Haftanın bir diğer filmi, son dönemin en ilginçlerinden biri. Steven denince efsanevi Steven Spielberg’den sonra akla gelen Steven Soderbergh de aslında ilginç bir yönetmendir. Bir özelliği filmlerinin kamerasını da imzalamak olan... İşini sürdürse de son dönemde pek etkili olamayan sanatçı, bu yeni filmiyle sanırım daha başarılı olacak.

Senaryosu yine kendine özgü yazar David Koepp tarafından yazılmış. Bu karmaşık ve çok yönlü hikâye ona çok şey borçlu. Ana kahramanımız George Woodhouse (Michael Fassbender) daha ilk başlarda İKK’da (yani İngiliz casusluk servisi, bir başka deyişle İngiliz CİA’i) bir bozulma, açıkçası bir ihanet olduğunu seziyor. Bu konuda özellikle beş ajan şüphe altındadır ve bunlardan biri de bizzat George’un eşi Kathryn’dir. Filmde görkemli biçimde sinemanın yorulmayan yıldızlarından Cate Blanchett tarafından canlandırılan... Bu hainleri keşfetmek için tam bir eski usul ‘casuslar avı’ sahneye geliyor. Ve George sevgili karısına mı, yoksa ülkesine mi daha sadık kalmalı, bir türlü bilemiyor!

Ama şüpheliler bitecek gibi değildir. Komik bir kişilik olan Freddie (Tom Burke), bir kadın analizci olan Clarissa (Marisa Abela, ki çok başarılı bir oyun veriyor), bir ajan çift olan James (Rege-Jean Page ve karısı psikolog Zoe), yine hep başarılı olan Naomie Harris ekrana geliyorlar. Ve bir yemekte bir araya gelerek yarı ciddi, yarı komik bir tartışmaya girişiyorlar. Sanki dört kişilik bir sorgulama... Onları bir ‘yalan makinası’na tabi tutuyorlar… Ve bu kedi-fare oyunu filmin sonuna dek sürüyor.

Tüm bu açıklamanın ötesinde, daha birçok incelikler var. Öncelikle filmde oyuncuların adeta makine gibi konuşmaları. Ve bu diyalogların belli bir entelektüel sos içermesi... Gerçi giderek alışıyorsunuz, ama yine de... Para ve servet, ne olursa olsun, ana tema. Bu konuda şantaj veya karşılıklı tehditler mübah... Uluslararası servetler, onların sahipleri ve bunun modern teknolojiyle bağları... Bir sahnede, balık avlarken bile ekonomi konuşmak gibi bir komedi motifi var!

Filmde birçok Avrupa kenti anılıyor. Ayrıca antik çağ ve özellikle eski Roma kültürü sık sık gündeme geliyor. ‘Causa E Effectus’ deyimi, bir özel büyü olan ‘severus polymorph’ vs. vs.

Tüm bu unsurların, temaların ve motiflerin böylesine karmaşık bir halde, üstelik normal uzunlukta bir filmde bir araya gelmesi doğrusu şaşırtıcı oluyor. Tam olarak tatmin olmuyorsunuz ama bir özgünlük ve özgürlük kesinlikle var. Güzel bir müziğin (David Holmes) sürüklediği film, öte yandan bir oyunculuk şöleni. Cate Blanchett’i yeterince övdüm zaten... O geniş yüzüyle biraz yaşlanmış, görkemli bir eski Roma heykeli gibi duruyor! Geçmişte iki Oscar aldığını da hatırlatalım. Bu arada yönetmen Soderbergh’in Blanchett’in 2006 yılında, yine bir casusluk hikayesi olan The Good German-İyi Alman filmini de yönettiğini hatırlatalım. 

Baş rol sayılan George kişiliğini yüklenen Michael Fassbender ise 1977 doğumlu ve İrlanda kökenli. İki Oscar adaylığı da var.

Yine adlarını yukarda andığım yan oyuncuların yanı sıra, gerçek bir sürpriz, bir dönemin unutulmaz James Bond’larından, yine İngiliz kökenli Pierce Brosnan... Son dönemde birden şahlanan ve üst üste kısa, ama etkileyici karakterleri temsil eden Brosnan, bu filmde de sadece üç sahnede gözüküyor. Ama ne sahneler… Zaten filmde ve sonlarda bir yerde şöyle demez mi: “Ben bu işi ölmeden bırakmam.” Buyurun buradan yakının! Biz de ona hep hoş geldin diyeceğiz...