Straubinger Tagblatt adlı gazete Ukrayna'daki genel seçim sonuçlarını şöyle yorumluyor:
“Ukraynalı seçmen olgunluk örneği verdi. Ülkesinin kısmen ilhak edilmesine, geniş kesimlerinde iç savaşın hüküm sürmesine ve Rus süper gücünün istikrarsızlık yaratıp Donbas bölgesindeki ayrılıkçılara asker ve silah yardımı yapmasına rağmen seçmen, radikal partileri oylarıyla cezalandırdı. Bundan böyle ne Kremlin, ne de Ukrayna'daki solcu politikacılar Kiev'de faşistlerin iktidarda olduğunu iddia edebilecektir.”
Stuttgarter Zeitung, meşru Ukrayna yönetiminin ayakta kalabilmesinin Batı'nın desteğine bağlı olduğunu yazıyor:
“Kırım Yarımadası ile ülkenin doğusundaki beş milyon seçmenin oy kullanamamasına rağmen Ukraynalıların yüzde sekizinin eski devlet başkanı Viktor Yanukoviç'i desteklediği anlaşılıyor. Taraftarlarının tümü sandığa gitseydi bu oran daha da fazla çıkabilirdi. Seçimin bir diğer sonucu da Ukraynalıların Batı'ya yaklaşma politikasını benimsemiş olmasıdır. Şimdi bütün Batılı başkentlere, Ukrayna'yı bu yolda desteklemek düşüyor. Belki bunun bedeli yüksek olacak ama destek sözde kalırsa Kiev yönetiminin yasama döneminin sonunu görmesi zorlaşır.”
Hafta sonunda Selefileri kınama gerekçesiyle Köln'de gösteri yapan fanatik sağcılarla holiganlar, karşılarında radikal dincileri bulamayınca polise saldırdılar. Bonn'da yayımlanan General-Anzeiger gazetesi yorumunda fanatizm tehlikesinin büyüdüğüne işaret ediyor:
"Köln'deki şiddet olayları hafife alınmamalı. Futbol, siyaset ve din karışımı patlayıcının tahrip gücü, çok büyük bir tehlike yaratır. Bu karışım, duygulara tavan yaptırıp, eylem gönüllülüğünü körükler, yürüyüş ve mitingler kontrolden çıkabilir. Aşırı sağcılarla futbol holiganlarının, Köln'de bu kez boy göstermemiş olan radikal Selefilerle kapıştıklarını düşünün. Taraftar kisvesiyle stat tribünlerini doldurup kavga arayan bu fanatikler, yıllardır kontrol altına alınamıyorlar.”
Frankfurter Allgemeine Zeitung Köln'deki şiddet olaylarına şu satırlarla değinmiş:
“Holiganlar tuttukları takımın bayrağıyla, futbol karşılaşmaları sırasında karşıtlarıyla kapışırlar. En büyük düşmanları da polistir. Dolayısıyla da kamu düzeni ve barış içinde yaşamak isteyen vatandaşların bütünlüğü. Futbol şiddet kurtlarını dökmek için uygun bir ortam oluşturuyor. Aynı zamanda din dokunulmazlığının himayesinde de kitlesel çılgınlık mümkün olabiliyor. Din başkalarından duyulan nefrete bahane edilebiliyor. Bahane, çünkü dünya görüşünün sınırlarını başkasının temel hakları çizer. Anayasa dinin vecibelerini yerine getirmeyi futbol maçına gitmekten fazla koruyor. Problem, din adına ‘kutsal savaş' açabilmekte yatıyor.”
