Ben de şükür o kadar büyüdüm sonunda. Gençlik yorulma ihtimalini anlamamakmış, bunu sezecek yaşa geldim. İnsan kaybede kaybede büyüyormuş, onu da gördük. Ve biz seninle beraber yorgun bir kadını, yorgunluğa ve kayıplara direnen bir kadını beraber kaybettik. Demet’ciğimiz Börtücene. Kitaplarını daha yayımlanmadan okuyuşu ve bana sanki en leziz dedikoduyu verir gibi, "Çok sağlam bir kitap geliyor," deyişi geliyor aklıma. Şarabından bir yudum alışı, sigaradan bir nefes. O sessiz ânı ballandırışı. Biraz sormaya kalksam, "Canım sen de çıkınca okursun!" diye müstehzi nazlanması. Ve sonra birden uzaklara dalıp senin yazdıklarını okuduktan sonra uzun uzun düşünerek vardığı bir düş aleminden 'bildirişi'. "Şimdi insan Ececiğim..." diye başlayan o demli cümleler...

Sen bende artık biraz da Demet’sin. Biz artık biraz da birbirimiz için onun yadigârı sayılırız, değil mi?

Ömründen hiç kimse eksilmeden geçsin gelecek yıllar Oya Baydar. Çoğal hep. Dileğim bu. Doğum günün kutlu olsun.