz de…
O zaman tekallüs etmiş (kasılmış) hançerinizi biraz gevşetip, rahatlatabildiysem yine ne mutlu bana…
Bugünden itibaren vatana dönüyorum ve objektifimi seviyeli magazinin mutena muhiti Upper Cihangir'e çeviriyorum yine…
Gerçi son zamanlarda çok sıkıcı bir yer haline geldi ama olsun…
Yerli ve milli olsun bizim olsun…