Aşk uğruna savaşan kadınları, Meksika devriminde ünlenen La Adelita şarkısı anlatır. “Benim için ağlama sakın” mısrasıyla sona eren. Aynı mısra o devrimin sesini, “Ağlama benim için, Arjantin” dahil pek çok şarkının içinde yaşatır durur o gün bugündür.

Cumartesi sabahı belli. Roma’da, İspanya meydanındaki bizim kemancının tellerine takılmış şarkı. İspanyol merdivenlerin dibinde Pietro Bernini’nin Batık Tekne çeşmesinde akan suyun tanecikleriyle birlikte müzik, parke taşlarının üzerinde dansedercesine zıp zıp zıplatıyor gelen geçeni.  

Bir, fişekliklerini kuşanmış, elinde tüfeği, mısır yüklü arabasını devrime sürerken, yüzündeki aşk acısını sombrerosunun gölgesinde saklayan Meksikalı eksik şimdi. O da birazdan fırladı fırlayacak kemanın bağrından.  

“Adelita, benim karım olsa

Alırdım ipek bir elbise ona

Götürdüm onu barakaya dansa”

Roma sokaklarında ses, güneşle sürekli yıkanan bina duvarlarındaki turunç rengi kireç ve yerdeki parke taşında yankılandığında, kristalin kırıp gökkuşağı renklerine ayrıştırdığı ışıktan farksız. Rengarenk sarıyor kulağı Adelita’nın bayrağı.

“olur da Adelita düşerse

Bir başka adamın peşine

Arkasından giderim ben de

Karada ve denizde

Denizdeyse bir savaş gemisiyle

Karadaysa bir askeri trenle.

Bu acımasız savaş sona erdiğinde

Birlikler kamplarına dönünce

Aglayan bir kadının sesinde

Bir dua yükselir

 Kampın içinde

Ve son sözleri duyulur

Ölmekte olanın

Adelita,

benim için ağlama sakın.”

www.sebnemsenyener.com