İki takımın ligde ilk yarıda Kadıköy’de oynadığı maç öncesinde Jose Mourinho, “Benim için sıradan bir maç, kazanınca 3 puan alacağız daha fazla değil” dediği zaman pek de anlam verememiştik. Eminim kendisine burada durumun düşündüğü gibi olmadığını anlatan çok olmuştur. O maçtan bu yana altı aya yakın bir süre geride kaldı. Bu süre zarfında Mourinho iki Galatasaray maçı ve onların etkilerini gözlemleme fırsatı buldu.

Bu iki takım ister ligde puan maçı, isterse kupada eleme maçı oynasınlar yarattıkları etki bakımından başka maçlara benzemezler ve bu maçların favorisi pek olmaz. Karşılaşma öncesindeki koşullara baktığımızda Galatasaray dört gün önce oynadığı bir başka derbide Beşiktaş'a hem oyun hem de skor olarak mağlup olmuş ve çok eleştirilmişti. Fenerbahçe ise tam tersi, görece daha rahat bir maç oynamış, rakibinin puan kaybıyla ligde geride olmasına rağmen psikolojik üstünlüğüele geçirmiş ve hepsinden önemlisi tek maç üzerinden oynanan çeyrek finali kendi saha ve seyircisi önünde oynama şansına sahip olmuştu maç öncesinde.

Fenerbahçe üçlü, Galatasaray dörtlü savunmayı tercih etti. Her iki teknik direktör de yerli kalecilerle başladı maça. Okan Buruk Beşiktaş maçındaki hatalarını yapmadı başlangıç onbirinde. Morata ve Frankowski’nin yerine Lemina ve Kaan ile başladı. Galatasaray ve sahaya çıkan on birde 6 Türk oyuncu vardı. Merkez orta sahada Torreira-Lemina-Sara üçlüsü sarı kırmızılılara sertlik ve dinamizm kazandırdı. Böylece dört gün önce Beşiktaş’a kaptırdığı orta saha üstünlüğünü Fenerbahçe karşısında lehine çevirdi. Aslında Beşiktaş, Galatasaray karşısında oynadığı futbolla Mourinho’ya kopya da vermişti.

Tecrübeli teknik adam bunu kullanır diye düşünürken, o maçtan dersler çıkaran Okan Buruk oldu. Galatasaray takım olarak kaybedilen Beşiktaş maçı sonrasında çok pozitif bir reaksiyon gösterirken, sarı lacivertli futbolcular bu sezon oynadıkları diğer Galatasaray maçlarında olduğu gibi vasatın altında bir performans sergilediler. Özellikle ilk yarı olmak üzere karşılaşma boyunca oyuna hakim olan, gol pozisyonlarına giren ve hak edilmiş bir galibiyetle turu geçen taraf Galatasaray’dı.

Karşılaşmanın son bölümünde ve maç sonunda yaşananların ise ne sportmenlikle ne de iki takımın temsil ettiği değerlerle uzaktan yakından alakası olmadığı gibi söylenecek tek söz bulamıyorum. Sonuç olarak ezeli rakibini hem ligde hem de kupada deplasmanda mağlup eden Galatasaray yoluna devam ederken, Fenerbahçe hedeflerinden birine daha veda etmek durumunda kaldı. Bütün bu olumsuzluklara rağmen büyük takımlar ve camialar bu gibi durumlardan gerekli dersleri çıkarıp küllerinden doğabilirler.

Sarı lacivertliler için her şeye rağmen elde kalan tek hedef lig şampiyonluğu ve hafta sonu en az bu maç kadar önemli Trabzonspor karşılaşması var. Bakalım Jose Mourinho ve takım bu kez kendilerinden beklenen reaksiyonu gösterebilecek mi?