Karar gazetesi yazarı Mehmet Ocaktan, "Maalesef Türkiye dahil hiçbir İslam ülkesinde ‘hukukun üstünlüğü’nün esas alındığı adaletli yönetimlerin var olduğunu söyleyemeyiz. Gerçek şu ki bu ülkelerde Kur’an’ın öğütlediği ‘adalet’ sadece söylemden ibarettir, bu yüzden de insan hakları yoktur, özgürlükler askıdadır, kadınlara, çocuklara reva görülen eziyetler hayatın bir rutini haline gelmiştir." düşüncesini dile getirdi.
Ocaktan yazısında, "Kabul etmek gerekiyor ki 'Hz. Ömer adaleti”'gibi söylemler sadece bir riyakarlık gösterisinden ibarettir. Çünkü dindarlar günlük hayatlarında Kur’an’ın temel ilkelerinden çok, menkıbelere itibar etmektedirler. Eğer insan hakları temeline dayalı bir hukuk devleti inşa edememişseniz, adaletin terazisi şaşmış, insanlar en tabii haklarını, özgürlüklerini kullanamaz hale gelmişse, yolsuzluk ve rüşvet normal bir davranış haline gelmişse her işe başlarken, her açılışta, her törende Kur’an okutup 'İşte Müslüman ülke böyle olur' mesajları vermiş olsanız da bu gösterinin Kur’an’ın ve Hz. Peygamberin tarif ettiği dinle bir benzerliğinin olması düşünülemez." düşüncesini dile getirdi.
Ocaktan şu ifadeleri kullandı:
"Talihsizlik o ki İslam ülkelerinde dindarların önemli bir kesimi de iktidarların bu “görsel dindarlık” anlayışıyla büyülenmekte, hukuksuzluklara, yolsuzluklara, rüşvete, insanların özgürlüklerinin kısılmasına, nepotizme, liyakatsizliğe ve önemlisi de dinin bir iktidar aracı olarak kullanılmasına itiraz etmeyi dinin bir gereği olarak görmemektedirler.
Sorumluluk sadece normal dindar insanlara ait değil elbette. Ne yazık ki özellikle dini alandaki bilim insanları, hocalar bir rahmet dini olan İslam’ı insanlara doğru şekilde anlatmak yerine, adaletsiz yönetimleri onaylayan “saray fetvacıları” rolü oynamaktadırlar.
Çağdaş İslam düşünürü Nasr Hamid Ebu Zeyd’in bu konudaki tespiti dikkat çekicidir: “Dinin kişisel ve grupsal çıkarlar için kullanılan bir vasıtaya dönüşmemesi gerekir. Çıkarcı, pragmatist ve menfaatçi bakış açısı dini ideolojik bir araca dönüştürmeye çalışır. Böyleleri dinin belli bir grubun çıkarlarının hizmetinde olmasını ister ve onu buna uygun bir şekilde yorumlarlar.” (Yeni Mutezililer, s.47)
Galiba Müslüman ülkelerin en büyük talihsizliği, dinin temel değerlerinden çok menkıbe, hurafe ve mitolojiyle oluşturulan bir “resmi din” anlayışının toplumda hakim hale gelmesidir.
İşte bu anlayış yüzündendir ki, günümüzün dindarları güzel sesli hafızların sesiyle mest olup törensel dualarla huzur bulur, ama bir kez olsun Kur’an’ın nasıl bir insan ve dünya tarifi yaptığını düşünme ihtiyacı hissetmez."
