Evet, İstanbul... Son yerel seçimlerde CHP'nin 30 büyük şehir arasında 14'ünü, 51 il arasında ise 21'ini kazandığı; şehirlerimizin en büyüğü, önemlisi, dünya çapında bir cazibe ve büyü merkezi olan eşsiz İstanbul... Hayatım boyunca edindiğim sinema, müzik, yazı yazma gibi tutkuların hemen yanıbaşına iliştirilebilecek bu efsane tarih kenti... Zaten ona ayırdığım kitapçıklarım da olmuştur. Biraz ondan söz edelim mi?

Edelim; çünkü son seçimlerde onun başına gelmiş, belki Bedrettin Dalan'ın yanı sıra olasılıkla en güzel şey, yani en iyi belediye başkanı olan Ekrem İmamoğlu'na karşı kimleri afişlere getirmediler ki... O komik suratlı Murat Kurum örneğin... Günlerce kentin sokaklarında onun Sayın Erdoğan himayesindeki resimleri bize sırıtıp durdu! Ama bu halk sonunda en iyisini gördü, anladı. Ve ülke çapında oylarını ona göre verdi. Helal olsun!...

Ekrem İmamoğlu ve Dilek İmamoğlu ile Beyoğlu Sineması'nda...

Bu yazıyı yazmamın baş nedeni İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin çıkardığı aylık derginin Nisan sayısı oldu. İstanbul Bülteni adını taşıyan ve AVM'ler ya da metro istasyonlarında bulunan bu dergide, İmamoğlu'nun sevgili kentimize kattığı güzellikler öylesine iyi anlatılmıştı ki... Bir göz atalım. Örneğin onun döneminde ihalelerin yüzde 95'i açık yapılmıştı. Altyapıya 57 milyar TL yatırılmış; 150 otobüs alınmış, 65 kilometrelik metro hattı açılmış. 2025'e dek daha 28 kilometre de gelecek...

Ayrıca 943 tarihi miras alanı onarılmış, mimari gece aydınlatmaları hızla artmıştı. Tarihi Bulgur Palas bir tür müze olmuş; bir Kemal Sunal müzesi açılmıştı. "Kadın merkezleri", ders atölyeleri, kent lokantaları (ki yakında 40'a ulaşacak); dijital denetim müzesi... Ayrıca 16 "yaşam vadisi" İstanbul için "yeşil koridor" olmuştu. Ve yeni yeşil alanlar kazanılmıştı. Baltalinanı, Pendik, Tuzla, Hacetdere, Ayazma, Serindere, Palamutdere, Silivri Bağlıca, Cendere, Haramdere'de 9 milyon metre kare yeşil kazanılmış, ayrıca 6 kent ormanı açılmıştı: Feshane sahil, Alibeyköy Metro, Haliç Spor, Teleferik, Alibeyköy Lojistik, Silahtarağa Gençlik alanları olarak... Beykoz kır bahçesi "halkın bahçesi" olarak ihya edilmişti.

Ekrem İmamoğlu ile Beyoğlu Sineması'nda...

Ve tam 50 meydan projesi birer ikişer hayata geçmişti. Mecidiyeköy'den Bağcılar'a, Beyazıt'tan Maltepe'ye, Ümraniye'den Kadıköy'e, Üsküdar Mimar Sinan'dan Beşiktaş'a tüm o meydanlar yenilenmişti. Ayrıca öğrenci yurtları, üniversiteye hazırlananlara destek, mahalle evlerinde herkese hizmet sunulmuş; tarım ve hayvancılık da desteklenmişti.

Ve de camilerimize ve tarihi anıtlarımza derginin deyimiyle "gözümüz gibi bakılmış", ayrıca şehre 10 adet yeni camı yapılmıştı. Şile'de Avrupa'nın en büyük arıtma tesisi inşa edilmiş, Tuzla'da denizden gelen kötü kokusu giderilmişti.

İşte özetle bir dergi aracığıyla bize sunulan benzersiz hizmetler. Daha iyisini kim yapacaktı? Murat Kurum mu? Eski bir Muammer Karaca oyununun adını hatırladım: Güldürme Beni Hariciye!...

Elbette kentin sorunları kolay bitmiyor. Bir de o önlenemez korkunç inşaatlar, her yerde yükselen kule gibi yapılar ve siteler var. Ne olursa olsun, kentin bu kadarını kaldırması mümkün olacak mı? Ama burası öyle bir ülke ki, dünyada nüfusuna kıyasla en çok inşaatçı -eski deyimiyle müteahhit- burada!... Ve onların iktidarın himayesinde gelişen o sakil ve ölümcül çabaları var. Kişisel ya da kurumsal çıkarlar uğruna böylesine güzel bir efsane kenti feda etmek... O eskisine kıyasla çok daha az olsa da -ne de olsa yaşlandık!- nadiren gezmeye çıktığımız İstanbul, hâlâ öylesine çekici ve büyüleyici ki... Sayısız tarihi eseriyle, eşsiz Boğaziçi'yle, iki kıta üzerindeki tek dünya kenti olmanın getirdiği gururla...

Evet, başta dediğim gibi, ben de gerçek bir İstanbul aşığıyım. Onun için, o derginin kapağındaki şu sözü ben de yineliyorum: "İstanbul'a Hizmette Tam Yol İleri". Herkes ve hepimiz için ideal bir deyiş. Yapabileceğimiz kadarıyla...