Ahmet Hakan benim dünkü yazıma takmış.
Takmazdım ama benim üstümden X kuşağı kadınlara da takıyor.
Onlar adına ben de ona takacağım bugün…
*
Hürriyet’in genel yayın yönetmeni dün 45-60 yaş kadınları hakkından yazdığım yazıyı “görmüş” ve benim için de şu teşhisi koymuş:
“Bir insan bu kadar mı kendinin parodisi haline dönüşür?”
*
Bak, sevgili Ahmetciğim...
Allah izin verirse 8 Nisan günü 78 yaşıma gireceğim.
O gün senden bir yaş günü mesajı bekliyorum.
Benim 80'ime merdiven dayamamın sana özel bir keyif vereceğine eminim.
Şöyle güzel bir Fransız lafı vardır:
“Kızdıklarımın mutsuz olması yetmez, bedbaht olmalı…”
Eminim seni çok mutlu eder…
Söz 60’ına girdiğin gün ben de sana aynı mesajı atacağım.
*
Şimdi gırıgırı bırakıp asıl meseleye gelelim.
Önce şunu bilmeni isterim; hayatımda hiç korkmadığım şey kendi kendemin parodisi olabilmektir.
Mizahı severim, komik olmaktan da korkmam.
Yaşım büyüdükçe cesaretim de artıyor.
*
Bak, sen de 60’ına merdiven dayadın.
Saçları öyle öne boşaltmak o yaşta bir erkeği pek kurtarmıyor.
Dur ona da geleceğim ama önce şu yazımla ilgili konuyu bir halledelim.
Dikkat ettiysen senin için, yazımı “görmüş” dedim, “okumuş” demedim.
Önce onu bir izah edeyim.
*
Bak koskoca bir gazetenin genel yayın yönetmenisin.
Vazgeç artık şu 15 yaşındaki sosyal medya bağımlısı çocuk triplerinden.
Fena alıştın bu X’e bakıp üç beş cümle üzerinden kağıt üzerine kopya çekmeyi.
Üç paragraflık yazı okumaya bile tahammülün kalmadı.
Sadece başlığa bakıp saldırıyorsun ona buna.
*
Belli ki benim yazımın da sadece başlığını okumuşsun ve döşenmişsin bana...
İki paragraf aşağı gidebilseydin şunu görecektin; bunları söyleyen ben değilim kardeşim.
New York Times gazetesi.
Senin gazeten gibi değil. Dünyanın en prestijli gazetelerinden biri…
Kamu ortaklığı gibi fonlardan falan çöplenmiyor.
Reji odalarına, yazı işleri masasına oradan buradan telefon gelmiyor.
*
12 milyon paralı abonesi var.
Genel yayın yönetmeni de senin gibi sadece üç cümlelik sosyal medya paylaşımlarını ve başlıkları görüp gazete yapmıyor.
Yani ekibi okumuş, incelemiş, inceletmiş ve tam sayfalık o koskoca yazıyı yayınlamışlar.
İşte o gazete anlatıyor 45-60 yaş kadınını…
*
Adresin yanlış.
Ben işte o gazetede çıkan bir yazıyı anlattım sadece.
Yani….
“Don’t shoot the pianist” kardeşim.
Kendini üç satırın üzerine geçemeyen bir kültüre hapsettiğin için , gidemiyorsun oraya kadar ve sonunda işte böyle madara oluyorsun.
Söyle bakiim şimdi kim kimin parodisi…
Hani seçim gecesi halini sosyal medyada çok güzel TT parodisi yapmışlardı ya, işte o geldi bugün seni okurken gözümün önüne…
Muppet Show’da balkondan guruldayan iki ihtiyardan sağdaki gibisin vallahi.
*
Gelelim 45-60 yaş kadınına ettiğin hakarete…
Resmen alay ediyorsun…
21’inci yüzyılda bu nasıl bir kültürdür kardeşim?
Hadi kadınlara saygın yok, kendi yaşındaki erkeğe saygılı ol bari.
Sen de X kuşağı erkeğisin yahu…
Aynı yaştasın alay ettiğin o kadınlarla…
Ah, keşke sen de bir duyabilsen onlar senin hakkında ne düşünüyor diye…
*
Bak bu konuda savaşı kadınlara bırakmam…
Savaşırım seninle. Çünkü üzerine iki kitap yazdım o kadınların.
*
Sana gelince…
Öyle bir yaştasın ki…
Orta yaş krizi diyeceğim ama o yaşı şimdiden geçmişsin.
Yakın, çok yakın gelecek sana iyi şeyler vadetmiyor.
*
Yarın 60 mı…
Böyle yazmaya devam edersen Nişantaşı’nda yaşlı, flörtöz halinle bir masaya oturduğunda o yazılar yapışır paçana…
“Hadi yürü git dede” derler ve o çok sevdiğin Ahmet Hamdi Tanpınar tripleri de kurtaramaz seni.
Hayallere dalarsın, kaybolmuş o eski güzel Çınaraltı günlerinle baş başa kalırsın.
Üç beş yaşlı edebiyat nostaljiğinden başka kimse bakmaz yüzüne vallahi…
Yani bulaşma X kuşağı kadınlarına…
*
Son bir tavsiye…
Yazımı başlığında bırakmayıp sonuna kadar okusaydın, bir kelime var onu da görürdün.
“Homo sersemus”
İşte, o tip erkeklerle aynı otobüse binme kardeşim.
Hürriyet genel yayın yönetmenine yakışmaz.
Bilirim benim gibi sen de kadınları seversin. Sana da uymaz…
*
Bir de kendi kendinin parodisi olmaktan sakın korkma.
Zaten öylesin.
Zaten o yaşlarda hepimiz öyleyiz.
Hadi, şimdi üşenme de yazımın başlığından sonraki bölümlerini de bir oku…
Belki o zaman takmayız birbirimize…