Bilim insanları, Roma İmparatorluğu döneminde yapılan ve yüzlerce yıl boyunca ayakta kalan duvarların kimyasını çözdü.
Romalıların yaptığı antik deniz surlarında, kayalar kireç taşı ve volkanik külden oluşan bir tür beton harcıyla örülüyor.
Uzmanlar, volkanik materyaldeki elementlerin deniz suyuyla nasıl bir tepkimeye girip, yapıyı daha da sağlamlaştırdığını keşfetti.
Araştırmacılar buluşlarının, daha çevre dostu inşaat malzemeleri kullanılmasının yolunu açabileceğine inanıyor.
Zamanla aşınan modern beton karışımın tersine, özellikle deniz suyuyla karşılaştığında zamanla güçlenen Romalılar'ın kullandığı karışım, uzun süredir bilim insanlarının çözmeye çalıştığı bir sırdı.
Daha önceki testlerde, antik Roma deniz surları ve limanlarından alınan örneklerde nadiren bulunan alüminyum tobermorit adlı bir karışım bulunmuştu.
Uzmanlar, bu güçlendirici maddenin, karışımın deniz suyuyla karşılaştıkça ürettiği ısı sayesinde, kireç taşının içinde kristalize olduğuna inanıyor.
Araştırmacılar, elektron mikroskopları kullanarak karışımdaki elementlerin dağılımını daha ayrıntılı bir şekilde inceledi.
Ayrıca iki farklı teknik daha kullanarak karışımın kimyasını çözmeye çalıştılar.
Uzmanlar, karışımın dokusunda önemli miktarda tobermoritin, fillipsit adlı bir başka mineralle birlikte büyüdüğünü söylüyor.
Bilim insanlarına göre, deniz suyuna uzun süre maruz kalması bu kristallerin zamanla büyümesini, betonu sağlamlaştırmasını ve çatlakların oluşmasını önlüyor.
Ancak uzmanlar, Roma duvarlarının yeniden yapılmasının çok zor olabileceğini söylüyor.
Bunun başlıca nedeninin uygun volkanik kayaların bulunmaması ve Romalılar'ın karışım tarifinin bilinmemesi olduğu belirtiliyor. Doğru tarifin bulunmasının yıllar sürecek deneyler gerektireceği vurgulanıyor.