Bizim ülkemizde… Hayır, yanlış oldu.
Bizim ülkemizde olmaz. Kral çıplakmış diyecektim,
Bizim ülkemizde Kral çıplak olmaz. Olur. Ama olmaz.
Kendisi örter kendini, haşema (göbek diz altı donunu) falan giyer zaten;
sonra batılı bir bornoz, tamam.
Olmadı, bende gizlenecek ne var, bakın mal meydanda, der yürür.
Etrafında yüz danışman, iki yüz akağa, üç yüz halayık, beş yüz
cariye var. Yok mu? Yoksa da olmalıdır. Hemen koşuşurlar, onu Mısır
pamuğundan, Hint ipeğinden, kadim kadifeden kaftanlara sarar,
Mekke hurması, zemzem suyu ile (yok, bu menüde yoktu) ……..
Hünkar beğendi (saçmalama! Çıplak Hünkar beğenir mi yediğini?)

 Pazarları daha erkenden
Ahçıbaşı, aklını başına devşir;
Börekler kızaracak nar gibi,
Kıymalı, ıspanaklı, peynirli…
Sonbahar yağmuru oluklarda,
Çüşbalığı haşlanacak!
Mesela zamkünilzarefe yemeğinin
Akşama yetişmesi lazım, başın darda.

Belli, Metin Eloğlu saray mutfağına aşina değil,
böreklerde takılıp kalmış. Geri kalan kendi uydurması.
Şairin kısır kalmış yemek havsalası… 

Öyle öyle örterler halkın meraklı gözlerinden
Kralın çıplaklığını. Tabii bir de hümayunda kayıtlı gazatacılar, kamaramanlar,
şak deyiciler, şuk deyiciler var. Maşallah!!!
Onlar da “Hayır, Kral çıplak değildi, değil! Asıl sizler, çırılçıplak yayan yapıldak
olan sizsiniz!” diye tuttururlar. Ki bu yalan değil; çıplak, çırılçıplak olan,
yayan yapıldak yollarda kalan sizlersiniz. Biziz.

Eloğlu’ya haksızlık etmeyelim, onunla devam edelim.

Eloğlu binlik bozdurur
Ben bozduramam

Eloğlu başını yastığa kor komaz uyur
Ben uyuyamam

Eloğlu sofrasında dokuz türlü
Benim aç yattığım olur bazen

Benim evim gecekondu
Eloğlunda apartıman

Eloğlunda ince müzik
Benimkisi aman aman

Benim kuru başım bana yeter
Eloğlunda karı kızan

Ben keçileri kaybettim
Eloğlunda usta çoban

Bu soyadı bana haram

Devam etseymiş keşke:

Memleket onların olmuş
Tüm işleri yalan talan
Yarın güneş doğacakmış
Zulmet olmuş bize kalan