Hastaları tarafından tacize uğrayan doktorlar anlatıyor
"Bu çok yorucu. Ben senin doktorunum. Sağlıklı olduğundan emin olmak ve işimi yapabilmek için yüzüne çok yakınlaşmam gerekiyor. Bana, tedavinin bu kısmında yakınlaşıyor muyuz diye sorma, sosyal medyada beni ekleme, beni daha iyi tanımak istediğin için her gün bana mesaj atma."
Doktorun Reddit'te paylaştığı bu not, iki gün içinde 28,000'den fazla oy, 2000 de yorum aldı. Yorumların bir kısmı, benzer hikayeleri paylaşan doktorlar tarafından yapılmıştı.
20'li yaşlarındaki bir doktor, işini çok sevdiğini ancak "cinsel tacizden ve sınırları korkutucu şekilde aşan davranışlardan kaçamadığını" yazıyordu.
"Çalıştığım yerin sosyal medya hesabından benimle ilgili yorum yapma. Sadece işe gitmek ve en kötü ihtimalle çıldırmış hastalarla uğraşmak istiyorum, cinsel tacizlerle değil."
Deneyimlerini paylaşan kadın doktorlara da yüzlerce destek mesajı geldi. BBC, yorum yapan ve deneyimlerini paylaşan sağlık çalışanı iki kadınla konuştu.
ABD'de çalışan Jennifer isimli laboratuar teknisyeni, hastalardan kan örnekleri alıp testler yapıyor.
12 yıldır çalıştığı hastanede, "çoğunlukla yaşlı veya sarhoş erkek hastalar tarafından" tacize uğradığını anlatan Jennifer, işini çok sevdiğini ancak karşı karşıya kaldığı bazı davranışlar sebebiyle hem korktuğunu hem iğrendiğini anlatıyor:
"Genellikle yukarıdan eğilip göğüslerimi görmeye çalışıyorlar. Sarhoş bir adam bunu acil serviste, elleri kelepçeliyken bir polisin önünde yaptı!"
"Bir adam göğsümü bir anda öyle sert sıktı ki, morarttı. Çoğu da bunları yaparken ne yaptıklarının farkında olmadığını iddia ediyor."
Jennifer, yaşlı hastaların büyük çoğunluğunun "bunak olduğunu söyleyerek" şikayet edilmekten kaçtığını anlatıyor.
Kanada'da hastanelerde ve kliniklerde vekil doktor olarak çalışan Lesley de, işini çok sevdiğini ancak "hem hastalar hem de iş arkadaşları tarafından değişen düzeyde uygunsuz davranışlarla neredeyse her gün karşılaştığını" söylüyor.
Duyduğu en korkunç söz de, yaşlı bir hastasından gelmiş: "Bacakların harika. Eğer daha genç olsaydım kendimi kontrol edebilir miydim emin değilim."
Hastaların birçoğu gerçekten bunama ya da nörolojik sorunlarla uğraştığı için, bir kısmı da ağır ilaç tedavisi gördüğü için, Jennifer'a göre hastaların uygunsuz davranışları için gerçek anlamda bir şeyler yapmak çok mümkün değil.
Yine de daha fazla destek verilebilir.
"Yöneticilerimden biri başıma gelen şeylerden dolayı üzgün olduğunu ama yapacak bir şeyi olmadığını, bunun da işin bir parçası olduğunu söyledi."
Bu hastalardan sadece erkek çalışanların kan almasının çözüm olabileceği konuşuluyor. Ancak günün her saati hastanelerde erkek çalışan olmuyor. Yasal olarak hiçbir hastanın reddedilmesi mümkün de değil.
Jennifer'in bulduğu tek çözüm, hastanın gözlerinin içine bakarak yüksek sesle "Vücudumdan elini çek" demek.
Bu iki işe yarıyor:
"Birincisi, hastaya, tacizine sessiz kalmayacağımı göstermiş oluyor. İkincisi, çevremdeki iş arkadaşlarıma yardıma ihtiyacım olduğunu duyurmuş oluyorum." Lesley de aynı yolu izliyor. Hastalarına kararlı ve kibar şekilde yaptığının ya da söylediğinin hiç hoş olmadığını ve uygunsuz olduğunu söylüyor. "Ancak bu yine de kendimi iğrenç hissetmeme sebep oluyor."