Öğretmenliğin kaynağı sevgidir. Dışişleri Bakanı olduğum günlerde büyükelçiler eski alışkanlıkla 'Hocam' derlerdi, sonra 'Özür dilerim Sayın Bakan' derlerdi. 'Hiç özür dilemeyin böyle bir şey için' dedim. Bakanlık geçici, hocalık bakidir. Bir gün bu makamları bizden sonra gelenlere bırakacağız. Başbakanlık dahi geçici, hocalık kalıcıdır.
İlkokul öğretmenleri kurucu inşa döneminin mimarlarıdır. Yoğurduğunuz beyinleri üniversite hocaları hazır olarak alıyorlar. Öğretmenliğin en önemli aşamasıdır. Sonra ortaöğretim. Tam da şahsiyetin belirlendiği dönem. Biz üniversite hocaları sütunların inşa edildiği binaya çatı yaparız. Sütunlar sağlamsa, lisede ortaokulda üniversite hocası ince işçilik yapabilir.
Müzeyyen Hocam bir müsamere için bana 'Başbakan sen olacaksın' dedi. Hayatımdaki ilk başbakanlık deneyimim odur. Hiçbir zaman düşünmemiştim, bilim adamlığını tercih etmiştim. Ama Müzeyyen Hocam herhalde o zaman bana öyle bir dua etti ki... Müzeyyen Hocam ile irtibatı hiç kesmedim. Hayatı öğrencileri ile doluydu, hiç evlenmemişti. Müzeyyen Hocamın son anına kadar başucunda 'Başucuma bir şey gelirse oğlum Ahmet'i arayın' diye telefonu yazıyordu. Bir gün telefon geldi... Mezara ellerimle koydum. Bu emin olunuz benim meziyetim değil. Bir ilkokul öğretmeninin hayatında ne kadar iz bırakabileceğini anlatmak için söylüyorum.
"Ders en ilahi görevdir"
* Ders söz konusu olduğunda başka bir ek unsuru yanınızda taşımayın. Ders en ilahi görevdir. Zihninizde başka hiçbir şey olmamalıdır.
* Öğretmenlik dersle sınırlı değil. Kurduğunuz ilişki hayatı kuşatsın.
* Sürekliliği olmalı bu işin. Öyle bir ilişki kurun ki öğrencilerinizle kalıcı olsun.
* Öğrencilere mutlaka kalıcı izler bırakacak sözler söyleyin.
* Mekanik değil, organik bir bilgi aktarımı olmalı. Bilgisayardaki Google benzeri bilgi aktaran kaynaklardan ayıracak şey, bilgiyi mekanik bir nesne olarak değil, şahsiyetleriyle bütünleştirecek bir şekilde sunmak olmalı.