Gizem denen o kurulması zor ve hassas atmosfer, öyle yılan gibi dolambaçlı, birçok yöne giden ve gereksiz uzatmalarla dolu bir üslupla elde edilemez
KÜÇÜK BİR RİCA X ½ (A Simple Favor)
Yönetmen: Paul Feig Senaryo: Jessica Charzer Görüntü: John Schwartzman Müzik: Theodore Shapiro Oyuncular: Anna Kendrick, Blake Lively, Henry Golding, İan Ho, Joshua Satine, Glenda Braganza, Andrew Rannels, Jean Smart
Amerikan filmi
Film son derece zeki ve esprili gözükmeye çalışan, ama gevezeliğiyle insanı yoran bir senaryoya dayanıyor. O da Darcey Bell adlı kadın yazarın romanından uyarlanmış. Yazarı, senaryo yazarı ve asıl kahramanları kadın olan filmin kadın seyirci için bir proje olduğu besbelli.
Film kendi TV programına sahip olup orada hanım seyirciye ilginç olmaya çalışan şeyler sunan bir blog yazarının öyküsünü anlatıyor. Eşini yitirmiş, bir çocuk sahibi Stephanie, günün birinde Emily adlı bir kadınla tanışıp dost oluyor. Her şeyiyle farklı, hatta kendisine 180 derece zıt bir kadın: upuzun boylu, alımlı, makyajlı, iyi giyim-kuşamlı, haşin, alaycı, utanmaz konuşmalar yapıp küfürler eden ve kendinden son derece emin gözüken bir kadın.
Bir büyük şirkette çalışıyor. Ama son derece özgür biçimde... Özgürlüğü patronuna ters düşüp sert davranmaya dek varıyor!.. Stephanie’nin önünde eşiyle adeta bir seks gösterisi yapıp büyük aşklarını görselleştiren kocası Sean Townsend de hikâyenin bir diğer kahramanı.
Ama günün birinde Emily birden kayboluyor. Ve bulunamıyor. Stephanie de hemen konuyu TV ekranına taşıyıp seyircinin ilgisini istiyor. Ama uzun zaman sonra kadının cesedi bulunuyor, bir ırmağın yanı başında... Katil aşık koca mıdır? Yoksa bambaşka biri mi?
Son günlerde art arda izlediğimiz iki filmden Canavar ne kadar özgün ve sürükleyici ise, benzer temalara sahip Küçük Bir Rica da o denli abartılmış, temelsiz ve amaçsız gözüküyor. Kitabı bilmiyorum, ama tipik bir çok-satan mantığını yansıttığı kesin... Bu da hep hafif ve zekice komediler yönetmiş Paul Feig için aslında iyi bir malzeme.
Ama olmamış. Feig’in işin içine bolca komedi ögesini sanki boca etmesi filmin lehine işlemiyor. Gizem denen o kurulması zor ve hassas atmosfer, öyle yılan gibi dolambaçlı, birçok yöne giden ve gereksiz uzatmalarla dolu bir üslupla elde edilemez.
Bu filmde böyle olmuş. Onca viraj ve onca laf, seyirciyi avucunun içine almak yerine sanki itiyor. Ve filmin zaten aşırı uzun olan 117 dakikalık süresini daha da uzun gösteriyor.
Bende son günlerin en düş kırıklığı yaratan filmi. Görmeseniz de olur.
Acı Gerçekler, siyahi ırka radikal biçimde farklı bir bakış denemesidir. Sonuç olarak bir başyapıt değilse de kendi içinde tutarlı ve farklı bir filmdir bu... Bir eleştirmenin dediği gibi, “Bu film, her şeye sakin kalmanın sonucu olarak, son aşamasına ulaşmış bir yıkılış portresidir”
Film kadın cinselliği üzerine çok ilginç yaklaşımıyla özellikle kadınların ilgisine açık duruyor. Ayrıca İngiliz toplumundan genel bir yansıma da sayılabilir
Kaptan America: Cesur Yeni Dünya, sanki ABD’nin geçmişte bu ırka karşı işlediği günahları hatırlatıyor, onların hesabını soruyor! Nitekim İsaiak adlı bir siyahi nedenini pek kavramadığım biçimde, çok önemli biri sayılıyor. Filmin sonuna dek... Ayrıca kadınlar da görece az...
