Burcu Karakaş*
Cumhuriyet’e yapılan operasyonla gözaltına alınan ve adli kontrol şartı ile serbest bırakılan Aydın Engin ile gazetedeki odasında buluşuyoruz. İlk sözü, “Nasılsınız? Ben gayet iyiyim çünkü” oluyor. Söyleşimiz ara sıra ziyarete gelen okurların geçmiş olsun dilekleriyle kesiliyor. Kendisiyle gazetenin geleceğinden tutuklu yönetici ve yazarlara kadar Cumhuriyet’i konuşuyoruz:
31 Ekim’de gerçekleşen operasyon Cumhuriyet çalışanlarına sürpriz oldu mu? Siz mesela, bekliyor muydunuz?
Kendi aramızda sohbet olarak, “Bize bir şey yapacaklar” diyorduk. Özellikle Olağanüstü Hâl ilan edildikten sonra… “Ne yaparlar bize” diye çok konuştuk aramızda. Bazen fikir jimnastiği bazen sululuk yaptık. Ancak bunu tahmin etmemiştik. Sabahın köründe evin sekiz polisle basılacağı. Tamam, polisler kötü davranmadılar ama 7’ye çeyrek kala polisler geliyor ve evi ciddi arıyorlar.
Ciddi aramadan kastımız nedir?
Bir kere kitaplara, CD’lere bakıyorlar. İmralı Tutanakları diye bir kitap çıkmıştı. Yasakmış, haberim yoktu. Gazetecilere kitap gönderirler. Posta kutumda bulmuştum. Bir de Fehim Taştekin’in çok güzel kitabı Rojava: Kürtlerin Zamanı var. Onları aldıklarını gördüm. Bir daha alacağım hattâ. Lenin ciltleri vardı rafın üstünde. “Bu ne” dedi. “Lenin” dedim. Bir şey demedi sonra. Belki de bilmiyordu. Cep telefonuna ânında el koydular. Diğer arkadaşlarıma da böyle olmuş. Laptopu aldılar. Tabletimi aldılar. Oya Baydar bir hamleyle kendi laptopunu kurtardı. Gözlerini kocaman açtı, “O benim” dedi. Karınızın çamaşırlarının olduğu çekmeceye de bakmacasına bir arama yani, üstünkörü bir arama değildi. Her gelen ekibin tutumu farklı. Bazı arkadaşlarıma kelepçe de vurdular. Hakan Kara’yı biliyorum mesela vurulduğunu. Bana olmadı. İki karar gösterdiler. Bir tanesi arama emri. Bir liste yapmışlar, 14 kişilik. İçinde Can (Dündar) da var. Akın Atalay da var. Ben biraz tecrübeli olduğum için, “Sırf ev araması mı yoksa gözaltı da var mı” dedim. İkinci kâğıdı verdi. Orada da gözaltı listesi vardı.