Denizin hakimi ya bir kere, hangisinde olursam olayım

şehirlerimin her birinde

hep aynı kelimeler buluyor beni

değişmeden

hep aynı ses cennetindeyim.

Bir barınak ki

kelimeleri mutluluk adaları  

bomboş bembeyaz ufka bakıp da, derinliğin ötesindeki ayrıntıları görmeyi öğrenmiş denizci gözünden farksız

yakalıyor onları kulak.

Çağın yenilikleri, kıvraklığı, çeşnisinden uzak.

Sihirli bir tuvalin sırrını çözen şanslı misali

bu barınakta

sıkılma imkanı yok asla.

Elimi yakalayıp heyecanla imzalatıyorlar bana bu itirafı:

Evet sana borçluyum ben bu mutluluğu.

Evet, deniz ufkunda

o adaları görmeyi sen öğrettin bana çünkü

sensin ve senin sevgin diye tutturduysam

durmadan tekrarlıyorsam kendimi 

ne olur affet beni  

çünkü çocukluğumdan beri lezzetini hiç unutmadığım siyah Kilizman ekmeğinden farksız ne de olsa ayağımın altındaki  toprak

yumuşak, nemli ve sıcak

çünkü o ekmeğin hamurunda,

Kilizmanlı filozofuzun kelimeleri “güneşi ve yıldızları döndüren o aşk”

Kilizmandan “beyaz kanatları güneşin öncüsü ” ufka bakan gözün görmeye alıştığı “görünmeyenin manzarası”dır  

Kalpten korkusu olmayan

Yalıçapkınlarının üzerinde kanat çırptığı dalgaların doğduğu yerden doğup da baharın kendi kuşları kadar deniz rengidir

Su uçtu şelalesi, Adala kanyonu

bak

Hecelerinde hepsinin ayrı ayrı

kendi gür sesi, isimlerini değiştiren kuşaklara hiç aldırmadan

dünyaya bakıyorlar beşbin yıllık bir zamandan.

Hüzünsüz dingin.

En ufak bir kötülük, ziyan, zarar da taşımadan.

Günümüzün ölçülerine bir türlü uymayan zamandan.

Eskimiyorlar hiç  barınaklarında.

Ruhun dizginlerini tutuyorlar ellerinde

dünyanın bütün şehirlerinde

hep Kilizman’ın siyah ekmeği gibi kokuyor aşk

ve aşkın kelimeleri aynı.

www.sebnemsenyener.com