Endonezya'nın başkenti Cakarta'nın merkezine pek uzak olamayan Petamburan'da yaşayanların çoğu, kaçak işçi.
Bu aile, el emeği ile günde yaklaşık 7 euro kazanıyor. Karın tokluğu için günde 1000 adet üretmeleri gerekiyor. '
Ev kadınlarına kredi
Endonezya nüfusunun yarısı resmi yoksulluk sınırının altında yaşıyor, yani günde 2 eurodan daha az kazanıyor. Veronica Colondam ise bu durumu değiştirmek için çaba gösteriyor ve kurduğu YCAB adlı organizasyon ile kadınlara ufak çaplı kredi vererek iş kurmalarını sağlıyor.
Colondam bugün Petamburan'da ufak işletme kuran kadınlar ile buluşuyor. Çoğu seyyar satıcılar için yemek pişiriyor. Ibu Sulami, büyük bir gururla 150 dolarlık kredi ile kendine pirinç ve pilav makinesi aldığını anlatıyor. 54 yaşındaki kadın artık arkadaşlarını eve davet edecek kadar para kazanabiliyor:
"Hepsi ufak çaplı işletmeci ancak bunu istedikleri için değil, aksine bir şekilde geçimlerini sağlamak zorunda oldukları için. Onlara ufak bir sermaye veriyoruz ve bununla işletmelerini ayakta tutabiliyorlar, hatta büyütebiliyorlar bile. Bu ek iş, onlar için çok önemli. Bu sayede çocuklarını okula gönderebiliyor, onların servis ve öğle yemeği masraflarını karşılayabiliyorlar."
Aylık 1 euro masraf çok geliyor
Şimdiye dek yaklaşık 100 bin kadına ufak çaplı kredi verildi. Uzun vadede yoksulluğun sona erip refah düzeyine ulaşılması hedefleniyor. Ancak sosyal girişimci Colondam, bunun ancak çocukların daha iyi eğitim alabilmesi ile sağlanabileceğini düşünüyor. O nedenle YCAB'e ait okul ve eğitim merkezleri de bulunuyor. Okul masrafları aylık 1 eurodan daha az ancak birçok insan için bu para bile çok fazla.
"Hasta babaanneme bakabilmek için çalışmak zorundayım. Okul masrafları için de. Ayrıca mutlaka bir cep telefonu almak istiyordum. Çok çalıştım ve başardım."
15 yaşındaki Hervina'nın artık bir cep telefonu var, ayrıca okula devam ediyor.
Yaşı daha büyük öğrenciler ise hem pratik hem de teorik eğitim alıyorlar. Bu, Veronica Colondam için en baştan itibaren büyük bir öneme sahip. Bu genç adamlar ileride bilişim sektöründe çalışabilirler. Bu öğrencilerin yüzde 78'si daha sonra bir iş buluyor.
Ticari girişimci olarak kabul ediliyorlar
YCAB'in finansmanı ise çok karmaşık. Zira Endonezya'daki sosyal girişimciler, ticari girişimciler olarak kabul ediliyor. O nedenle Veronica Colondam ve ekibinin, eğitim merkezini ayakta tutabilmek için sponsor ve bağışçılar bulması gerekiyor. Colondam'ın ana görevi, büyüyen işletmelerin organizasyonu. Ama 3 çocuk annesi Colondom, en çok eğitim merkezlerinden birinde bulunmayı seviyor.
"Burada onlar ile iletişim içinde olmak çok önemli. Benim için işin kişisel boyutu daha önemli. Çünkü bu bana enerji veriyor."
Hepsinin bir hayali var
Öğrenciler, yoksul ailelerin çocukları. Hepsinin bir hayali var, tıpkı bir zamanlar okulu terk eden ama şimdi çalışkan bir öğrenci olan Dani gibi.
19 yaşındaki Dani, otomobil tamirciliği öğreniyor ve ilk sınavları başarıyla geride bırakmış.
Endonezya ekonomisinin iyi eğitimli genç insanlara ihtiyacı var, tıpkı onlar gibi. Ancak ekonomik büyümeye rağmen devletin yatırımları çok az.
"Ekonomi politikaları açısından bakılırsa büyüme iyi. Ama piramidin altındaki insanlara ne olacak. Yoksul ve zengin arasındaki uçurumu ölçen Gini katsayısı kötüleşti. Bu bağlamda iyiye gittiğimizi söyleyemem. O nedenle çok daha fazla insanın piramidin üst tabakalarına çıkmasını ve eğitim sayesinde daha iyi imkanlara ulaşmasını sağlamak zorundayız."
Veronica Colondam'ın çabaları, Petamburan'daki birçok insana yeni bir şans tanıyor. Zira burada kalmayı isteyen yok denecek kadar az.