Star gazetesi başyazarı Ahmet Taşgetiren, toplu açılış ve törenlere muhalefetin çağrılmamasına ilişkin olarak "İktidar, memleket için yaptığı hayırlı hizmetleri muhalefetle paylaşsa. Diyelim Marmaray’ın, Yavuz Sultan Selim ve Osman Gazi Köprülerinin, diyelim İslam İşbirliği Teşkilatı Zirvesi’nin açılışında, yarın metro ağlarının açılışında muhalefet liderlerini de davet etse. Bunu kamuoyu ile paylaşsa. Gelirler, gelmezler... Gelmeleri için gerçekten samimi çağrılar yapılsa" dedi. Muhalefet bu tür başarıları kutlasa ne olur? diye soran Taşgetiren "Bu başarılar kutlansa muhalefet muhalefetlikten mi çıkar? Halk muhalefetin kötü bir şey yaptığını mı düşünür? Muhalefeti destekleyen halk kitleleri, partilerini desteklemekten vaz mı geçer? Bence hiçbiri olmaz. Aksine daha pozitif yansımaları olur bu jestlerin" ifadesini kullandı.
Ahmet Taşgetiren'in, "Varsın Naif Olsun" başlığıyla yayımlanan (26 Nisan 2016) yazısı şöyle:
Zaman zaman benim yazı ve konuşma üslubum için yapılır “naif” tanımlaması. “Naif” saf, temiz düşünceli, fazla iyimser anlamlarında fransızca “naive”den alınmış bir kelime.
Acaba yazılarımın, konuşmalarımın hangi anlamda naif olduğu söylenir? Saflığı mı, temizliği mi, fazla iyimser oluşu mu? Hepsi mi?
Doğrusu zaman zaman “Deli dolu bir yazı” gibi, “Uçuk bir teklif” gibi yazılar yazdım.
Mesela “Diyarbakır Ulu camiinde Cumhurbaşkanı, Başbakan ve Genelkurmay Başkanı birlikte bir cuma veya bayram namazı kılsalar” diye yazdığım zamanlarda gerek Cumhurbaşkanı’nın kimliği (Ahmet Necdet Sezer idi o zaman) gerek Genelkurmay Başkanlarının bu meselelere bakışı ve gerekse üçlünün birbiriyle ilişkisi (o zaman Başbakan Tayyip Erdoğan’dı) yüzünden böyle bir teklifin “uçuk” ya da “deli dolu” bulunmaması mümkün değildi. Ama sonra bunlar peyderpey hayat bulmaya başladı. Mesela 11. Cumhurbaşkanımız Abdullah Gül bir gün arayıp “O yazınızı okuyup kendi kendime karar vermiştim, böyle bir imkanım olursa gerçekleştirilmesi için” demişti. Ama o bayramda kulaklarından rahatsız olduğu için Diyarbakır’a gidememiş ve o arzu gerçekleşmemişti. Şimdilerde bunlar daha kolay icra ediliyor Cumhurbaşkanı, Başbakan hatta Genelkurmay Başkanı birlikteliği ile...
Şimdi bugün “naif” bir teklifte daha bulunacağım.
İktidar - muhalefet ilişkileri alanıyla ilgili.
Muhalefet ne kadar eleştirirse eleştirsin, 14 yıllık Ak Parti iktidarlarının Türkiye’ye pek çok eser kazandırdığını görmezden gelemez. Ulaşım alanında, sağlık alanında, diyelim savunma sanayii alanında, ekonominin istikrarı alanında vs. hizmetler.
Diyelim bir Marmaray, diyelim üçüncü köprü, diyelim Körfez geçişi, diyelim Avrasya tüneli, diyelim İstanbul’da şu an yapılan metro ağı, diyelim sağlık hizmetlerinde devrim.
Diyeceğim şu:
Muhalefet bu tür başarıları kutlasa ne olur?
Bu soruları şöyle devam ettirebiliriz:
Bu başarılar kutlansa muhalefet muhalefetlikten mi çıkar? Halk muhalefetin kötü bir şey yaptığını mı düşünür? Muhalefeti destekleyen halk kitleleri, partilerini desteklemekten vaz mı geçer?
Bence hiçbiri olmaz. Aksine daha pozitif yansımaları olur bu jestlerin. Neden? Çünkü bir kere halk, bunların jest olduğunu bilir, bu tür olumlu tavırlarla muhalefetin kategorik muhalefet yapmadığına, olumlu bir şey olursa onları desteklemekten kaçınmadığına, dolayısıyla muhalefet yaptığı konularda da haklı muhalefet yapıldığına kani olur.
Bu “naif” yaklaşımın bir de iktidar ayağı var kuşkusuz. İktidara da şunu söylüyorum:
İktidar, memleket için yaptığı hayırlı hizmetleri muhalefetle paylaşsa. Diyelim Marmaray’ın, Yavuz Sultan Selim ve Osman Gazi Köprülerinin, diyelim İslam İşbirliği Teşkilatı Zirvesi’nin açılışında, yarın metro ağlarının açılışında muhalefet liderlerini de davet etse. Bunu kamuoyu ile paylaşsa. Gelirler, gelmezler... Gelmeleri için gerçekten samimi çağrılar yapılsa.
Güzel olmaz mı?
Sonuçta ülke adına kazanılan bir başarı söz konusu. Onu iktidar ya da muhalefet, her ikisi de ülke öncelikli olduğu için paylaşması kadar tabii bir şey olabilir mi?
Diyelim bir havaalanı, yollar, hastaneler... Diyelim Marmaray... Oyunu muhalefet partilerine veren vatandaşlar da onları kullanıyor. O vatandaşlar kalben “Allah razı olsun” diyor zaten. Muhalefetin liderleri de kutlamış olsa ne kaybederler?
İktidar o muhalefet liderlerini davet etse ve “Bu hizmetlerde muhalefetin de katkıları var. Onlar muhalefet etmeseydi biz belki de bu başarıyı gösteremezdik” gibi bir cümle kursa kötü mü olur?
Naif değil mi?
Bugün Marmaray’ın açılışına katılsın Kılıçdaroğlu söz gelimi, yarın eğitim sistemindeki başarı düşüklüğünü eleştirsin. Bugün Osman Gazi Köprüsü’nün açılışına katılsın Bahçeli söz gelimi, yarın “Terörle mücadelede şu şu tavırlar yanlış” diye eleştirsin. Bugün Yüksekova’ya yapılan havaalanını kutlasın Demirtaş sözgelimi, yarın “Terörle mücadele şöyle olsaydı” desin.
Naif değil mi?
Varsın naif olsun!
Ne diyor Cahit Sıtkı Tarancı:
“Memleket isterim. Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun; Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.”
REZİLLİK: Amedsporlu yönetici, Ankaragücü ile yapılan maçta linç edilmek istenmiş ve tribünden aşağı atılmış. Ne bu? Tek kelime ile rezaletin pik yapması. Ve canı pahasına terörle mücadele verirken sivillerin korunması için azami titizliği gösteren güvenlik güçlerinin hassasiyetini çamura bulama girişimi. Affedilmez bir vahşet girişimi!