Adı pek duyulmamış (sonra kendisinden uzun uzun söz edeceğim) bir sanatçımızın ilk filmi. Sinemamızın hayli üretken olduğu şu günlerde, benim için sürpriz oldu. Bir başyapıt değilse de birçok açıdan çok özel bulduğum filmi sizlere tanıtmaya çalışacağım.

Karşımızda bir aile var. Bir karı-koca ve altı yaşındaki oğulları Emre. Karı-koca olan Ayşe ve Salih bizleri önce fizikleriyle çekerler. Hayır, moda olduğu üzere dizilerden veya Kelebek’ten fırlamış çekicilikleriyle değil. Tersine, ilk bakıştaki iticilikleriyle!..

Rosinante filminden bir kare

Aman, alınmasınlar… Yüzü çok hoş olsa da kafasının kelliğiyle dikkat çeken Salih ve upuzun burnuyla göze çarpan Ayşe... Salih çıplak başını mümkün olduğunca örter. Ayşe ise etrafa ürkek bakışlarıyla bakar durur. İkili İstanbul’da mali zorluklarla boğuşarak iş peşinde koşar. Erkek her şeyi dener; bu arada motosiklet şoförlüğü diye yeni bir meslekte çalışmaya başlar. Ama işler kötü gidince her şeyi satarlar. Ellerinde bir tek araç kalır: Rosinante denen şık ve zarif bir motokar...

Rosinante filminden bir kare

Vaktiyle mimarlık eğitimi almış kadın telefon başında sigortacılık yapmayı dener. Evden çalışarak... Ama sanki asıl işleri birbirlerine laf atıp habire kavga etmektir!.. Küçük Emre ise hiç konuşmaz, ağzını bile açmaz. Bilinmeyen bir hastalık onu sanki ebedi sessizliğe mahkûm etmiştir.

Artık hayatlarındaki belki en önemli şey ise o motosiklettir. Rosinante adı nereden geliyorsa... Karı-kocanın ve binemese bile Emre’nin en büyük gözdesidir ve sanki onları hayata en çok o bağlamaktadır. Hep birlikte onu yıkar, sahilde rakı içmeye onunla gelir; bu güzel kentin, yani İstanbul’un arka sokaklarından ana yollarına, gecesinden gündüzüne, köprülerinden mezarlıklarına Rosinante ile gidip gelirler. Hatta oğlan onun üzerinde uyur.

Rosinante filminden bir kare

Öte yandan Emre hayata katılmayı inatla reddeder. Bir yaş gününü bile aileye zehir edecek kadar... Arada maddi zorluklar çifti zorlar; oturdukları evden çıkmaları da istenir. Ayşe annesine danışır: Ama telefonda... Giderek ikisinin de sağlığı bozulur. Ayşe’nin burnu kanar; Salih ise iyice yatağa düşer. Ayşe onu besler, bir ara üzerine bir sürü ağırlık koyar. Filmin en matrak sahnelerinden biri!.. Ayşe hastayken ev işleri Salih’e kalır. O da becerisini gösterir. Öylesine yemek yapmak, taze fasulye ile midye dolmasını birlikte pişirmek kolay mıdır?

Rosinante filminden bir kare

Böylece, son dönemde bize sunulan belki en güzel ve etkileyici İstanbul manzaraları fonunda, kendine özgü bir aile dramı izleriz. Ama birden asıl kıyamet kopar; Rosinante çalınır!.. Koskoca şehirde onu bulmak kolay mıdır? Herkes yollara düşer; kentin en şüpheli ve ürkünç semtlerini o zaman görürüz. Tüm aile motorun peşindedir; Ayşe ise tam dedektiflik oynar. Ama belki asıl mutluluk bu acılardan sonra gelecektir. Olur a...

Rosinante filminden bir kare

Bu kendine özgü film, Baran Gündüzalp’ın hayalinden, kaleminden ve yönetiminden geçerek karşımıza geliyor. Gündüzalp, Anadolu Üniversitesi İletişim Bölümü’nden mezun olmuş. Özellikle kısa filmleri, ayrıca reklam, grafik ve görüntü çalışmalarıyla da dikkat çekmiş; bu dallarda ödüller toplamış. Bu ilk filmi için ona hoş geldin demek isterim. Arda Yıldıran’ın görüntüleri de kusursuz.

Oyuncular da gayet iyi. Salih’de Fatih İbrahim Sönmez, Ayşe’de Nilay Erdönmez, küçük Emre’de Can Demir rollerine cuk oturmuş. Rahat ve olgun bir kamerayla çekilmiş, müziğe başvurmayan bir film. Belki çok akışkanlığı olmayan, sakin ve özgün bir yapım. Ama bu özgünlüğün birçok sinefili çekeceğine inanıyorum.

YARIN: GLADYATÖR- 2