Aydın’ı kaybettik, Aydın Engin’i. Dün.
Yalnız görünürde değil, derinde komünist bir yoldaşı.
Bu kadar değil; bin dert bin tasa içinde gülümsemeyi,
tırmıklamayı bilen, başaran bir Ödemiş efesini.
O bize ‘60’lardan beri bir yol gösteren oldu.
Omuzundan keder, yüzünden hüzün, gözlerinden neşe
eksik olmadı. Onu yalnız sevgilimiz Oya ve oğlu Ekim değil,
hepimiz kaybettik, epey epey eksildik. Ne desem, ne desek az.
Artık dünya ve biz biraz daha kıraç ve çorağız. Güle güle Aydın.

Nazar Büyüm

Nazım’dan:

MATEM MARŞI………..

Çan

      çalmıyoruz.

Çan

     çalmıyoruz.

Yok

     sala

            veren!

Giden

     o

biten

     bir

şarkı değildir…

O
büyük
bir
ışık
gibi döğüştü.
Kasketli
bir güneş
halinde düştü.

Çan

       çalmıyoruz.

Çan

       çalmıyoruz.

Yok

       sala

            veren!

Bu

      giden

            bir

                biten

                    şarkı değildir……