Chris Kyle, Amerikan askeri tarihinin en fazla adam öldüren keskin nişancısıydı.

Irak’ta, Saddam’ın devrildiği savaşta, dört dönem askerlik yaptı ve damlarda kurduğu pusularda aralarında kadınların da bulunduğu 255 kişi öldürdü.

İlk kurbanı el bombası tutan genç bir kadındı.

Silah arkadaşları ona “Efsane” adını taktılar.

Sokak sokak ev taraması yaparlarken, Kyle’nin dürbünlü tüfeği ile yakınlarda  bir damda olduğunu bilmek onlara güven veriyordu.

Kyle için Iraklılar insan değildi. Onlar için iki tanımı vardı:

“Vahşi canavarlar”  ve “Bez kafalılar.”

Onları öldürmeye “bayılıyordum” derdi.

Irak’ta geçirdiği günlerle ilgili olarak duyduğu tek pişmanlığın daha çok Arap öldürememek olduğunu söylerdi.

Irak’tan döndükten sonra psikolojik tedavi gördü. Karısına ve çocuklarına yabancılaşmış, insan içine karışmamaya başlamıştı.

Ama derdi öldürdüğü Araplar değildi.

Doktoru ona “Savaşta yaptıkların uykularını kaçırmıyor mu?” diye sorduğunda “Uykularımı kaçıran hayatlarını kurtaramadığım silah arkadaşlarımdır” diye cevap verdi.

Askerliği bıraktıktan sonra 2012 de American Sniper – Amerikan Keskin Nişancı – adlı bir kitap yazdı. İki sene sonra kitabın filmi yapıldı.

Senaryosunu Jason Hall’un yazdığı film, Clint Eastwood  tarafından yönetildi. Kyle’yi Bradley Cooper, eşi Taya’yı Sienna Miller oynadı.

Kyle’nin yaptığı işin doğruluğundan hiç şüphesi yoktu. “Neden buradayız? Neden Araplar bizi öldürmek, topraklarından kovmak istiyorlar? Haklı olan biz değil onlar olabilir mi?” 

Bu sorular hiç aklından geçmedi.

Filmin senaristinin de.

Filmde, Orta Doğu’nun yaşadığı büyük ve belki de on yıllarca sürecek olan kan dökümünü Amerika’nın başlattığına, Irak’ın işgalinin yalanlara dayalı haksız bir tecavüz olduğuna dair en ufak bir ipucu yok.

Vahşi bir canavar varsa bunun Iraklılar değil işgalciler olduğuna dair de.

Filmde iyiler ve kötüler var. İyiler, tahmin edebileceğiniz gibi, Amerikalılardır. Amerikan askerleri iyi beslenmiş hatta semizdirler. Cesurdurlar. İyi eğitilmiş ve donatılmıştırlar. Altın yüreklidirler.  Can verirken bile kahramandırlar ve kendileri kadar altın yürekli olan sevgililerini düşünürler.

Irak ve Iraklılara dair her şey ise pis ve korkunçtur. Bütün Iraklılar kötüdürler.  Hırpanidirler, haindirler, yabanidirler. Saçları sakallarına karışmıştır. Evleri dökülmektedir. Yaşadıkları mahalleler mezbeleliktir.

Efendi efendi üst ırkın askerlerine teslim olacaklarına çocuk, kadın demeden karşı koymaktadırlar. Ama, tabii, filme göre, kazanma şansları yoktur.

 American Sniper 2014’te Amerika’da en fazla para getiren film oldu. Dünya çapında ise en çok para kazanan savaş filmidir.

Amerika’da birçok sinema salonunda Kyle Iraklıları devirdikçe alkışlar koptu, çığlıklar atıldı.

Amerikalı Keskin Nişancı bir kilometreden adam öldürüyordu. Ama gözleri kördü. Çünkü beyni yolladığı şiddetin  misliyle geri döneceğini, tarihin gördüğü en korkunç terör örgütlerini doğuracağını, ülkeleri harap edeceğini, milyonları sığınmacı yapacağını kavrayacak kadar büyük değildi.

Onu oraya yollayanların da.

Suriye topraklarının üçte birini, Irak’ın yarısını elinde tutan IŞİD, Kyle ve arkadaşlarının duyarsızlıkla, hatta keyifle, kan döktükleri yerlerde, kanı dökülen insanların akrabaları tarafından kurulan bir örgüttür.

Irak’ın parçalanması, arkasından Suriye’nin boğazlanması onları oraya yollayan George Bush, Dick Cheney, Donald Rumsfeld ve diğerlerinin dünyaya hediyesidir.

Ama onlar filmde yoklar.

Amerika sadece kendi askerlerinin “kahramanlıklarını” ve ölümünü görüyor. Vietnam, Kamboçya, Afganistan, Irak ve Suriye’de ölümüne neden olduğu sayısız insan umurunda değil.

American Sniper bu umursamazlığı bir kahramanlık olarak gösteriyor.

Kyle Şubat 2013’te, film gösterime girmeden bir yıl önce, Teksas’ta, Kireç Dağı’nın yakınlarındaki bir atış poligonunda, psikolojik sorunları olan eski bir asker tarafından vurulup öldürüldü. Cinayette kullanılan tabanca altı kahramanlık madalyası sahibi olan Kyle’ye aitti.

Cinayetten tam iki yıl sonra Teksas valisi Greg Abbott 2 Şubat’ı "Chris Kyle Günü” ilan etti.