Tom Hanks: Kendi kendine giden arabalara asla güvenemem | Hanks, “Teknolojiyi kullanıp kullanmamak hâlâ bizim elimizde, öyle değil mi? Evimde kendi kendine ışıkları açan bir sistem yok. Kendi lambamı kendim yakıyorum. Kendi kendine giden arabalara asla güvenemem. “Teknoloji normal hayatlarımızı yok mu ediyor” tartışması uzun yıllardır var. Var olan tüm teknolojiyi kendi servisimiz için kullanmak zorunda değiliz. Eğer bize uymuyorsa; bay bay…” dedi.
Hanks, Hürriyet gazetesinden Barbaros Tapan'ın sorularını yanıtladı. Hanks, "Eşimle beraber Covid’e yakalandığımızda bize yüklenen sorumluluk duygusu büyüktü. Halka açık insanlarız. İnsanların bize ne kadar dikkat edip etmediğini bilemiyoruz. Bazen taktığımız saçma sapan şapkayla bile Haber oluyoruz. Covid pozitif olduğumuzu öğrendikten sonra akıllıca karar verdik. Bilgiyi paylaşmak, bu konuda tamamen açık ve dürüst olmak ve bundan sonra ne yapılması gerektiğini konuşmak doğru karardı." diye konuştu. Hanks şu ifadeleri kullandı:
"Herkes gibi pozitif olduğumu duyduğumda ani bir korku yaşadım. Vücudumda beni daha fazla riske sokabilecek neler vardı? Benim Tip 2 diyabetim var, karım kanser atlattı. Bu virüse karşı daha mı fazla tehlikedeyiz? O dönem hiçbir şey net değildi. Bize çok iyi baktılar, yakından izlediler. Pozitif olduğumuzu öğrendikten 3 gün sonra doktorlar iyi olacağımıza karar verebildi. Bu yaşadıklarımızın ilk yarısı. Diğer kısmı ise kimseye vermediğimizden emin olmamız gerekiyordu. Bu da sorumluluğun diğer tarafıydı. Yapılabilecek şeyler aslında çok basit. Maske tak, ellerini yıka, sosyal mesafeyi koru ve izole ol. Ortalama bir insanın sorumluluk duygusuna nasıl sahip olmadığını anlamıyorum. Buna empati yapmak da diyebiliriz. "
"Araba kullanıyorsanız okul bölgesinde yavaşlamanız gerekiyor değil mi? Ya da emniyet kemeri takma kuralı veya dönüş sinyallerinizi kullanma sorumluluğu gibi. Covid 19 hepimizin sınavı oldu ama maalesef bazılarımız hâlâ bu sınavdan ders almadı."
“65 yaşındayım. Şu anda benim için önemli olan şeyler; sevdiğim insanlarla olan bağlantılar ve asla tekrarlanamayacak anlar. Harika bir işim var. Bana büyük neşe ve zevk veriyor. Ama hayatımda devam eden en önemli şey değil. Sanırım ne zaman bir filmin çekimlerini bitirsem, tam zamanlı işimi bitirdiğim için mutlu oluyorum.”
“Artık çekimlerde çocuklarımdan birinin yanıma gelip benimle yaşamasını sağlamaya çalışıyorum. Uzun süren çekimlerde “Bu süreci benim için nasıl daha iyi bir yaşam deneyimi haline getirebilirim” diye uğraşıyorum. Zaten bunun için gidip çalışmıyor muyuz? Yoksa yaptığımız nedir ki? Bilmiyorum. Bizim işimiz de sadece bir iş…”