Fransız yazar Corinne Maier'in iki çocuğu var ama en küçük çocuğunun evden ayrılması için sabırsızlanıyor. Maier çocuklarının onu "aşırı yorduğunu ve iflasın eşiğine getirdiğini" söylüyor.
Anne ve baba olmayı açıkça eleştiren Maier'in sözleri dünya çapında pek çok anne ve babanın dikkatini çekti. Aşağıda çocuk sahibi olmanın pişmanlığı yaşayan ebeveynlerin yorumları ve farklı görüşte olanların yanıtlarından bir derleme var.
"Anne olduktan sonra kendini bomboş hisseden tek kişi olmadığımı bilmek iyi bir şey. Her iki çocuğumu da çok sevmeme rağmen bugün onları doğurmamış olmayı istediğimi hissediyorum. Çocuk yetiştirmek çok pahalı olduğu gibi kadınlar için 35 yaşını aşmayı beklemeden yapılırsa kariyerdeki ilerlemeye de engel olabiliyor. Anne olmanın getirdiği pek çok mutluluk var ancak ben aşırı yorgun ve eksik hissediyorum".
"Parçalanmış bir ailede büyüdüğüm için her zaman büyük bir ailenin parçası olmayı hayal ettim. Harika bir kocam var ve üç çocukla sıkışıp kaldım (bu doğru bir sıfat). "Ne dilediğine dikkat et" sözü hiç bir zaman bu kadar delici olmamıştı. Bunu yazarken kızım boynuma asılıyor. Onun bana anne diye bağırmadığı ve kavga etmediğini duymadan "sevgi dolu evimde" tuvalete bile gidemiyorum. Noel yaklaşıyor ama ben heyecan yerine kocamla uçağa binip tek yön bir biletle herhangi bir yere kaçmayı istiyorum. Sadece onu bir kez daha tanıyabilmek için. Şu günler gülmek için bile fazla yorgunuz. Bunu yazarken minnettar olmam gerekirken suçluluk duyuyorum. Hatta "çok zor ama buna değer" gibi bir cümle yazman lazım ama yazamıyorum. Çünkü değer mi emin değilim".
"Bugün 50 yaşındayım ve beş parasızım. Sadece mali anlamda elbette çünkü çocuklara rağmen akıl sağlığımı ve hayatımı korumayı başardım. Annelik herkese göre değil. Ekipmana sahip olmamız bu karaktere sahip olduğumuz anlamına gelmiyor. Yapabileceğim her şeyi yaptım, verebileceğim her şeyi verdim. Bu bir mutluluk muydu? Hayır. Eğer başa dönseydim asla çocuk sahibi olmazdım".
"Ebeveyn olmaya, tüm olumsuz yanlarına rağmen bayılıyorum. Buna karşın bunu çocuklarım için istemiyorum. Dünya bugün çok farklı bir yer ve evlilik ve aile birimi olmadan da çok iyi bir hayat yaşayabileceğiniz şekilde değişiyor. Başkalarına bakmak zorunda kalmadan da mutlu ve tatmin içinde olabilirsiniz. Bir hayvan, pek çok dost, iyi bir iş Batı'nın yeni kuşağı için yeterli olacaktır".
"İki tane oğlum var ve onları sonsuz seviyorum. Ta ki yorgunluk bastırmaya ve günlük gürültü dayanılmaz olana kadar. Önceden sabırlı biriydim ve işleyen bir beynim vardı. Artık bu ortadan kayboldu. Her şey listelere bağlı, uyku, giysi, ev toplama, oyun parkları, doğru çocuk yetiştirme, doğru oyuncaklar, ne söyleme ne söylememe ve hiç bir şeyi kişisel almamaya çalışma. Zor anlarda çocuksuz bir hayat düşlüyorum ama bir öpücük alınca ya da boynuma sarıldıklarında veya ilk defa harika bir şey yaptıklarında dünyada onlardan vazgeçmem".
"Norveç'te çocuk sahibi olmak diğer Avrupa ülkelerine kıyasla çok daha önemli bir şey. Evlenme daha geçici bir durum olarak görülüyor ancak aile ve çocuklar kalıcı. Kocamla tatmin edici bir cinselliği olan pek çok ortak ilgi alanlarımızın olduğu güzel bir ilişkimiz vardı. Şimdi anne ve babayız, sürekli stresliyiz, daha kiloluyuz ve birbirimiz için hiç zamanımız yok. Birbirimizi memnun edemeyecek kadar batmış durumdayız. İki oğlumuzu çok seviyoruz ve onlar mutluyken mutluyuz. Ancak biz arada kaybolduk".
"Çocuk sahibi olmak sosyal ve çevresel anlamda beni daha duyarlı bir insan yaptı. Oğlum için bir kitap yazdım, yayınevine yolladım ve bir kaç yıl sonra çocuk kitapları yazarı olarak buldum kendimi. Eğer oğlum olmasaydı büyük olasılıkla bunu yapmazdım. Oğlumu üç yaşındayken Avustralya'ya götürdüm ve tanıdığım en iyi yolculuk arkadaşıydı. Onun sayesinde pek çok yeni insanla tanıştım. Kendimi aşmamı sağladı. Ayrıca bana uzay ve kara deliklerle ilgili pek çok şey öğretiyor. Şimdi bilime daha ilgiliyim. Aslında her şeyle daha ilgiliyim".
"Japonya'da iki çocuk yetiştirdim. Evet zaman ve para olarak maliyeti çok yüksekti. Buna karşın göreceli olarak başarılı bir akademik kariyer sürdürebildim. Çocuklarım beni daha düzenli biri yaptı. Somut anlamda çocuklarım onlara verilenleri geri verdi ve yetişkin hayatlarında da bunu sürdürüyorlar. İkisinin de tıpta harika kariyerleri var ve toplumun iyiliğine büyük katkı sağlıyorlar. Küçük tüketiciler yerine onlar büyük katkı sağlayanlar"
"Çocuklarım, kocamı kaybettikten ve kanserden ölmek üzereyken bana yaşama ve savaşma nedeni verdi. Şimdi torunlarımla yaşıyorum ve bir tanesi otistik. Ve bu çocuk benim hayatımda yeni bir başlangıcın lokomotifi. Onun sayesinde başarılı bir müzik okulu açtım ve o benim en önemli öğrencim. Ona her gün keman çalmayı öğretiyorum ve bu sahip olacağım en büyük tatmin. Anneliğin değerine inanmayan anneler olması toplumun geleceği için üzücü. Çocuksuz bu dünyanın geleceği yok".