Geçmişte terbiye etkinliklerinde yarışmış bir at olan Peyo, şimdi günlerini hastanede turlayarak geçiriyor. Görünüşe göre içgüdüsel bir yeteneğe sahip olan Peyo, kanser hastalarına son günlerine kadar destek oluyor.
Kuzey Fransa'da Calais Hastanesi'ndeki palyatif bakım merkezinde, metastaz yapmış kanser hastası olan 24 yaşındaki Marion, Peyo onlarla ilgilenirken yedi yaşındaki oğlu Ethan'ı kucaklıyor. Eğitmeni Hassen Bouchakour, "Peyo ile, savaşmak ve ailelerle bakıcılara eşlik edecek bir enerji yaratmak için yaşamın sonunda hayatı yeniden yaratmaya çalışıyoruz" dedi. Peyo ve Bouchakour, terapiye adanmış bir kuruluş olan Les Sabots du Coeur ve Peyo’nun hastaların kaygısını azaltma ve acı çeken insanları rahatlatma yeteneğini araştıran bilim insanlarıyla birlikte çalışıyor.
Hastanede Peyo antrenörüne kaldırarak bir sonraki odaya girmek istediğini söylüyor. Peyo 15 yaşında, insanlarda kanser ve tümör olduğunu tespit edebiliyor gibi görünüyor. Burada yaklaşık iki saat kaldı ve ölen bir kadına göz kulak oldu. Bouchakour, "Ona eşlik ediyorum ama ne isterse yapmasına izin veriyorum, karar veren o" dedi. "Bilim insanlarını onunla ilgilenmeye ve sağlık kuruluşunun kapılarını bize açmaya gerçekten iten şey, tüm sert ilaçların büyük ölçüde azaltma ve böylece daha barışçıl bir yola izin verme becerisiydi" dedi.
Resimde Hassen Bouchakour, Peyo'yu Calais Hastanesi'nde yeni bir güne hazırlıyor. Eğitmen, "Peyo’nun tıbbi ekip tarafından verilen takma adı Doktor Peyo" dedi. Uzun süredir çiftin binicilik gösterilerine katıldığı biliniyordu. Ancak anlatılana göre Peyo sürekli olarak insan teması arıyordu. Gösterilerden sonra, kalabalığın içinden insanları seçer, onlara yaklaşır ve yanlarında kalmayı seçerdi. Bouchakour, Peyo'nun ahlaki, fiziksel veya psikolojik olarak zayıflamış insanları seçtiğinden şüphelenmeye başladı. Veterinerlik uzmanları, dört yıllık araştırmanın ardından Peyo’nun beyninin alışılmadık bir şekilde çalıştığına inanıyor.
Calais Hastanesi'nde, Peyo Marion’u neşelendirirken, tıbbi ekip ağrısını gidermek için ona yardım ediyor. Peyo ve Bouchakour onun müttefikleri, diyor ve neredeyse her gün onu görmeye geliyorlar. "Hassen ve Peyo ekibin bir parçasıdır, sadece hastalar için değil, bizim için de iyidirler’’. Palyatif bakım merkezinde hemşire olan Anne Sophie, ‘’Zor durumlar olduğunda onların burada olduklarını bilmekten mutluluk duyarız "dedi.
Calais Hastanesi otoparkının dışında, Hassen Bouchakour ve "Doctor Peyo" için mesai günü sona eriyor. Bouchakour, "2016 yılından bu yana, faaliyet gösterdiğimiz çeşitli hizmetlerde son nefesine kadar yaklaşık 1.000 kişiye destek verdik. Peyo benim diğer yarım, o benim hayat arkadaşım, o benim her şeyim, "dedi.
Dokuz yaşındaki Isaac, yeni arkadaşı Peyo'yu ameliyattan yeni çıkan annesine gösteriyor. Anlatılana göre Isaac, hastaneyi Peyo ile ilişkilendiriyor. Babası Thomas, ‘’Bugün annesini görmek için hastaneye gelmekten mutluysa, bu at sayesindedir " dedi.
Peyo, kan nakli için palyatif bakım ünitesine bir günlüğüne dönen 64 yaşındaki Roger'ın ellerini yalıyor. Söylenene göre Roger, "en sevdiği doktor" u tekrar görmekten mutlu.Roger’ın eşi, "Bu gece iyi uyuyacak çünkü Peyo'yu gördü. Onu görür görmez bebek gibi uyur, " dedi.
Calais Hastanesi'nin otoparkında Peyo ve Bouchakour, Roger'a tedavisinin ardından onu eve götürecek ambulansa kadar eşlik ediyor. Uzmanlar hâlâ Peyo’nun görünüşte içgüdüsel olan hastaları rahatlatma yeteneği hakkında daha bilgi edinmeye çalışıyor.
Resimde Peyo, Robert’in odasının kapısında nöbet tutuyor. Bilim insanları ve doktorlar, atın herhangi birinin odaya girmesini engellemek için tehditkar bir poz benimsemesi gibi bazı davranışları karşısında hâlâ ‘şaşkına dönüyorlar’.
Peyo, 67 yaşındaki, ölümcül kanser hastası Daniel'i görmekten mutlu. Anlatılana göre oğlu Gerald, "Evde babamla Peyo hakkında konuştuğumuz anda ağlıyor, gözlerinde yıldızlar var" dedi.
Resimde Bouchakour ve Peyo, hastanede geçirdikleri zor bir günün ardından Calais sahilinde dinlenmenin tadını çıkarıyor. Bouchakour, ‘’Geçmişte insanlar evde öldü. Bugün bu çok zor çünkü insanlar genellikle yalnızlık içinde ölüyorlar ve biz ölümü bir drama olarak görüyoruz "dedi. "Ölümle karşı karşıya kalan bir kişiye bakmak, onlarla birlikte kalmak ve ona" Endişelenme, huzur içinde gidebilirsin, unutulmayacaksın "demek eşsiz bir deneyim." (Kaynak: The Guardian, Fotoğraflar-Jeremy Lempin/Divergence)