Bu Evde Kimse Yaşamıyor

Öykülerini oldukça yalın bir dille kaleme alan Sibel Ateş Yengin, günümüzde kadın olmanın başından belirlenmiş yalnızlıklarına bu ilk kitabıyla itiraz ederek cevap veriyor. İnceliklerle süslenmiş öykülerinde, hayattaki “küçük” inceliklerin aslında ne kadar da “büyük” olduğunu gösteriyor bir yandan.

ÖZLEM KARAHAN

Şimdiye kadar öyküleri Varlık, Lâcivert, Öküz ve daha birçok edebiyat dergisinde yayımlanan ödüllü yazar Sibel Ateş Yengin, yine öyküleriyle; ama bu kez ilk öykü kitabıyla okurlarının karşısında.

Özellikle kadına dair öyküleriyle beğeni toplayan Yengin’in ilk öykü kitabının ismi, Bu Evde Kimse Yaşamıyor. Kitap, toplam 14 öyküden oluşuyor.

Her biri farklı karakterlerin farklı hikâyelerine odaklanan kitaptaki öyküler, bir yandan birbirinden bağımsızken diğer yandan birbiriyle ortak noktalarda birleşiyor. Peki, bu ortak noktalar ne?

Yengin, her öyküsünde bir aile hikâyesine odaklanıyor. Ancak bu aileler, öyle mutlu mesut yaşayan, tüm fertleriyle bir arada olan, “toplumun temeli” ailelerden değil. Kadın olmanın acıları, zorlukları üzerinden, bazen ailelerin kız çocukları bazen ailelerin anneleri, bazen de kendisine yüklenen “anne olma”, “bacı olma”, “eş olma” rollerine isyan bayraklarını çeken, bunu yaparken de büyük bir yalnızlığı göze alan kadınlar kahraman oluyor öykülere; annelerinin kaderini yaşamak istemeyen iç sesleriyle anlatıyorlar meselelerini. Bazen de çoktan darmadağın olmuş ailelerin ardından özlemle, nefretle, kırgınlıkla ama illâ ki isyanla anlatıyor kadın kahramanlarımız öykülerini.

Kendisine doğduğu gün ölen babasının ismi verilen, bir türlü de kendisi olarak kabul edilmeyen İlhan, “sarılsınlar diye yattığı adamlarda” sevgiyi nasıl aradığını anlatıyor misal; “Dinleyin şimdi hikâyemi! Anlatayım da roman olsun” diyen Zeliha, kendisini aklından eden acılarını “fan fin fon”lu hikâyelere evirerek anlatıyor, en azından böylece haykırabiliyor isyanını.

Annesine ancak öldüğünde sarılabilen ya da 14 yaşında koca bir yalnızlığı ve suskunluğu türlü nedenlerle sırtlanmak zorunda kalan ya da pencere önünde kendi hikâyesini arayan kahramanlarla dolu Bu Evde Kimse Yaşamıyor.

Öykülerini oldukça yalın bir dille kaleme alan Sibel Ateş Yengin, günümüzde kadın olmanın başından belirlenmiş yalnızlıklarına bu ilk kitabıyla itiraz ederek cevap veriyor.

İnceliklerle süslenmiş öykülerinde, hayattaki “küçük” inceliklerin aslında ne kadar da “büyük” olduğunu gösteriyor bir yandan.

Yazarlığının yanı sıra bir gazetede editör olarak çalışmaya devam eden Sibel Ateş Yengin’in ilk öykü kitabı Bu Evde Kimse Yaşamıyor, raflarda.