İlk filmini çeken bir İzlandalı yönetmen, zaman zaman sinemasıyla olay yaratan bu küçücük ülkeden gelen hüzünlü hikayesiyle hayli duygulandırıyor ve ağzımızda değişik bir tat bırakıyor.

Son Venedik festivalinde özel ‘Queer Lion- Eşcinsel Aslan’ ödülü için yarışan ve bu ödülü alan film, bir grup genç insanın kayıp bir yöredeki ilişkilerini anlatıyor. Hemen hepsinin ana-babalarıyla sorunları var. Ön planda üç çocuğunu (iki kız, bir erkek) tek başına yetiştirmeye çalışan, boşanmış ve 30’larındaki hala güzel bir anne, civar erkekleriyle kurduğu geçici ilişkilerle çocuklarını hayli üzüyor.

Erkek çocuk Thor (ki filmin baş kahramanıdır) hepsinin en uzunu, melek yüzlü Cristian’ın özel ilgisini çekiyor. Ki bu ilgide açık bir eşcinsellik yatmaktadır. Ama Thor, eşcinsellik bir yana, cinselliğe henüz hiç adım atamamıştır: Uyanan arzularına karşın... Ve Cristian’a kolay kolay karşılık vermeyecektir.

İki saatlik uzunluğun biraz fazla olduğu ve özellikle cinselliğin farklı yüzleriyle ilgilenmeyenleri çok da çekmeyeceği söylenebilir.

Ancak filmin erdemleri de gözden kaçacak gibi değil. Öncelikle bu çok farklı ülkenin, kültürün ve ahlakın karşımızda canlanması önemli. Çok usta görüntü yönetmeninin büyük katkısıyla, bu deniz, su, orman ve yeşillik ülkesinin doğası tüm görkemiyle perdeye geliyor.

Başkent Reykjavík’den uzak, okulu bile olmayan, küçük toplulukların tümüyle özgür ve kuralsız biçimde yaşadığı bu ortamda, insanın nasıl başıboşluğa, kabalığa, giderek vahşete kayabileceği görülüyor.

O bin bir çeşit balık ve deniz yaratıklarına da, düpedüz hayvanlara da, giderek insanlara da öylesine acımasız olabiliyorlar ki...Ve o tatil hayatı içinde yaşamak acı bir kadere dönüşebiliyor. 

Gencecik oyuncular iyi seçilmiş, kusursuz biçimde oynuyorlar. Madalyayı yine de Thor’daki Baldur Einarsson’a vermek kaydıyla...

Ve film sonuç olarak gelip adına ilk gençlik ya da büyüme denen o sancılı dönem üzerine yapılmış en iyi filmlerden biri olup çıkıyor. Hem de tüm zamanlar için...